Badania wykazały, że połączenie rzadkich wariantów genetycznych powodujących migotanie przedsionków (AF) z poligeniczną oceną ryzyka wskazuje na znaczne ryzyko wystąpienia tej powszechnej arytmii serca.

Wyniki badań obejmujących ponad 400 000 osób rzucają światło na podłoże genetyczne migotania przedsionków i mogą pomóc w przyszłej ocenie ryzyka genetycznego.

Autorzy sugerują, że aby zapobiegać migotaniu przedsionków i określić ryzyko wystąpienia tej choroby w przyszłości, należy ocenić zarówno rzadkie, jak i powszechne warianty genetyczne.

Badanie asocjacji genetycznych, opisane w JAMA Kardiologiazidentyfikowali sześć rzadkich wariantów genetycznych, co do których przewidywano, że powodują utratę funkcji.

Były one związane z AF i jego progresją do cięższej choroby serca.

„Chociaż mało prawdopodobne jest, aby w najbliższej przyszłości przeprowadzono badania genetyczne w całej populacji w celu wykrycia rzadkich wariantów, integracja perspektyw genetycznych może pomóc w stratyfikacji ryzyka AF, ponieważ sekwencjonowanie staje się tańsze i łatwiej dostępne” – poinformowali naukowcy dr Morten Olesen ze Szpitala Uniwersyteckiego w Kopenhadze i jego współpracownicy.

„Uzasadnione są przyszłe badania skupiające się na identyfikacji grup pacjentów lub populacji, które mogą odnieść korzyść z testów genetycznych”.

Zespół zauważył, że genetyka odgrywa ważną rolę w określaniu ryzyka AF. Duże badania asocjacyjne obejmujące cały genom ujawniły część złożonego komponentu genetycznego leżącego u podstaw tej arytmii serca i zidentyfikowały powiązania z głównie powszechnymi wariantami genetycznymi.

Jednakże nie zawsze możliwe było wskazanie konkretnego genu sprawczego na podstawie powiązanego z nim locus.

Aby przeprowadzić dalsze badania, zespół zbadał 403 990 mieszkańców Wielkiej Brytanii pochodzenia europejskiego zapisanych do brytyjskiego Biobanku, którzy w chwili włączenia do badania byli w wieku od 40 do 69 lat, a u 31 124 z nich rozpoznano AF.

Mediana wieku uczestników wyniosła 58 lat, a 54,1% stanowiły kobiety.

Ogółem u 6677 osób w momencie włączenia do biobanku rozpoznano migotanie przedsionków, a u 24 447 osób rozpoznano migotanie przedsionków w trakcie okresu obserwacji, którego mediana czasu trwania wyniosła 13,3 lat.

Badacze skupili się na rzadkich przewidywanych wariantach utraty funkcji w 17 979 genach.

AF powiązano z rzadkimi wariantami genetycznymi sześciu z tych genów: TTN, RPL3L, PKP2, CTNNA3, KDM5B, przy ilorazach szans pomiędzy 1,56 a 2,79. Z tych tylko C10orf71 nie dało się powtórzyć w innej grupie.

W połączeniu z wysokim ryzykiem wielogenowym rzadkie warianty genetyczne dawały iloraz szans dla AF wynoszący 7,08.

U nosicieli o wysokim ryzyku wielogenowym ryzyko wystąpienia AF w ciągu 10 lat było również znaczne, wynoszące 16% u kobiet i 24% u mężczyzn w wieku powyżej 60 lat.

Rzadkie warianty wiązały się również z niewydolnością serca i kardiomiopatią oraz podwyższonym ryzykiem kardiomiopatii po rozpoznaniu migotania przedsionków.

Rzadkie warianty genetyczne powiązano ze współczynnikiem ryzyka wynoszącym 3,13 w przypadku kardiomiopatii przed AF i 2,98 po AF.

Naukowcy stwierdzili, że ich odkrycia wskazują, że u niektórych nosicieli wariantu AF może być pierwszą manifestacją choroby poprzedzającą poważniejszą chorobę serca.

„Głębsze zrozumienie genetycznych przyczyn migotania przedsionków w populacji ogólnej może wskazać nowe cele terapeutyczne i zbadać potencjał przyszłej stratyfikacji ryzyka genetycznego” – twierdzą.