U pacjentów chorych na łuszczycę ryzyko rozwoju chorób układu krążenia (CVD) jest aż o 50% większe niż w populacji ogólnej. Co więcej, ryzyko chorób sercowo-naczyniowych ma liniową zależność od ciężkości choroby łuszczycowej.¹

Zależność tę dodatkowo pogłębia pogląd, że chociaż u pacjentów chorych na łuszczycę czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego i choroby sercowo-naczyniowe są zwiększone, łuszczyca sama w sobie jest niezależnym czynnikiem ryzyka. Co więcej, łuszczyca jest również niezależnym czynnikiem ryzyka zawału mięśnia sercowego, a ryzyko zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu i śmierci spowodowanej zdarzeniami sercowo-naczyniowymi jest największe w tej populacji pacjentów.²

Ostatnie badania³ opublikowane w Journal of Clinical Medicine zbadali związek między wystąpieniem kilku schorzeń u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej łuszczycą narażonych na leki biologiczne. Do schorzeń tych zaliczały się między innymi poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe, nieswoiste zapalenie jelit (IBD), kandydoza jamy ustnej i przewodu pokarmowego (GI) oraz półpasiec.

W kompleksowym, wieloośrodkowym, retrospektywnym badaniu kohortowym przeprowadzonym w 16 szpitalach w Korei badacze przeanalizowali rzeczywiste dane kliniczne pochodzące z obszernej kohorty 19 321 164 pacjentów. Badanie skupiało się na ocenie profili bezpieczeństwa leków biologicznych w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej łuszczycy, z wykorzystaniem zdeidentyfikowanych danych z elektronicznej dokumentacji zdrowotnej pacjenta.

Badanie objęło 16 baz danych obejmujących pacjentów z różnych szpitali, a łączna wielkość próby wynosiła 19 321 164 osób. Badanie przeprowadzono z wykorzystaniem platformy Observational Medical Outcomes Partnership Common Data Model (OMOP-CDM) oraz FeederNet, czyli koreańskiej platformy danych dotyczących zdrowia opartej na OMOP-CDM.

Kohorta docelowa obejmowała pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej łuszczycą leczonych lekami biologicznymi. Do badania określono szczegółowe kryteria włączenia, takie jak rozpoznanie łuszczycy, przepisanie co najmniej 1 wstrzyknięcia badanego leku oraz ciągły okres obserwacji dłuższy niż 30 dni przed pierwszym przepisaniem. Badane leki obejmowały inhibitory czynnika martwicy nowotworu α, inhibitory IL-12/23, inhibitory IL-17 i inhibitory IL-23, zatwierdzone do leczenia umiarkowanej do ciężkiej łuszczycy w Korei.

Pierwszorzędowym punktem końcowym była częstość występowania zdarzeń niepożądanych w kohorcie docelowej. Do interesujących zdarzeń niepożądanych należały nowo wykryte IBD, kandydoza jamy ustnej/GI, gruźlica płuc, półpasiec i główne niepożądane zdarzenia sercowo-naczyniowe. Uwzględniono także choroby współistniejące, takie jak łuszczycowe zapalenie stawów, nadciśnienie, cukrzyca typu 2 i hiperlipidemia.

Do badania włączono 2085 pacjentów, których średni wiek wynosił 45,6 ± 13,4 lat, a stosunek liczby mężczyzn do kobiet wynosił 1,86. Przeanalizowano wyjściową charakterystykę pacjentów leczonych różnymi lekami biologicznymi.

Stosowanie terapii biologicznych, w tym inhibitorów IL-17, u pacjentów z łuszczycą o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wiąże się ze zmniejszeniem fenotypów blaszek wieńcowych wysokiego ryzyka, co wykazano w tomografii komputerowej naczyń wieńcowych i badaniach na podstawie angiografii.³

Analiza post hoc zbiorczych danych z badań fazy 3/4 sekukinumabu u pacjentów z łuszczycą i łuszczycowym zapaleniem stawów wykazała wczesne i utrzymujące się zmniejszenie biomarkerów stanu zapalnego, prognozujących ryzyko CVD i śmiertelność związaną z CVD. Biomarkery te obejmowały poziom białka C-reaktywnego i stosunek liczby neutrofili do limfocytów, przy czym poprawę obserwowano już w 12. tygodniu i utrzymywała się ona przez ponad 52 tygodnie.

Ponadto funkcja śródbłonka mierzona poprzez rozszerzenie zależne od przepływu znacznie poprawiła się u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej łuszczycą plackowatą leczonych sekukinumabem przez 52 tygodnie. Jednakże niski poziom IL-17A w osoczu był powiązany ze zwiększoną częstością występowania chorób układu krążenia u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej łuszczycą.

Chociaż nie stwierdzono korzystnego wpływu na zapalenie naczyń aorty, biomarker obrazujący ryzyko CVD u pacjentów leczonych sekukinumabem, badania kliniczne nie wykazały istotnego związku pomiędzy blokadą IL-17A a częstością występowania MACE.

„IL-17 może odgrywać rolę w rozwoju chorób układu krążenia, na co wskazuje wysoka śmiertelność i nawroty ostrego zawału mięśnia sercowego u pacjentów z niskim poziomem IL-17 w surowicy” – napisali autorzy badania. „Jednakże nie jest pewne, czy blokada IL-17 ma korzystny wpływ na ryzyko chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów z łuszczycą”.

Bibliografia

1. Garshick MS, Ward NL, Krueger JG, Berger JS. Ryzyko sercowo-naczyniowe u pacjentów z łuszczycą: temat tygodnia przeglądu JACC. J Am Coll Cardiol. 2021;77(13):1670-1680. doi:10.1016/j.jacc.2021.02.009
2. Gisondi P, Bellinato F, Girolomoni G, Albanesi C. Patogeneza przewlekłej łuszczycy plackowatej i jej skrzyżowanie z chorobami sercowo-metabolicznymi. Przedni Pharmacol. 2020;11:117. doi:10.3389/fphar.2020.00117
3. Kang DH, Lew BL, Kwon SH. Częstość występowania nowo rozpoznanej choroby zapalnej jelit, kandydozy jamy ustnej i przewodu pokarmowego, półpaśca, gruźlicy płuc i poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów z łuszczycą o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego narażonych na leki biologiczne. J Clin Med. 2023;12(24):7653. doi:10.3390/jcm12247653