Kariera PR Sreejesha w tym samym czasie, gdy indyjska męska drużyna hokejowa, a w zasadzie sam hokej w tym kraju, najwyraźniej dobiegły końca. Pisano nekrologi indyjskiej drużyny hokejowej, zdobywców ośmiu złotych medali, z których sześć przyszło z rzędu, gdy nie udało im się dostać na igrzyska olimpijskie w Pekinie. Pośród gruzów tej porażki rozpoczęła się często wyboista podróż męskiej drużyny, która zakończyła się zdobyciem pierwszego medalu olimpijskiego od 1980 roku w Tokio w 2021 roku.

Sreejesh był z indyjską drużyną przez całą tę podróż. Rzadko kariera jednego zawodnika była zarysem ważnego okresu w historii drużyny, ale tak jest w przypadku 36-letniego bramkarza, który ogłosił, że przejdzie na emeryturę po igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 2024 r. Przyjrzyjmy się trzem igrzyskom olimpijskim, w których Sreejesh wziął dotychczas udział, i temu, jak poradził sobie on i indyjska drużyna.

Londyn 2012: Po debiucie w seniorskiej drużynie narodowej w 2006 r. Sreejesh stał się regularnym zawodnikiem pierwszej drużyny około 2010 r. Jego debiut olimpijski miał miejsce podczas igrzysk w Londynie w 2012 r., ale okazało się to kolejnym rozczarowującym rozdziałem w historii indyjskiego hokeja, a nie niezwykłą zmianą po niekwalifikujących się rozgrywkach w 2008 r. Indie przegrały wszystkie mecze fazy grupowej i zakończyły rozgrywki z 11 strzelonymi i 22 straconymi bramkami. Następnie przegrały z RPA w meczu o jedenaste miejsce i tym samym zajęły ostatnie miejsce.

Rio 2016: Katastrofa igrzysk olimpijskich w 2012 roku przyniosła pewne wstrząsy, a Sreejesh stał się czołową postacią w indyjskiej szatni. Zakwalifikowali się po zdobyciu pierwszego złotego medalu Igrzysk Azjatyckich od 16 lat zaledwie dwa lata po Londynie w 2012 roku, a następnie zdobyli brązowy medal w finale FIH Hockey World League w 2015 roku, ich pierwszy międzynarodowy medal od 33 lat. Sreejesh został kapitanem przed igrzyskami olimpijskimi w 2016 roku, a Indie odniosły dwa zwycięstwa w fazie grupowej, aby przejść do ćwierćfinału, co było znaczną poprawą w porównaniu z tym, co zrobili w Londynie. Następnie przegrali z późniejszymi srebrnymi medalistami, Belgią, i zajęli ósme miejsce.

Tokio 2020 (odbywające się w 2021 r.): Indie przystąpiły do ​​tych igrzysk olimpijskich, uznawane za jedne z najlepszych na świecie, ale także podatne na spektakularne implozje, takie jak ta w finale półfinału Igrzysk Azjatyckich 2018 przeciwko znacznie niżej notowanym, co doprowadziło do tego, że nie udało im się dotrzeć do meczu o złoty medal. Ich kampania w Tokio rozpoczęła się od 7-1 lania z rąk Australii, co niewiele pomogło w złagodzeniu tych obaw. Jednak Indie odwróciły losy dość spektakularnie w fazie grupowej i zajęły drugie miejsce za Australią, wygrywając wszystkie mecze, które rozegrały po niezapomnianym otwarciu. Głos Sreejesha był prawdopodobnie najbardziej widoczny na pustych stadionach, na których rozgrywano igrzyska olimpijskie w Tokio pośród Covid-19, gdy Indie pokonały Wielką Brytanię 3-1, docierając do półfinału po raz pierwszy od 1972 roku. Następnie przegrały z późniejszymi złotymi medalistami, Belgią, ale Indiom udało się odrobić stratę 3-1 w emocjonującym meczu o brązowy medal z Niemcami, wygrywając go 5-4. W ten sposób Sreejeshowi udało się zdobyć medal olimpijski, a indyjscy fani mogli zobaczyć swoją drużynę hokejową powracającą z tą niezwykłą ozdobą zawieszoną na szyi po raz pierwszy od 1980 roku.