Pomimo okropności, jakie miały miejsce w Gazie, wojna z Ukrainą ma znacznie większe znaczenie dla przyszłego bezpieczeństwa i dobrobytu Wielkiej Brytanii. Cofnij się o krok, a zobaczysz wyraźnie perspektywę wojny nuklearnej i Putinsiły przesuwające się stale na zachód, co wymaga naszej najwyższej uwagi.

Tak, bliskowschodnie grupy terrorystyczne grożą nam atakami. Są one jednak ograniczone i brakuje im możliwości zaangażowania się w rodzaj tyrańskiego ujarzmienia, jakiego Putin bardzo chciałby spróbować na Ukrainie. Nie mają też możliwości wysyłania śmiercionośnych strategicznych głowic nuklearnych przelatujących po niebie.

Jednak prezydent Zełenski wyraźnie zaczyna być irytowany, ponieważ Zachód jest rozproszony sprawami gdzie indziej. Po 20 miesiącach nieprzerwanych działań wojennych niedawne zwolnienia generałów i urzędników bezpieczeństwa świadczą o głębokiej frustracji stanem wojny.

Dostawy zachodniej broni i amunicji wyczerpują się i najwyraźniej są kierowane do wschodniej części Morza Śródziemnego. Wybory w USA i Wielkiej Brytanii w przyszłym roku mogą okazać się fatalne w skutkach dla dalszego przepływu uzbrojenia.

I odwrotnie, Rosja zmierza w kierunku „wojny totalnej”. Połącz wszystkie źródła wydatków, a wydatki na wojsko mogą w tym roku z łatwością przekroczyć 10 procent PKB. Kreml jest skłonny wrzucić swoją młodzież w młyn Donbasu, podczas gdy średnia wieku ukraińskich żołnierzy na froncie przekracza 40 lat. I oczywiście Putinowi nie grozi ryzyko przegrania przyszłorocznych „wyborów”. To całkowite zaangażowanie może przechylić szalę – i Zełenski o tym wie.

Esej „Współczesna wojna pozycyjna i jak ją wygrać” generała Walerija Załużnego, Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Ukrainy, jest na pierwszy rzut oka bardzo uczciwą i realistyczną oceną obecnego stanu wojny. Jest to także ostrzeżenie dla Zachodu, że Rosja jest daleka od pokonania.

Sugerowanie, że sytuacja znalazła się w impasie, nie oznacza przyznania się do porażki, jednak na jej łamach można znaleźć pewne subtelne przesłania – spodziewam się, że zarówno dla rosyjskiej konsumpcji, jak i dla zwolenników Ukrainy.

Nikt nie przypuszczał, że w XXI wieku czysta liczba żołnierzy będzie tak ważna, jak na przełomie XIX i XX wieku. Według doniesień Rosja straciła ponad 300 000 żołnierzy w ciągu 20 miesięcy tej wojny. Jednak siedzący na Kremlu Putin jest odizolowany od politycznych konsekwencji tego masowego zniszczenia przyszłości Rosji.

Wojna pozycyjna pozwala Rosjanom na ciągłe wrzucanie do okopów ledwo wyszkolonych żołnierzy, którzy muszą jedynie trzymać i strzelać z pistoletu. Z drugiej strony Ukraina nie ma bezpiecznych obszarów szkoleniowych dla swoich rekrutów i uważam, że generał grzecznie „krzyczy” na Zachód, aby wykonał ciężkie prace w tym obszarze.

Zełenski nieustannie żądał nowej broni umożliwiającej przesunięcie igły. W 1917 roku, w okopach I wojny światowej, to czołg wskazał drogę. W tamtym czasie zbyt wielu nie zdawało sobie sprawy z ich potencjału, ponieważ używano ich fragmentarycznie, a nie jako części kompleksowego i połączonego podejścia do broni. Jednak jako były dowódca czołgu oceniam, że akcja czołgów w Cambrai 20 listopada 1917 r. nie różni się od akcji czołgów w 2023 r. w Donbasie. Przełamie impas, jeśli dotrzymamy zobowiązań, o które krzyczy Zełenski – zwłaszcza jeśli dostarczymy również brakujący element w nowoczesnych myśliwcach.

Przede wszystkim my, mieszkańcy Zachodu, musimy zdać sobie sprawę, że to wydarzenia w Europie w znacznie większym stopniu ukształtują nasz los niż wydarzenia we wschodniej części Morza Śródziemnego. Musimy zapewnić Ukrainie wszystko, czego potrzebuje, aby wygrać; w przeciwnym razie istnieje realna perspektywa, że ​​mogą je utracić i sprowadzić na Europę ciemną chmurę, jakiej nie widzieliśmy od 1939 roku.

Poszerzaj swoje horyzonty dzięki wielokrotnie nagradzanemu brytyjskiemu dziennikarstwu. Wypróbuj The Telegraph bezpłatnie przez 1 miesiąc, a następnie ciesz się 1 rokiem za jedyne 9 USD dzięki naszej ofercie dostępnej wyłącznie w USA.