Tęsknota, anglojęzyczny debiut reżyserki Savi Gabizon, zaczyna się stosunkowo dobrze, po czym powoli traci orientację. Z Richardem Gere w roli sędziwego biznesmena Daniela Blocha, który dowiaduje się od swojego byłego kochanka, że ​​ma 19-letniego syna o imieniu Allen, jest zaniepokojony i szybko próbuje wezwać prawnika, zanim dowie się, że chłopiec zmarł, zanim oni kiedykolwiek miałem okazję spotkać. W miarę rozwoju historii Daniel próbuje odkryć tajemnicę istnienia swojego syna i są momenty naprawdę wzruszające, ale ogólnie ton jest nieodpowiedni, rozumowanie bohatera jest zdumiewające, a wykonanie jest niewygodne.

Wydaje się, że w tłumaczeniu zginęło coś istotnego, jak np Tęsknota to remake uznanego filmu Gabizona Ga’agua, który zyskał uznanie w obiegu festiwalowym. W Tęsknota, jest wzruszająca historia o nieobecnym ojcu, który próbuje nadrobić stracony czas, ale gwiazdorska siła Gere’a tylko pogorszyła jej emocjonalne oddziaływanie, ponieważ zaskakujące zachowanie i rozumowanie Daniela storpedowały niegdyś obiecujący potencjał tego filmu. Niestety, co tak dobrze sprawdziło się w Ga’agua wydawało się wręcz absurdalne Tęsknotaco jest rozczarowującą sytuacją, która często ma miejsce, gdy reżyserzy przerabiają własne filmy dla szerszej publiczności.

Tęsknota łączy absurd i smutek, ale szybko się rozpada

Richard Gere w powściągliwy sposób odgrywa rolę w zaskakującej historii

Po tym, jak dawna miłość Daniela, Rachel (Suzanne Clément), opowiada mu o jego synu, on jedzie do Kanady na pogrzeb i zostaje w okolicy, aby uzyskać wgląd w dziecko, którego nigdy nie znał. Tutaj Daniel spotyka przyjaciela Allena, który podejrzanie próbuje wyłudzić od niego 5000 dolarów, jego wątpliwie młodą 16-letnią dziewczynę i nauczycielkę Alice (Diane Kruger), w której Allen był zauroczony i o której zapełniał zeszyty poezji. Dzięki tym rozbieżnym wskazówkom na temat złożonej egzystencji Allena, Daniel czuje ojcowską więź i pokrewieństwo z chłopcem, w którego życie chciałby być zaangażowany.

Gra Gere’a jest powściągliwa i powściągliwa, ponieważ rozwój jego postaci w całej historii wydaje się następować w niewytłumaczalnych wybuchach, gdy zmienia się z izolowanego biznesmena w ciekawskiego, nieobecnego ojca i wreszcie we flagowego nosiciela dziedzictwa Allena. Drugim głównym graczem jest Kruger, którego relacje nauczyciel-uczeń z Allenem przekroczyły więcej niż kilka granic. Jej ostateczna rola w śmierci Allena staje się dla Daniela kolejnym szczegółem, na którym może się skupić.

Głównym tematem Tęsknota jest połączeniem absurdu i smutku, ale ten pomysł zamienia się w hipernapęd, gdy Daniel łączy się z innym pogrążonym w żałobie ojcem na cmentarzu, na którym pochowano Allena. Dowiedziawszy się, że ten pogrążony w żałobie rodzic ma córkę mniej więcej w wieku Allena, Daniel zastanawia się, że być może wszystko mogłoby wyglądać inaczej, gdyby oboje się poznali, zakochali w sobie i byli w stanie się wspierać. Następnie Daniel zaczyna planować ślub tych dwóch zmarłych młodych ludzi, których nigdy nie spotkał, i to jest ten moment Tęsknota naprawdę się rozpada.

Obłąkane plany ślubne Daniela mogły być tematyczną odskocznią do odpowiedzi na czasami nieuzasadnione kaprysy osób pogrążonych w żałobie, ale Tęsknota nigdy tak naprawdę nie zagłębia się w tę część swojej fabuły. Zamiast tego, po krótkich przesłuchaniach przez inne postacie, takie jak matka Allena, ojczym i pogrążeni w żałobie rodzice młodej dziewczyny, zgadzają się z jego kłopotliwym planem uhonorowania dziedzictwa syna. W miarę jak Daniel lirycznie opowiada o wewnętrznym życiu emocjonalnym swojego syna, najwyraźniej nie zdaje sobie sprawy z faktu, że nigdy się nie spotkali ani nie rozmawiali, a nawet nie wiedział, że jego syn istnieje aż do kilku dni wcześniej.

Tęsknota: smutek i rodzicielstwo nie trafiają w sedno

Tęsknota, jak sama nazwa wskazuje, pozostawia nas w niedosycie

Tęsknota to zawiły film, który dobrze radzi sobie z przygotowaniem fascynującego dramatu, a potem spędza resztę czasu na nieudzielaniu właściwych odpowiedzi na pytania, które stawia. Daniel skupia się na wyimaginowanej wersji swojego syna, podobnie jak Allen w przypadku swojego nauczyciela. To odłączenie od rzeczywistości najlepiej oddaje przerażająca sekwencja snów, w której Daniel w końcu spotyka Allena, po czym zostaje skonfrontowany z przerażającym obrazem z jednego z wierszy Allena, przedstawiającym gigantyczną nagą Alicję siedzącą okrakiem na budynku szkoły, w co trzeba zobaczyć, aby uwierzyć.

Cokolwiek Gabizon próbuje przekazać, nigdy nie działa prawidłowo. Gere robi wszystko, co w jego mocy, aby nienaturalne, nieprzemyślane impulsy Daniela wydawały się wiarygodne, ale jest to po prostu niewygodne. Proces żałoby nie jest racjonalny i Tęsknota pokazuje lekkomyślne zachowanie mężczyzny, który pragnie być częścią życia, które pomógł stworzyć. Ale w trakcie wygląda to tak, jakby po prostu wkraczał w społeczność, do której nie należy. Chwila Tęsknota Miał na celu wzruszenie, niestety wyszło niedorzecznie.

Tęsknota to film z 2024 roku, który przedstawia złożoną narrację eksplorującą tematy ludzkich powiązań i relacji. Film zagłębia się w zawiłe życie bohaterów, przedstawiając ich emocjonalne podróże i zmagania.

Plusy

• Richard Gere daje dobry występ

Cons

• Fabuła jest zaskakująca i niezbyt dobrze zrealizowana
• Filmowe badanie żałoby nigdy nie zostało w pełni zrealizowane
• Film i działania Daniela mogą być niewygodne