Armia rosyjska straciła ostatnio co najmniej 18 bojowych wozów piechoty BMP-1 w ciągu jednego lub kilku dni ciężkich walk, głównie na południu Ukrainy.

Analitycy z Oryx, niezależnego kolektywu wywiadowczego typu open source, zaliczone zniszczone BWP z lat 60. w środę.

Osiemnaście BMP to… a działka BMP. Aby spojrzeć na to z innej perspektywy, armia ukraińska w jednym z najbardziej katastrofalnych dni w niedawnej pamięci porzuciła zaledwie 17 BWP M-2 podczas nieudanego ataku na rosyjskie pole minowe w obwodzie zaporoskim na południu Ukrainy 8 czerwca.

Ukraińcy ostatecznie ominęli pole minowe, a później oczyścili je, aby odzyskać wiele M-2 i innych uszkodzonych pojazdów. Rosjanie nie mają takiej możliwości z tymi 18 BMP-1. Spłaszczone przez artylerię i rakiety, eksplodowane od wewnątrz przez załadowane materiałami wybuchowymi drony i przestrzelone przez zakopane miny, trzyosobowe BWP z 73-milimetrowymi działami i miejscem dla 11 piechoty to totalna porażka.

Ekstremalna utrata w ciągu jednego dnia 13-tonowych gąsienicowych BMP-1 podkreśla dwa ważne punkty. Po pierwsze, Rosjanie tracą tyle samo ciężkiego sprzętu, co Ukraińcy, podczas gdy Rosjanie są w defensywie na większości 600-milowej linii frontu na Ukrainie.

Po drugie, rosyjskie siły zmechanizowane ryzykują wpadnięcie w spiralę wyczerpania, ponieważ ciężkie straty nowoczesnych pojazdów zmuszają je do rozmieszczania dużej liczby starszych pojazdów, które są bardziej wrażliwe, a przez to łatwiejsze do zniszczenia.

Od czasu rozszerzenia wojny na Ukrainę w lutym 2022 r. Rosja traciła średnio około jednego BMP-1 dziennie. Ale w rzeczywistości straty były nierówne w czasie.

Armia rosyjska wyruszyła na wojnę z 400 aktywnymi BMP-3, 2800 BMP-2 i 600 BMP-1. Nowsze BMP-2 i -3 są lepiej chronione niż BMP-1. Ale po utracie tysiąca nowszych BWP w ciągu pierwszych 12 miesięcy szerszej wojny Kreml nie miał innego wyboru, jak tylko rozmieścić więcej starszych BWP.

Rosyjski przemysł może skompletować zaledwie kilkadziesiąt nowych BWP miesięcznie. Ale Kreml dysponował ogromnymi zapasami nadwyżek BMP-1 i BMP-2 — odpowiednio 7200 i 1400. Od końca ubiegłego roku setki 50-letnich BMP-1 wysłano do sił frontowych.

Straty BMP-1 wzrosły po części dlatego, że Rosjanie mają więcej BMP-1 do stracenia. Ale istotnym czynnikiem jest również ekstremalna podatność starego BWP na miny, drony i artylerię.

Nie bez powodu zagraniczni sojusznicy Ukrainy przeznaczyli setki ciężkich BWP do działań wojennych, w tym 100 Marderów z Niemiec, 50 CV90 ze Szwecji oraz 190 M-2 i 157 Strykerów ze Stanów Zjednoczonych.

W tej wojnie pełnej skrupulatnych manewrów piechoty BWP są ważniejsze niż nawet czołgi. Ukraińska piechota zmechanizowana korzysta z coraz lepszej ochrony w postaci BWP produkcji zachodniej, podczas gdy rosyjska piechota mechowa staje się coraz bardziej bezbronna w swoich starzejących się BMP-1.

Ta luka w ochronie między ukraińską i rosyjską piechotą pomaga wyjaśnić, dlaczego po sześciu tygodniach kontrofensywy na południe Ukrainy Rosjanie tracą tyle samo pojazdów, co Ukraińcy. Jedno nieoficjalne zestawienie strat ukraińskich obejmuje 196 czołgów, BWP, haubic i ciężarówek. Ta sama liczba obejmuje 184 rosyjskie pojazdy.

W całej historii armia broniąca się zwykle miała przewagę nad armią atakującą, ponieważ atakujący musi przełamać osłonę i przejść przez otwarty teren, aby osiągnąć swój cel, podczas gdy obrońca może przykucnąć na chronionych pozycjach.

Truizmem operacji wojskowych jest stwierdzenie, że atakujący powinien dysponować trzykrotnie większymi siłami niż obrońca, aby mieć jakiekolwiek szanse na sukces — i powinien spodziewać się trzykrotnie większych strat, nawet w przypadku zwycięstwa.

Wojna na Ukrainie zaprzeczyła temu truizmowi. Ukraińcy powoli posuwają się wzdłuż kilku osi, ciesząc się jedynie niewielką przewagą żołnierzy i pojazdów. I robią to, powstrzymując własne straty – i zadając równy ból Rosjanom.

„Ta ofensywa będzie powolna, trudna i kosztowna” – powiedział we wtorek dziennikarzom generał armii amerykańskiej Mark Milley, przewodniczący Połączonych Szefów Sztabów USA. Ale zachowując znaczną część swoich lepiej chronionych sił przy jednoczesnym uszczupleniu słabiej chronionych sił rosyjskich, Ukraińcy stopniowo stwarzają warunki do dalszych postępów.

„Ta bitwa trwa, gdy Ukraińcy przedzierają się przez gęste pola minowe i przeszkody, podczas gdy silne ukraińskie siły rezerwowe czekają na zaangażowanie w optymalnym czasie i miejscu wybranym przez Ukraińców” – powiedział Milley.

Kiedy ukraińska rezerwa – która powinna obejmować wszystkie BWP Marder i Stryker oraz być może połowę M-2 – w końcu ruszy do bitwy, może napotkać rosyjskie garnizony, których najlepszymi BWP są delikatne BMP-1.