Rob Hall, powracający dorosły student, który uważa całe Wisconsin za swój dom, ukończy tej wiosny dwa stopnie licencjata: jeden z genetyki i genomiki, a drugi z historii.

Skąd pochodzisz? Gdzie dorastałeś?
Odpowiedź na to pytanie zawsze była dla mnie trudna, ponieważ przeprowadzałem się tak często z powodu trudności ekonomicznych. Urodziłem się w Houma w Luizjanie, a następnie natychmiast przeniosłem się do Massachusetts, gdzie mieszkałem w wielu miastach, zanim moja rodzina osiedliła się w Attleboro. Mieszkałem w Attleboro do 13 roku życia, kiedy to moja rodzina przeniosła się z moim dziadkiem do Wisconsin, do nieposiadającej osobowości prawnej społeczności Colgate. Potem przeprowadziłem się ponownie i ukończyłem całe liceum w Hustisford w stanie Wisconsin. Przeprowadzałem się wiele razy jako dorosły. Dzięki tej dynamice uważam całe Wisconsin za mój dom, zwłaszcza Hustisford, Green Bay, Waukesha i Madison.

Dlaczego wybrałeś swój kierunek?
Wybrałam kierunek, ponieważ chciałam zgłębić biologię ewolucyjną i pomyślałam, że dzięki genetyce i genomice doświadczę nowych wyzwań w zrozumieniu ewolucji. Biorąc pod uwagę, ile razy byłem zakłopotany podczas moich zajęć i badań, myślę, że miałem rację, zakładając to. Dziś mogę zacząć konceptualizować, w jaki sposób genetyka populacji pozwala nam zobaczyć grupy organizmów i nakładające się gatunki zmieniające się w czasie i przestrzeni. Rozumiem również znaczenie genetyki rozwojowej, a także pewne sposoby przeprowadzania eksperymentów w celu sprawdzenia hipotez na tych wczesnych, rozwojowych etapach życia. Przede wszystkim dowiedziałem się, że genetyka to rewolucjonizująca dziedzina i że jestem podekscytowany uczestnictwem w jej przyszłości.

W jakie inne działania byłeś zaangażowany?
W dziedzinie genetyki i genomiki byłem stypendystą Ronalda E. McNaira w Laboratorium Ekologii Molekularnej kierowanym przez dr Seana Schoville’a i pod jego kierunkiem prezentowałem w całych Stanach Zjednoczonych. Program McNair Scholars wspiera niedostatecznie reprezentowanych studentów studiów licencjackich w osiągnięciu ukończenia studiów podyplomowych. Dyrektorem UW-Madison McNair jest Audra Hernandez, która pomogła wielu naukowcom rozpocząć studia podyplomowe, w tym mnie.

Byłem również stypendystą Promega DOORS dzięki wsparciu dr Francisco Pelegri, w którego ośrodku danio pręgowanego również pracowałem. Podczas dwóch oddzielnych letnich doświadczeń mogłem pracować z dr Craigiem Atwoodem w dziale genetyki raka na UW-Madison i stypendium Amgen z dr Josephem Parkerem w Caltech. Ponadto byłem stypendystą Williama K. Fitcha, Bromleya i Trewartha wraz z dr Walterem C. Sternem za pracę historyczną na drugi kierunek, historię z wyróżnieniem.

Jako aspirujący intelektualista zajmujący się publicznymi kontaktami, byłem stypendystą Wisconsin Idea Fellow i zdobywcą nagrody Cyrena Pondrom wraz z dr Amber Smith, Ronaldem Kuką i profesor Theresą Duello. Dzięki tym trzem dynamom z dumą zacząłem docierać do społeczności i budować projekty, aby pomóc osobom, które były kiedyś w więzieniach, takim jak ja. Ten projekt nazywa się „Wyzwolone Intelekty” i otrzymał dalsze wsparcie w klasie dzięki mojemu udziałowi w programie Community Environmental Scholars Program Instytutu Nelsona, ze spostrzeżeniami dr Roberta Beattie i Colleen Henegan. Wreszcie byłem stypendystą Centrum Możliwości Edukacyjnych, co pozwoliło mi uczestniczyć w wielu konferencjach i otrzymać ważne wsparcie od ich pracowników, w tym Seng Thao, Ibrahima Baalbakiego i Ryana Grady’ego.

Jakie są twoje przyszłe plany akademickie i/lub zawodowe?
Planuję zakończyć moje wysiłki tutaj, na UW-Madison, zanim ukończę studia, w tym podziękować moim mentorom i przyjaciołom, którzy nieocenieni przyczynili się do ścieżki, którą podążam. O tym, że osiągnęłam tak wiele, świadczy ogromne i różnorodne wsparcie, jakie otrzymałam. Jestem im winien znacznie więcej wdzięczności, niż mogę sobie obecnie wyobrazić, i wierzę, że pełne zrozumienie pozytywnego wpływu, jaki wywarli na moje życie, zajmie mi lata. Jestem również winien podziękowania ludziom z UW-Waukesha, a zwłaszcza mojemu mentorowi dr Michaelowi Pauersowi, który pomagał mi we wszystkich moich wysiłkach. Moim planem jest utrzymywanie kontaktu z nimi wszystkimi.

Całe lato 2023 roku spędzę w Narodowym Instytucie Zdrowia w Bethesda w stanie Maryland, prowadząc badania w laboratorium dr Todda Macfarlana, badając genetykę i biologię komórkową linii zarodkowej. Nie mogę się doczekać bycia częścią krajowego laboratorium, a szczególnie nie mogę się doczekać spotkania z moim przyjacielem, Angelo Madrugą, który rozpoczyna postbac z biologii komórek macierzystych w NIH, zanim złoży wniosek o doktorat.

