Dorastałem w małym domu przy Boland Avenue w Hanover Township. Na moim podwórku znajdował się duży kawałek lasu i Hanover Area Memorial Stadium, gdzie jako młody chłopak grałem przez dziewięć lat w drużynie Mini-Hawks aż do ostatniego roku liceum.

Jako pasjonat historii i w ramach moich badań Hanover Area Memorial Stadium jest najstarszym aktywny boisko sportowe w Wyoming Valley.

Jestem wdzięczny, że mój pot, krew i łzy zmieszały się z DNA tysięcy innych piłkarzy z Hanoweru, którzy grali na tej świętej ziemi w ciągu ostatniego stulecia.

W czasach, gdy rodzice pozwalali dzieciom bawić się na zewnątrz bez nadzoru, często wybierałem się do lasu. Jako pięciolatek śmiertelnie bałem się King Konga, a moja matka, próbując mnie trzymać z dala od tych lasów, mówiła, że ​​King Kong tam mieszka.

Gdyby telefony komórkowe istniały w 1978 roku, na filmie widać by było mnie, 6-latka, biegnącego do lasu, tylko po to, by wybiec z powrotem, bojąc się King Konga. Za każdym razem, gdy na Memorial Stadium odbywał się mecz futbolu amerykańskiego w szkole średniej, w którym grał zespół, a kibice krzyczeli i wrzeszczeli, moja mama mówiła do mnie, 5-latka: „to ludzie uciekający przed King Kongiem. Trzymaj się z dala od tych lasów”.

Dla przypomnienia moich wspomnień z gry na Memorial Stadium i uczczenia stulecia istnienia futbolu w Hanover napisałem książkę, w której opisuję budowę boiska, cel postawienia muru otaczającego boisko, instalację oświetlenia, znanych graczy i drużyny mistrzowskie z lat 1944, 1983, 1984, 1990, 1991, 1996 i 2005. Podarowałem książkę Hanover Area Quarterback Club, aby sprzedawała ją w ramach zbiórki pieniędzy, ponieważ program futbolu w Hanover jest głęboko zakorzeniony w mojej rodzinie.

Mój ojciec, Walter Jr., pomógł zreorganizować klub rozgrywających w 1977 r., kiedy mój najstarszy brat, Walter III, zaczął grać jako pierwszoroczniak. Mój drugi brat Michael był menadżerem drużyny od 1977 r. do czasu, gdy został zmuszony do przejścia na emeryturę w 2022 r. Moja uniwersytecka akcja rozpoczęła się w 1985 r. jako pierwszoroczniak (nasza drużyna pierwszoroczniaków była niepokonana w tym roku) aż do mojego ostatniego roku w 1988 r.

Nasz zespół z 1988 roku miał OGROMNĄ linię ofensywną i defensywną.

Linię ofensywną stanowili ja i Glen Tinner jako obrońcy, Dan Malloy/Chris George i John Bleich jako obrońcy, Carl Bozinko jako środkowy i Mike Kosloski jako spięty. Nasz główny trener, Alex Kopacz, zatrudnił pierwszoroczniaka, Jamiego Proctora, jako running backa, aby wypełnić lukę w polu obronnym.

Podczas licznych treningów przedsezonowych w palącym słońcu lipca i sierpnia Proctor wywalczył sobie rolę rozgrywającego.

W tamtym roku byliśmy znani jako drużyna stawiająca na bieganie, w związku z czym defensywy przeciwników tłoczyły się w polu karnym, a 10 graczy trzymało defensywnego rozgrywającego lub obrońcę, który krył skrzydłowego.

Chociaż zakończyliśmy sezon 1988 z rekordem 4-5-1, Proctor zdobył tytuł najlepszego biegacza, zdobywając 1345 jardów w 211 próbach. Drugie miejsce w tytule najlepszego biegacza w 1988 r. zajął George Wolfe z Coughlin High School z 1242 jardami w 242 próbach.

Proctor był pierwszym studentem pierwszego roku, który przebiegł ponad 1000 jardów w historii futbolu amerykańskiego szkół średnich w Pensylwanii.

Kiedy późną jesienią i zimą drzewa są pozbawione liści, z tylnych okien domu, w którym mieszkałem w dzieciństwie, można było zobaczyć mur Memorial Stadium.

Ponieważ moje urodziny wypadają w listopadzie, jako sześciolatek wspiąłem się na murek w poszukiwaniu King Konga.

Podczas badań i pisania Century of Hanover Area Memorial Stadium dowiedziałem się, że mur, na który wspiąłem się jako 6-latek, ma 14 stóp wysokości. Mur zbudowano nie po to, aby trzymać King Konga w zamkniętym obszarze, ale aby uniemożliwić wolnym widzom oglądanie meczów futbolowych w czasie Wielkiego Kryzysu.