Wyjaśniając na konferencji prasowej Zespół Indiiselekcja do Pucharu Świata, BCCIgłówny selekcjoner Ajit Agarkar powiedział to Rinku Singha była „najtrudniejszą rzeczą do omówienia… chodziło o kombinację, jakiej chcieliśmy”. Główny selekcjoner oznaczał, że komisja zrobiła wszystko, co w jej mocy, ale biorąc pod uwagę szerszą perspektywę, nie mogła znaleźć miejsca dla Rinku. Wyszło także na jaw, że kapitan Rohita Sharmy potrzebował czterech spinnerów do składu, co ograniczyło możliwości selekcjonerów. Dzień później były kapitan Indii i były prezydent BCCI Sourava Ganguly’ego podzielali podobny pogląd.
Z tych wypowiedzi jasno wynika, że ​​26-letni pałkarz z Aligarh nie był uważany za selekcję automatyczną. Raczej był w najlepszym przypadku uważany za ostatniego możliwego zawodnika w 15-osobowym składzie, a później odesłany do rezerw.

Oto dlaczego taki sposób myślenia jest błędny. Indie wygrały Puchar Świata T20 po raz pierwszy i ostatni w 2007 roku, rok przed przybyciem IPL. W siedmiu kolejnych edycjach tylko raz dostał się do finału (2014) i dwukrotnie do półfinału (2016 i 2022). Anglia, Indie Zachodnie, a nawet Pakistan i Sri Lanka mogą pochwalić się lepszymi wynikami niż Indie.

Kluczową przyczyną tych niepowodzeń jest niezdolność zespołu do wyprodukowania najlepszego krykieta w meczach pucharowych Pucharu Świata, w których panuje duża presja. Większość zawodników uznawanych przez selekcjonerów za niezbędnych, to ci sami piłkarze, którzy raz po raz nie mogli wystąpić w tych meczach.

Dlatego Indie potrzebowały polityki opartej na Rinku. Oto czeladnik, który wyłonił się z cienia, aby zwrócić na siebie uwagę całego kraju, wygrywając niemal niemożliwe sytuacje w IPL 2023, a ostatnio w T20I, by zostać nieuchwytnym indyjskim operatorem 911. Biorąc pod uwagę jego niedawne występy na arenie międzynarodowej i ocenę porównawczą jego temperamentu w trudnych sytuacjach z innymi, tak zwanymi „nie do upuszczenia”, jego wybór powinien być najłatwiejszą, a nie „najtrudniejszą” decyzją do podjęcia. Ilu sprawdzonych – nie na papierze – zawodników T20I, szczególnie w trudnych sytuacjach, ma ta drużyna o niższej kolejności odbijania?
Porozmawiajmy o twardych statystykach. Rinku rozegrał 15 meczów na T20I, odbił w 11 rundach, pozostał niepokonany w 7. Poza kilkoma meczami wniósł nieoceniony wkład w poprawę sytuacji zespołu w każdym z nich. Jego współczynnik uderzeń wynosi 176; średnia 89. Nic dziwnego, że byli reprezentanci, tacy jak Kris Srikkanth, Irfan Pathan i Ambati Rayudu, również wypowiadali się na temat jego niewłączenia.

Jego bezkompromisowe, niepokonane 37 piłek z 14 dało Indiom przewagę w kluczowym meczu z Nepalem na Igrzyskach Azjatyckich. Nepal zdobył w meczu 179/9; Indie wygrały zaledwie 23 runami, a z perspektywy czasu wkład Rinku był krytyczny.
Przeciwko Australii w Thiruvananthapuram w listopadzie zeszłego roku Rinku blitzkrieg zaliczył niepokonaną liczbę 31 z 9 dostaw. Rundy podkreśliły, że może w każdej chwili wrzucić piąty bieg. W tej samej serii rozbił 46 z 29 piłek, co stanowi najwyższy wynik w drużynie z drugim co do wielkości przebiegiem. Indie również wygrały tę grę. Z drugiej strony, w grudniu ubiegłego roku przeciwko Republice Południowej Afryki w odległej Gqeberha, jego niepokonane 68 z 39 piłek było najwyższym wynikiem drużyny przy najwyższej skuteczności trafień.
W styczniu w Bengaluru, w swoim ostatnim międzynarodowym meczu przeciwko Afganistanowi, Rinku spisał się znakomicie, mimo trudnej sytuacji. Przystępując do meczu z Indiami 22 kwietnia, wspólnie z Rohitem Sharmą wypracował 190 niepokonanych, przełomowych wyników. Zaskakujące jest, że Rohit, który w tym emocjonującym meczu zdobył 121 niepokonanych punktów (z 69), nie mógł nie umieszczaj go wśród 15.
We wszystkich tych uderzeniach, a także w IPL 2023, uderzenia Rinku wykazały spokój, siłę i świadomość sytuacyjną. Znalazł sposób na przechytrzenie meloników i dostosowanie sposobu strzelania do sytuacji.
Jeśli przyczyną jego pominięcia była niedawna forma IPL Rinku, co z kilkoma innymi wybranymi zawodnikami, których forma wydaje się pogarszać z każdym kolejnym meczem? Poza tym brakuje spójności w logice selekcji. Jeśli Dube, który ma średnią prawie 40 lat i skuteczność uderzeń 145 w T20I, został nagrodzony za swój znakomity występ w IPL, to dlaczego średnio szybki T Natarajan nie znalazł się nawet w rezerwach. Jego obecne statystyki IPL – liczba bramek, wskaźnik ekonomiczny, współczynnik uderzeń – a także kontrola nad piłką i umiejętność rzucania po śmierci są lepsze od wybranych.
Zespół Indii może, ale nie musi, zaprezentować się dobrze na zbliżających się Pucharach Świata rozpoczynających się w czerwcu. Jednak niezależnie od wyniku pominięcie Rinku Singha pozostanie poważnym niesprawiedliwością.