CAPE TOWN, Republika Południowej Afryki (AP) – Republika Południowej Afryki znajduje się w chwili głębokiego poszukiwania duszy po wybory, które przyniosły drastyczny podział z Afrykańskiego Kongresu Narodowego, tej samej partii, która 30 lat temu zapewniła mu wolność i demokrację.

W kilka dni po odrzuceniu niegdyś najbardziej ukochanej organizacji w kraju mieszkańcy Republiki Południowej Afryki zadawali sobie zasadnicze pytania nie tylko dotyczące tego, dokąd zmierzają, ale także tego, co osiągnęli w swojej młodej demokracji od czasu zakończenia rasistowskiego systemu apartheidu rządów białej mniejszości w 1994 r.

Pomimo najbardziej uprzemysłowionej gospodarki Afryki, trzy dekady po tym, jak Republika Południowej Afryki nie została naprawiona niesprawiedliwości z przeszłości Nelson Mandela i ANC zostali wybrani pierwsze w kraju głosowanie obejmujące wszystkie rasy i obiecał lepsze życie dla wszystkich. Wywołało to niezadowolenie milionów biednej czarnej większości.

„Pozostajemy społeczeństwem piramidą, które stworzył apartheid i kolonializm” – powiedziała Thuli Madonsela, profesor prawa, która w 1997 r. pomogła w opracowaniu nowej konstytucji Republiki Południowej Afryki po apartheidzie, która miała gwarantować odtąd wszystkim równość.

W przemówieniu dla ogólnokrajowego nadawcy SABC Madonsela opowiedziała, jak wygląda proces na drodze do demokracji w Republice Południowej Afryki nękany ogromnymi problemami bezrobocia i nierówności rasowych na jednym z najgorszych poziomów na świecie. W zeszłotygodniowych wyborach partie opozycyjne połączyły się w jednym: coś musi się zmienić w 62-milionowym kraju.

Problemem są zarówno trudne do zagojenia blizny apartheidu, jak i współczesne niepowodzenia AKN. Naród, niegdyś doskonały przykład brutalnego ucisku, który następnie ucieleśniał wielką nadzieję poprzez Mandelę, wciąż szuka tego, czym chce być – ale przynajmniej jest świadomy.

„Co musimy zrobić z tą naszą Afryką Południową?” – zapytał Thabo Mbeki, były prezydent Republiki Południowej Afryki, który stanął przed niemal niemożliwym do wykonania zadaniem zastąpienia Mandeli na stanowisku przywódcy swojego narodu.

Politycznie jest to Republika Południowej Afryki znowu w nieznane jak miało to miejsce po przełomowych wyborach w 1994 r., lecz bez tej radości i optymizmu, jakie niosą ze sobą zmiany celebrowane na całym świecie. AKN straciła większość, ale ponieważ żadna inna partia jej nie wyprzedziła, Republika Południowej Afryki staje w obliczu tego, co może się wydarzyć wyczerpującą serię negocjacji utworzenie pierwszego w swojej historii krajowego rządu koalicyjnego.

Jednak wśród niepewności i introspekcji mieszkańców Republiki Południowej Afryki niektórzy namawiali ich, aby byli dumni i przyjrzeli się bliżej temu, co się właśnie wydarzyło.

AKN bez wątpienia zaakceptował wynik wyborów i wolę narodu, nawet po zakończeniu tak długiej dominacji politycznej, że czasami trudno było dostrzec, gdzie kończy się AKN, a zaczyna Republika Południowej Afryki. Przywódca AKN powiedział kiedyś bez ogródek, że będzie rządził Afryką Południową „do czasu powrotu Jezusa”, ale w ubiegły weekend łaskawie podporządkował się woli narodu i zobowiązał się do współpracy z partiami opozycji dla dobra kraju.

Po oficjalnym ogłoszeniu wyników wyborów w niedzielę wieczorem mieszkańcy Republiki Południowej Afryki poszli w poniedziałek do pracy, a ich dzieci poszły do ​​szkoły. Prezydent Republiki Południowej Afryki Cyril Ramaphosa, wciąż przeżuwając historyczną porażkę partii, której przewodzi, tak jak to robi na początku każdego tygodnia, wysłał do narodu wiadomość internetową. Zaczął go słowami: „Właśnie przeprowadziliśmy udane wybory powszechne” i napisał, że głosowanie pokazało, „że nasza demokracja jest silna, że ​​jest silna i trwała”.

Frans Cronje, analityk polityczny i gospodarczy, powiedział, że nie należy tego tracić, biorąc pod uwagę fakt, że inne długo rządzące postkolonialne partie polityczne w Afryce odrzuciły wyniki wyborów i trzymały się władzy, wpędzając ich kraje w spiralę. Dodał, że w ostatnich latach podjęto wysiłki mające na celu obalenie demokracji i wyborów w większych krajach.

„Właściwie nie ma tu (w Republice Południowej Afryki) wiele do zobaczenia poza demokracją, która działała w świecie, w którym nie zawsze działa tak dobrze, jak tego chcieli architekci zachodniej demokracji” – stwierdził Cronje. Cronje stwierdził, że była to „najmniej dogłębna” obserwacja, jaką mógł poczynić, a mimo to mogła pozostać niezauważona.

Nie miało to jednak na celu lekceważenia problemów Republiki Południowej Afryki, a są one dotkliwe: Południowoafrykańska Komisja Praw Człowieka, jeden z kilku niezależnych organów powołanych przez rząd z mandatem do ochrony demokracji, stwierdziła w 2021 r., że 64% Czarnych mieszkańców Republiki Południowej Afryki i 40% osób o pochodzeniu dwurasowym sklasyfikowano jako biednych, ale w przypadku białych ludzi odsetek ten wyniósł tylko 1%.

To musi się szybko zmienić, ostrzegła Madonsela, lub demokracja w Republice Południowej Afryki może stanąć przed surowszymi testami a konstytucji, której jest współautorką, może grozić, że stanie się „bez znaczenia” dla ludzi. Przestrzegła, że ​​niektórzy mogą utożsamiać porażkę AKN z porażką demokracji jako całości. Ponad 80% populacji Republiki Południowej Afryki to osoby czarnoskóre i nie można niedoceniać frustracji milionów ludzi z powodu złamanych obietnic rządowych.

Przyszłość Republiki Południowej Afryki leży obecnie w rozmowach koalicyjnych, w których uczestniczą prawie wszystkie główne partie, chociaż nadal nie jest jasne, jaki będzie produkt końcowy. Więcej niż W zeszłotygodniowych wyborach wzięło udział 50 partii, przy czym co najmniej osiem uzyskało znaczną część głosów, co świadczy o kraju, który nigdy nie udawał, że nie jest skomplikowany. Ramaphosa powiedział, że Republika Południowej Afryki musi znaleźć jedność „teraz bardziej niż kiedykolwiek”.

Jak próbują to ustalić grupy zróżnicowane politycznie i rasowo nową drogę naprzód razem optymistyczny Południowoafrykanin może znaleźć związek z jednym z najsłynniejszych przemówień Mandeli, które wygłosił 60 lat temu, kiedy stał na sali sądowej dotyczącej apartheidu i niezmiennie bronił demokracji, a także tego, aby każdy obywatel Republiki Południowej Afryki mógł głosować i mieć prawo do głosowania powiedzieć w swojej przyszłości.

„Wierzymy, że Republika Południowej Afryki należy do wszystkich ludzi, którzy w niej mieszkają” – powiedział.

___

Wiadomości AP z Afryki: