Na Festiwalu Filmowym w Taorminie rozmawiał islandzki reżyser Baltasar Kormákur Różnorodność o romantycznym dramacie „Touch”, jego adaptacji powieści Ólafura Jóhanna Ólafssona. Film został wydany w zeszłym tygodniu w USA przez Focus Features, zyskując entuzjastyczne recenzje i 93% oceny Fresh na Rotten Tomatoes.

Wcześniej Kormákur nakręcił Idrisa Elbę walczącego z lwem w filmie „Bestia” oraz Jasona Clarke’a i Jake’a Gyllenhaala walczących z górą w filmie „Everest”, ale pod pewnymi względami ta historia starszego mężczyzny, Kristófera, który godzi się ze straconą miłością, gdy zmaga się z wczesną demencją, była równie przerażająca.

„Moja córka dała mi tę powieść na Boże Narodzenie i to mnie zaciekawiło, ale nie powiedziała wiele o tym, co to było. Potem zacząłem czytać o tym starcu, który wspomina swoje życie, i powoli, ale pewnie, zaczęło to na mnie wywierać wpływ. To było dziwne, trzymające w napięciu czytadło w najbardziej zrelaksowany sposób”.

Adaptując książkę, inspirował się swoim niedawnym rozwodem. „Kilka miesięcy temu przechodziłem trudny rozwód, co skłoniło mnie do wszelkiego rodzaju refleksji nad swoim życiem i spojrzenia wstecz. I chociaż jest to zupełnie inne od tej historii, to był jeden z powodów, dla których zadzwoniłem do autora dwa dni po otrzymaniu książki i zaproponowałem, żebyśmy pracowali razem”.

Powieściopisarz okazał się silnym sojusznikiem. „Nie mówię o długiej liście, ale miałem już wcześniej problemy z powieściopisarzami i nie chodzi o to, że ja mam rację, a oni się mylą. Chodzi po prostu o znalezienie wspólnej wizji. Film musi być wizją reżysera. Nie może być wizją powieściopisarza. Ale Ólafur był bardzo, bardzo hojny i nie miał problemu ze zmianą moich rzeczy. Zdawał sobie z tego sprawę od samego początku i chciał mi pomóc zwizualizować sposób, w jaki chciałem to zmienić. Więc większość zmian pochodziła ode mnie, ale pracował ze mną”.

Film wydaje się bardzo wyrozumiały, sugeruję. „To opowieść o poszukiwaniu zamknięcia; poszukiwaniu spokoju i spokoju ducha z zamknięciem. Przechodzenie przez traumatyczne doświadczenie, takie jak rozwód, jest niemal jak przechodzenie przez sytuację straty. I myślę, że prawdopodobnie to muszę rzutować na świat”.

Oprócz ścisłej współpracy z powieściopisarzem Kormákur podjął potencjalnie niebezpieczną decyzję, aby obsadzić swojego syna Pálmiego Kormákura w roli Kristófera jako młodego mężczyzny. Decyzja zapadła, gdy zasugerował ją dyrektor castingu. Pálmi nagrał taśmę przesłuchań, którą wysłano kierownikom działów i partnerom, w tym producentowi Mike’owi Goodridge’owi i Focusowi.

„Wysłałam im kilka przesłuchań i on był jednym z nich. I wszyscy doszli do tego samego wniosku. Więc decyzja zapadła sama, i szczerze mówiąc, kiedy to nastąpiło, pomyślałam: Kurwa. Będę przeprowadzać te wywiady do końca filmu na temat tego wyboru, ale szczerze mówiąc, nie miałam drugiego wyboru. Poza tym było dla mnie bardzo ważne, że nie tylko był odpowiedni do filmu, ale też nie chciałam skrzywdzić swojego dziecka. Jego życie jest dla mnie cenniejsze niż film. Sofia Coppola, wiem, miała bardzo trudne chwile, obsadzając się w „Ojcu chrzestnym III”.

Starszego Kristófera gra doświadczony aktor i muzyk Egill Olaffson, który również miał mieć problemy zdrowotne, ponieważ zdiagnozowano u niego chorobę Parkinsona. „Postanowiłem dać mu dodatkowy tydzień, abym mógł trochę zwolnić tempo zdjęć i myślę, że to było wspaniałe, ponieważ każdy ruch jest dla niego trudny i chciałem, aby tak było w każdym momencie dla tego faceta. On po prostu jest na ostatnich nogach, próbuje tam dotrzeć, a to nie jest łatwe”.

Jednym z problemów było to, że Pálmi jest leworęczny, a Egill praworęczny, a ponieważ bardziej skomplikowaną pracę wykonywał młody Kristófer, to Egill musiał nauczyć się robić rzeczy lewą ręką. „W scenie japońskiej restauracji Egill mówi trzema językami. Ze wszystkimi trudnościami poznawczymi związanymi z chorobą Parkinsona, a także dla niego nie tylko musiał jeść w ten sam sposób, pałeczkami, lewą ręką i z akcentem. To jest najgorsza rzecz. Umieszczam ludzi na szczycie Everestu i odmrażam im nosy, ale to prawdopodobnie najgorsza rzecz, jaką kiedykolwiek kazałem zrobić aktorowi”.