Jesienią 2023 roku rozpocznę rotacyjny program doktorancki z biologii na Uniwersytecie Stanforda, w ramach ich ścieżki biologii komórkowej, molekularnej i biologicznej. Zamierzam studiować biologię ewolucyjną i genetykę, aby pomóc mi wymyślić nowe sposoby wykorzystania tej wiedzy do rozwiązywania złożonych problemów w nauce, społeczeństwie i środowisku.

Przy mile widzianym zainteresowaniu i wsparciu ze strony osób ze Stanford, będę również kontynuował Liberated Intellects. Zamierzam być mentorem dla członków społeczności, jednocześnie promując sposoby na zwiększenie bardzo potrzebnego dostępu do suwerenności, przywództwa i samoreprezentacji w takich organizacjach, które mają wpływ na wymiar sprawiedliwości.

Jakie były najbardziej wartościowe/znaczące doświadczenia z college’u, jakie miałeś?
Najbardziej wartościowymi i znaczącymi doświadczeniami w college’u, jakie miałem, było nawiązywanie towarzystwa ze wszystkimi ludźmi tutaj w UW-Madison i poza nim. Żyłem i doskonaliłem się dzięki relacjom, które nawiązałem z przyjaciółmi, kolegami z laboratorium, kolegami z klasy, nauczycielami, mentorami, podopiecznymi, członkami społeczności i administratorami. Z własnego doświadczenia jestem głęboko przekonany, że kohorta, której jestem częścią, i ludzie, których poznaję, mają trwalszy wpływ niż programowanie i zajęcia. Każda rozmowa z błyskotliwym intelektualistą i każda okazja, aby porozmawiać z nowym podopiecznym, to rzeczy, które cenię najbardziej. Niezależnie od tego, czy chodziło o ludzi z CALS Study Abroad, takich jak Brett Schieve, czy wybitne osoby z centrum pisania, takie jak Pinar, Diego, Gabriel i Seth, nieustannie byłem zasypywany prowokującymi wymianami zdań. Nawiązałem znaczące połączenia z Kalifornii do Nowego Jorku, Ghany do Kostaryki i przez Wisconsin. Szczególnie ceniłem sobie rozmowy z moimi przyjaciółmi z The Crossing — Rudym, Lucy, Yushinem i Namitą — podczas naszych grupowych lunchów i kolacji.

Kiedy myślisz o czasie spędzonym tutaj jako student, z czego jesteś dumny?
Najbardziej dumny jestem z tego, że nauczyłem się, jak być sobą, podejmując kroki w kierunku bycia bardziej szczerym w życiu z innymi — a mianowicie w ciągu ostatnich dwóch lat studiów licencjackich. Wciąż mam wiele do zrobienia, co jest błogosławieństwem w nieszczęściu, ale myślę, że ostatnie dwa lata mówią wiele o tym, co się dzieje, gdy praktykuję szczerość w niektórych tematach, o których najbardziej boję się mówić. Dwa lata temu borykałem się z niestabilnością mieszkaniową, negatywnym myśleniem, złym podejmowaniem decyzji, a nawet rozważałem porzucenie szkoły. Postanowiłam się nie poddawać i poprosiłam o pomoc w ramach różnych jednostek akademickich, w tym CALS. Trudno przecenić znaczenie, jakie przypisywano troskliwym ludziom w ciągu tych pierwszych kilku miesięcy po ponownym wejściu na UW-Madison dwa lata temu, takim jak zastępca dziekana Thomas Browne, Anne Niendorf z Continuing Studies i Becky Fraire wraz ze wszystkimi paniami z Philanthropic Organizacja edukacyjna. Ich nieoczekiwana życzliwość pokazała mi, że muszę celowo stworzyć sieć wsparcia, z którą mogłabym być szczera, jeśli mam się rozwijać. Jestem bardzo szczęśliwy, że jestem nietradycyjnym studentem, który rozpoczął naukę w niesamowitym lokalnym college’u, a następnie rozpocznie doktorat na niesamowitym uniwersytecie. Wiele z tego zawdzięczam mojemu wyjątkowemu czasowi tutaj na UW-Madison. Jestem dumna, że ​​nauczyłam się budować sieć, której potrzebowałam, aby wykorzystać możliwości na naszej uczelni.

Czy masz jakieś rady, którymi chciałbyś się podzielić ze studentami CALS?
Naucz się angażować w obszary badań i nauki, o których wiesz, że przyniosą Ci korzyści. Słuchaj wewnętrznego głosu, który mówi ci, abyś był ostrożny, ale także naucz się ignorować drugi głos, który mówi, że nie jesteś wystarczająco dobry, aby stawić czoła trudnościom. Postaraj się rozróżnić te dwie rzeczy. Wyzwania są często tylko okazjami i łatwo pomyśleć, że wyzwania to ślepe zaułki. Przynajmniej dla mnie rezygnacja bez próby była czymś, co nękało moje myślenie przez długi czas. W ostatnich latach rzuciłem sobie wyzwanie na wiele sposobów i nauczyłem się, jak w rezultacie może wyglądać sukces i porażka – i nadal jestem w jednym kawałku, mimo że łatwo doświadczam obu. Ludzie, którzy pomogli mi przetworzyć zarówno moje sukcesy, jak i porażki, są częścią sieci wsparcia, której początkowo nie miałem. Jeśli czujesz, że brakuje Ci sieci wsparcia, radzę zbudować ją od podstaw! Odwagi do tego zadania w tym, że możesz wybrać zarówno, kto i jakie elementy będą dla Ciebie jego częścią. Na koniec bądź otwarty na to, kto może ci pomóc. Na przykład prawie każda osoba, która mi pomogła, pochodzi z zupełnie innego środowiska niż ja.