Nie mogę zatrzymać bluesa

Rick Estrin jest wokalistą, harmonijkarzem i głównym autorem tekstów zespołu Rick Estrin and & the Nightcats. Estrin po raz pierwszy zasłynął jako członek Little Charlie & the Nightcats, zespołu, który założył z gitarzystą Charliem Batym w 1976 roku. Zespół miał swoją siedzibę w Sacramento i spędził 10 lat grając lokalnie, zanim stał się narodowym zespołem dzięki płycie współpracować z Alligator Records. Wysłali demo do wytwórni, tak naprawdę nie oczekując odpowiedzi.

„W tamtym momencie podpisywali kontrakty z artystami bluesowymi z Chicago” – powiedział Estrin ze swojego domu w Sacramento. „Jedynymi białymi ludźmi w wytwórni były gwiazdy pół-rocka, takie jak Roy Buchanan. Byliśmy zachwyceni, zszokowani i całkowicie oszołomieni”.

Umowa z Alligatorem zapewniła zespołowi popularność w kraju i za granicą. Od tego czasu są w drodze. Kiedy Baty przestał koncertować z zespołem w 2008 roku, Estrin zatrudnił Kida Andersena jako głównego gitarzystę zespołu i pozostał w trasie jako Rick Estrin & the Nightcats.

„Charlie powtarzał: „Myślę, że to będzie mój ostatni rok” przez co najmniej 10 lat. Kiedy odszedł, założyłem tę wersję zespołu z Kidem Andersenem, Lorenzo Farrellem i Derrickiem Martinem, który był perkusistą Little Richarda przez 17 lat” – powiedział Estrin.

„J. Hansen, który był perkusistą zespołu od lat, pozostał w tym wcieleniu zespołu przez kilka pierwszych lat po Charliem. Około cztery lata temu dodaliśmy Derricka, znanego również jako D’Mar. Myślę, że zawsze byliśmy energicznym zespołem, ale dodanie D’Mar podniosło energię na inny poziom. Mimo że moje nazwisko jest w zespole, to tak naprawdę jest to raczej umowa o współpracy” – kontynuował.

Odkąd zmienili nazwę, Nightcats wydali jeszcze pięć albumów w Alligator, w tym najnowszy, Współczesny. Zestaw otwiera nowy muzyczny grunt, dodając do miksu funk, rap i różne efekty studyjne, ze znajomym przymrużeniem oka Estrin.

“[The title track] został zainspirowany ostatnimi nagrodami Blues Music Awards [formerly the WC Handy Awards] wygraliśmy. Kilka lat temu zdobyłem tytuł Artysty Roku Tradycyjnego Bluesa. W następnym roku zostałem nominowany do tytułu Artysty Roku Współczesnego Bluesa. To sprawiło, że pomyślałem: „Muszą myśleć, że jestem teraz bardziej współczesny”, więc napisałem Współczesny– wyjaśnił Estrin.

Współczesny został wydany tuż przed zamknięciem COVID, więc zespół nie był w stanie koncertować, aby go wspierać. Zamiast tego wyprodukowali serię imponujących transmisji na żywo, w tym występ na stronie internetowej Can’t Stop the Blues, który uzyskał ponad 20 000 odsłon. „Dziecko jest niesamowite i wymyśliło, jak przeprowadzić transmisję na żywo i zsynchronizować ją z nami wszystkimi w różnych miejscach” — powiedział Estrin. „Stworzył ciekawe efekty wizualne, aby tworzyć zabawne programy online. Myślę, że nikt z nas nie cierpiał tak, jak wiele osób”.

Przestój dał również Estrinowi czas na napisanie piosenek na nadchodzący album zespołu, wstępnie zatytułowany Hity wciąż nadchodzą. „Zacząłem pisać utwór tytułowy podczas kwarantanny” – powiedział. „Kilka miesięcy temu miałem kreatywny wybuch i wiedziałem, że nadszedł czas, aby wejść do studia. Musimy dokończyć kilka piosenek, potem wyślemy to do Alligatora. Mamy nadzieję, że ukaże się jesienią.”

Nowy album ukazuje ciągłe wysiłki zespołu zmierzające do poszerzenia brzmienia, bez porzucania tradycyjnego bluesa, który stanowi ich podstawę. „Nasza ewolucja była organiczna” — zauważył Estrin. „To nie jest wymyślone, jak zmiany, o których mówię w Współczesny. Nie ma strategii marketingowej. To po prostu ewoluowało, ponieważ ludzie ewoluują, a różni członkowie zespołu przychodzą i odchodzą. Jeśli wydaje się to naturalne, zrobimy to i będę kontynuował, dopóki nie będę mógł już tego robić lub nikt się nie pojawi.

Estrin powiedział, że dorastał w San Francisco i zakochał się w bluesie, zanim był nastolatkiem. „Moja starsza siostra miała albumy Jimmy’ego Reeda” — wspomina. „Kiedy zacząłem na nich grać, wykopałem muzykę. Kiedy miałam 12 lat, dała mi [the Ray Charles album] Geniusz śpiewa bluesa. Coś w tym było – chyba byłem dziwnym dzieckiem – ale sposób, w jaki dostarczał piosenki, sprawił, że pomyślałem: „Ten facet rozumie, jak się czuję”. Może to było głupie, byłem dzieckiem, ale zawsze miałem tę część mnie, która chciała odczuwać naprawdę intensywne emocje. Kiedy wszedłem w bluesa, nigdy nie wróciłem do muzyki pop”.

Rick Estrin & the Nightcats, ze specjalnym gościem Ansonem Funderberghiem, zagrają w najbliższą środę, 22 marca, o 20:00 w Yoshi’s, 510 Embarcadero West, Oakland. Yoshis.com/events/calendar. 510-238-9200.