Utrata masy ciała poprzez dietę i styl życia może odwrócić typ 2 cukrzyca, Dowody sugerują. Nowe badania pokazują, że remisja cukrzycy może zmniejszyć ryzyko chorób układu krążenia (CVD) o 40% i przewlekłej choroby nerek (CKD) o 33%.

Badania pojawił się w Diabetologia I prowadził Edward Gregg, dyrektor Szkoły Zdrowia Ludności RCSI Uniwersytetu Medycyny i Nauk o Zdrowiu w Dublinie.

Gregg powiedział: „Jest to pierwsze badanie interwencyjne, w którym powiązano remisję ze zmniejszeniem powikłań związanych z cukrzycą, i jest to zachęcająca wiadomość dla osób, które mogą osiągnąć remisję w przypadku cukrzycy typu 2. Chociaż nasze badanie przypomina również, że utrzymanie utraty wagi i remisji jest trudne, nasze ustalenia sugerują, że jakikolwiek sukces w remisji wiąże się z późniejszymi korzyściami zdrowotnymi”.

Badanie Look AHEAD było wieloośrodkowym badaniem RCT, w którym porównano wpływ 12-letniej intensywnej interwencji w styl życia (ILI) ze wsparciem i edukacją diabetologiczną (DSE) na choroby układu krążenia i inne długoterminowe schorzenia.

Do tego pięcioletniego badania włączono i randomizowano 5145 dorosłych z nadwagą lub otyłością (BMI >25kg/m2 dla osób niestosujących insuliny lub BMI >27kg/m2 dla osób stosujących insulinę) w wieku 45–76 lat z cukrzycą typu 2. Autorzy przeprowadzili obserwacyjną analizę post hoc uczestników obu grup, sklasyfikowali ich na podstawie statusu remisji, a następnie porównali wyniki długoterminowe. Uczestnikami były 58% kobiety, średni wiek 59 lat, średni czas trwania cukrzycy 6 lat i średni BMI 35,8 kg/m22 (w zakresie ciężkiej otyłości).

Autorzy zdefiniowali remisję jako: nieprzyjmowanie leków przeciwcukrzycowych i posiadanie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) <48 mmol/mol (6,5%) w jednym momencie.

U uczestników, u których w okresie obserwacji stwierdzono remisję cukrzycy, ryzyko wystąpienia przewlekłej choroby nerek było o 33% niższe, a chorób sercowo-naczyniowych o 40% niższe w analizach uwzględniających HbA1c.1c, ciśnienie krwi, stężenie tłuszczów we krwi, historia chorób układu krążenia, czas trwania cukrzycy i ramię interwencji w porównaniu z uczestnikami bez remisji. Wielkość zmniejszenia ryzyka była największa w przypadku uczestników z dowodami długoterminowej remisji.

Zespół przedstawił trzy główne ustalenia: Po pierwsze, chociaż 18% uczestników osiągnęło remisję na pewnym etapie obserwacji, w 8. roku badania odsetek uczestników z obecną remisją spadł do 3%, co podkreśla wyzwania związane z utrzymaniem wagi niestosowania interwencji związanych ze stylem życia.

Po drugie, pomimo stosunkowo krótkiego czasu trwania większości epizodów remisji, jakakolwiek emisja wiązała się z odpowiednio o 33% i 40% niższym odsetkiem CKD i CVD w porównaniu z uczestnikami, którzy nie osiągnęli remisji. Zmniejszenie ryzyka było jeszcze większe (odpowiednio 55% i 49%) wśród osób, które miały dowody na co najmniej 4-letnią remisję.

Po trzecie i ostatnie, ryzyko remisji było największe w przypadku uczestników z krótkotrwałą cukrzycą. Autorzy doszli do wniosku, że znalezione powiązania „można wytłumaczyć poprawą masy ciała, sprawności fizycznej, HbA1c.1c i LDL (zły) cholesterol.”