Rezerwa Federalna stwierdza, że rodzina McCallisterów samotnie w domu należała prawdopodobnie do 1%
Po debiucie w 1990 roku „Kevin sam w domu” szybko stał się obowiązkowym elementem świąt Bożego Narodzenia – najlepiej smakuje on w sezonie zimowym z filiżanką świeżego gorącego kakao. Pozostaje jednak jedno pytanie, które nie daje spać fanom klasyki: czy rodzina McCallisterów jest całkowicie naładowana? To znaczy, nie oszukujmy się, w tym domu jest wystarczająco dużo sypialni dla małej armii.
„The New York Times” w końcu otrzymał odpowiedź po konsultacjach z ekonomistami z Banku Rezerw Federalnych w Chicago i osobami zaangażowanymi w realizację filmu.
„W 1990 r. na dom było stać jedynie 1 procent górnego procenta dochodów gospodarstw domowych w Chicago i według ekonomistów z Banku Rezerw Federalnych w Chicago na dom mogło pozwolić sobie także dzisiaj” – napisano w „The New York Times”. były dostępne dla gospodarstwa domowego o dochodach wynoszących 305 000 dolarów w 1990 r. (około 665 000 dolarów w 2022 r.).”
Ekonomiści dalej wyjaśniali, że w 1990 r. na tę rezydencję z czerwonej cegły, czyli w rzeczywistości dom położony na przedmieściach Chicago, stać było jedynie jeden procent najwyższych dochodów gospodarstw domowych w Chicago. I szczerze mówiąc, niewiele się zmieniło. Do tej pory Zillow szacuje cenę tego samego domu na prawie 2,4 miliona dolarów, który nadal byłby dostępny tylko dla najwyższego procenta kupujących w Chicago.
Nagle nabiera większego sensu, dlaczego łatwowierni filmowi złodzieje, Harry (Joe Pesci) i Marv (Daniel Stern), tak bardzo chcieli okraść dom McCallisterów. W filmie Harry nazywa tę drogą posiadłość „srebrnym tuńczykiem” wszystkich włamań, spodziewając się, że on i Marv będą mogli zdobyć mnóstwo „towarów najwyższej klasy”.
Największą wskazówką prawdopodobnie powinien być fakt, że McCallisterów było stać na zabranie w czasie wakacji całej dalszej rodziny na wycieczkę do Paryża, co jak widzowie wiedzą, tak kończy 8-letni Kevin (Macaulay Culkin). przede wszystkim osierocony.
Jak dotąd jedyny wgląd, jaki mieliśmy Jak za te bilety zapłacono, to krótka wymiana zdań na początku filmu pomiędzy matką Kate McCallister (Catherine O’Hara) a funkcjonariuszem policji, o którym później dowiadujemy się, że tak naprawdę to Harry. Podczas tej rozmowy Kate wspomina, że jej brat, bardziej potocznie nazywany wujkiem Robem, ma mieszkanie w Paryżu i opłaca przeloty wszystkich 15 członków rodziny.
Zanim pojawiły się ostateczne dane ujawniające, że McCallisterowie w rzeczywistości należą do klasy wyższej, fani zamieścili w Internecie teorie na temat sytuacji finansowej McCallisterów. Jeden z fanów spekulował, że ojciec Kevina, Peter McCallister (John Heard), jest zamieszany w zorganizowaną grupę przestępczą. „The Times” sprytnie przyznał, że „nie może wykluczyć tej teorii”.
Inny fan na Reddicie zauważył, że w powieści Kevin sam w domu, napisanej przez Todda Strassera, wskazano, że Kate McCallister jest projektantką mody, co również stanowiłoby uzasadnienie, dlaczego Kevin ma dostęp do tak wielu manekinów podczas organizowania imprezy w swoim domu.
Jednak w niedawnym wywiadzie dla „The Times” Strasser wyjaśnił, że twórcy oryginalnego filmu nie monitorowali szczegółowo oficjalnych nowelizacji „Kevin sam w domu” i jego sequeli, co oznacza, że nie wszystko może być kanoniczne dla filmów. Strasser powiedział również, że miał wrażenie, że należy do „wyższej klasy średniej”, ale nie jest „super bogaty”.
„Nie wiem, ile McCallisterowie zarobili, ale z pewnością sporo wpłynęło to na moje konto bankowe” – Strasser powiedział The Times.
Eve Cauley, dekoratorka planu filmowego, powiedziała „New York Times”, że dom nie został umeblowany drogimi produktami, ale celowo zaprojektowano go tak, aby wyglądał „dostojnie”, „ekskluzywnie” i „ponadczasowo”.
„[John Hughes] powiedział mi, że lubi, gdy jego filmy wyglądają nieco ładniej i czyściej niż w rzeczywistości, ponieważ jego celem w kręceniu filmów jest zabawianie widzów i podnoszenie ich na duchu” – powiedziała Cauley, opisując wskazówki, które otrzymała od Hughesa, który napisał scenariusz filmu. „Z całym szacunkiem dla mnie fani, którzy kłócą się na temat dochodów rodziców lub kosztów domu, powinni zamiast tego po prostu cieszyć się filmem”.
Katie Reul jest niezależną dziennikarką, której reportaże rozrywkowe pojawiały się w IGN i Variety.
