Rudy Mancuso i Camila Mendes w „Musice”

Dzięki uprzejmości Amazona

Zanim Rudy Mancuso napisał, wyreżyserował, zagrał i skomponował muzykę do swojego stylowego debiutu fabularnego, Muzyka, nakręcił żywiołowe, krótkie filmy dla Vine (RIP). W tych sześciosekundowych klipach, z których wiele znajduje się na YouTube, artysta eksperymentuje ze slapstickową komedią, energicznym stylem montażu i żywymi kompozycjami, które odzwierciedlają jego sposób widzenia świata. Mancuso cierpi na synestezję, stan percepcji, w którym każdy rodzaj stymulacji zmysłowej może wywołać spontaniczne reakcje u innego. Tam, gdzie inni widzą kwadrat, Mancuso może również usłyszeć nutę B; litera A będzie dla niego zawsze terakotą i tak dalej.

W Muzyka, artysta wykorzystuje swoje życie osobiste i wyjątkowe doświadczenie świata, aby stworzyć uroczą historię o dojrzewaniu. Film, którego premiera odbyła się na SXSW i jest transmitowany w serwisie Prime Video, opowiada historię Rudy’ego (Mancuso) sześć tygodni przed ukończeniem college’u, kiedy młody mieszkaniec Newark musi stawić czoła przerażającej otchłani niepisanej przyszłości. Pod wieloma względami jest to klasyczny bildungsroman przeplatany jeszcze bardziej konwencjonalną komedią romantyczną. Ale nawet jeśli narracja wkracza na stereotypowe terytorium, MuzykaEstetyka pozostaje luźna i kinetyczna – ekscytujące odzwierciedlenie ducha twórcy.

Spotykamy Rudy’ego w restauracji w New Jersey, gdzie włącza się i wyłącza rozmowa ze swoją dziewczyną Haley (Dokonaj zemstyFranceski Reale). Upominając Rudy’ego za bierność wobec planowanej przyszłości, muzyk porządkuje dźwięki swojego otoczenia niczym dyrygent orkiestrą. Łyżki brzęczące na pustych talerzach, miotła najeżona na linoleum i dzwonki dzwoniące, by zaalarmować kelnerów, stają się symfonią zlewu kuchennego. Jest to także odwrócenie uwagi naszego niespokojnego bohatera. Próbuje wsłuchać się w pełen obaw monolog Haley. Zanim się zorientuje, ich związek się skończył, a ona odchodzi.

Rozstanie wprawia synestetyczną brazylijską artystkę w chwilową spiralę. Ponieważ zakończenie studiów szybko się zbliża, Rudy nie rozpoczął jeszcze pracy magisterskiej z marketingu ani nie rozważał możliwości kariery. Uwielbia tworzyć muzykę i występy lalkowe, które wykonuje na stacjach metra dla niezainteresowanych dojeżdżających do pracy, ale pociąga go także stabilność pracy w reklamie w Nowym Jorku. Ironbound, jego dzielnica w Newark, może wydawać się za mała na jego marzenia.

Mancuso oddaje kryzys egzystencjalny swojej postaci za pomocą żywych scen inspirowanych wczesnym filmem reżysera w Vines i programem na YouTube, Niezręczne marionetki. Wykorzystując stan swoich bohaterów jako odskocznię do estetycznych eksperymentów, tworzy choreografie inspirujących momentów, które utrzymują spontaniczny nastrój. W jednej szczególnie szalonej sekwencji, w chwili rozliczenia dla Rudy’ego, Mancuso i DP Shane Hurlbut przygotowują oszałamiające pojedyncze ujęcie, pełne zmian kostiumów i scenerii, które urzeczywistniają próbę posiadania przez naszego bohatera wszystkiego. Montaż Melissy Kent animuje przejścia w codziennym życiu Rudy’ego, od monotonii w klasie po lakoniczny humor jego podziemnych przedstawień.

MuzykaEstetyczne rozkwity są ekscytujące (zarówno dla nostalgicznych Vine, jak i dla niewtajemniczonych Mancuso), ale czasami mogą sprawiać wrażenie widowiskowości mającej zamaskować często zbyt cienką narrację. Scenariusz, napisany wspólnie przez reżysera i Dana Laganę, stara się zachować ten sam urok, co oprawa wizualna.

Po zerwaniu z Haley matka Rudy’ego (w tej roli prawdziwa mama Mancuso, Maria Mancuso) próbuje przedstawić go brazylijskim dziewczynom z sąsiedztwa. Podobnie jak większość matek imigrantek, pragnących zachować przy życiu swoje korzenie kulturowe, ona chce, aby jej syn poślubił w społeczności.

Rudy odrzuca zaangażowanie matki, ale w końcu poznaje własną brazylijską panienkę. Izabela (Riverdale zwykła Camila Mendes) to rozsądna handlarka ryb, której uznanie dla Ironbound zwiększa entuzjazm Rudy’ego do pozostania w okolicy po ukończeniu studiów. Ich humorystyczne spotkanie przeradza się w elektryczne połączenie.

Młodzi kochankowie spędzają poranki w parku, gdzie Rudy wyjaśnia Isabelli swój stan, a wieczory spiskują w słabo oświetlonych restauracjach. Ich romans napotyka przeszkodę, gdy Haley prosi Rudy’ego o kolejną szansę. Nie mogąc odmówić, Rudy zgadza się i rozpoczyna boleśnie niezręczny trójkąt miłosny.

To, że nasz czarujący bohater dokonuje tchórzliwych wyborów, jest dobrodziejstwem Muzyka. Nadaje komedii romantycznej skomplikowany charakter, podobnie jak drugi sezon Kochać życie. Jednak bez fascynującego rozwoju postaci Haley i Isabelli narracja głównie toczy się przewidywalnymi trasami. Istnieją różne scenariusze, takie jak rozmowy Rudy’ego i jego przyjaciela, właściciela food trucka Anwara (JB Smoove) lub jego przedstawienia kukiełkowe, które dodają mile widzianego humoru. Ale i oni mogą sprawiać wrażenie wypełniacza, jeśli nie są wspierani przez sceny ożywiające trójkąt miłosny.

Kiedy Isabella, postać, której złożoność film dokucza, ale nie zawsze ją angażuje, oferuje więcej z siebie, podnosi to jej więź z Rudym i zabiera Muzyka poza stereotypową historią o chłopaku i dziewczynie. Ich rozmowy kształtują nasze zrozumienie osobowości obu postaci, tego, jak są one kształtowane przez Brazylię i wzmacniane przez The Ironbound. Odzwierciedlają także wspólną misję doceniania dziedzictwa, nie rezygnując z szansy na tworzenie nowych tradycji.