Disneya/Pixara

Minęło prawie dziesięć lat od premiery oryginalnego filmu, więc animacja wymagała wcześniej pewnych aktualizacji Od środka 2 byłby gotowy do pracy. W tym celu Pixar powołał zespół zarówno nowych, jak i powracających rzemieślników, którzy niestrudzenie pracowali nad przeróbką świata i wprowadzeniem nowego zestawu emocji, aby opowiedzieć nową historię w sequelu.

Od środka 2 powraca, aby śledzić Riley Anderson (Kensington Tallman) i jej sieć emocjonalną z czasów, gdy była nastolatką. Gdy wchodzi w okres dojrzewania, pojawia się cała gama nowych emocji, zaburzając równowagę, jaką Joy (Amy Poehler) stworzyła w umyśle Riley. Ponieważ rzemieślnicy byli odpowiedzialni za aktualizację świata Na lewą stronęmusieli także uporać się z wprowadzeniem nowych emocji, w tym Lęku (Maya Hawke). Od środka 2 premiera w kinach 14 czerwca 2024 r.

„Praca nad kontynuacją ma dobre i złe strony” – mówi autorka opowiadań Rebecca McVeigh. „Dobre jest to Na lewą stronęObsada pięciu oryginalnych emocji jest tak charakterystyczna, że ​​łatwo jest zająć tę przestrzeń, ponieważ są tak dobrze zrealizowane jako postacie z pierwszego filmu”. Jako ktoś nowy pracujący nad Na lewą stronę uniwersum McVeigh podjął wyzwanie, jakim było sprostanie dziedzictwu tak ukochanego filmu. „Chcesz pozostać wierny oryginalnemu głosowi tych postaci, ale wnosisz też coś nowego, ponieważ to ma być nowa historia, w której chcemy odkrywać nowe obszary”.

Dla operatora Adama Habiba, który pracował nad oryginalnym filmem, kontynuacja była doskonałą okazją nie tylko do odkrywania nowych możliwości, ale także ponownego spojrzenia na niektóre ze starych technik. „Te proporcje ekranu panoramicznego dobrze przypomniały każdemu działowi, że można popchnąć sprawy do przodu i ponownie przyjrzeć się tematom wizualnym filmu” – mówi. „W przypadku układu nadal mieliśmy styl kamery świata ludzi i styl kamery świata umysłu i chcieliśmy zachować ten motyw z pierwszego filmu, ale w tym filmie użyliśmy soczewek anamorficznych lub renderowania anamorficznego w stylu świata ludzi, i to Pomyślałem sobie: „Dlaczego nie pomyśleliśmy o tym za pierwszym razem?”

Alternatywnie scenograf Jason Deamer nie mógł oprzeć się na niczym z poprzedniego filmu, ponieważ od tego czasu technologia poszła zbyt daleko i wszystkie postacie musiały zostać odtworzone od zera. „Za każdym razem, gdy robiliśmy kontynuację, odtwarzaliśmy postacie od zera, a dzięki ulepszeniu oprogramowania stają się one nieco bardziej wyrafinowane” – mówi. „To była jednak nieco inna sytuacja, ponieważ po prostu nie mogliśmy niczego wykorzystać. W zasadzie zaczynaliśmy od zera i musieliśmy spróbować zrobić to jeszcze raz. Pierwszym zadaniem było sprawienie, by wyglądało jak oryginalne postacie, żeby ludzie widzieli Joy, a nie kuzynkę Joy czy coś. Po drugie, zapytaliśmy, czy moglibyśmy zrobić lepiej”. Przykładem tego jest sweter Sadness, który został stworzony przy użyciu technik przemieszczania, aby stworzyć wzór z pierwszego filmu. „Z [animation software] Houdini, utkaliśmy sweter z prawdziwej włóczki, więc jeśli ułożysz je obok siebie, wiesz, że to sweter.

Choć praca była wymagająca, McVeigh twierdzi, że jasna wizja filmu reżysera Kelseya Manna była świetnym „światłem przewodnim” w przedstawianiu nowych pomysłów, w tym eksploracji lęku. „Uwielbiam Lęk” – mówi. „Rysowanie jest czymś w rodzaju marzenia artysty. Jest bardzo kreskówkowa, trochę wiotka i dziwna, ma chude proporcje. Po prostu kocham w niej wszystko.

Dla kierowników animacji, Evana Bonifacio i Doviego Andersona, Lęk nie był początkowo tylko snem. „Postać Anxiety była zdecydowanie kolejnym dużym wyzwaniem” – mówi Bonifacio. „Po pierwsze, sprzęt, po prostu próbowałem wymyślić, jak stworzyć kontrolę nad jej masywnymi ustami, a jej gra aktorska i charakter to kolejny aspekt, który był bardzo trudny”.

„W przypadku filmu Anxiety przeprowadziliśmy burzę mózgów: «Może jest zdenerwowana i roztrzęsiona, a pędzi tysiąc mil na minutę»” – mówi Anderson. „Potem zdaliśmy sobie sprawę, że jest to postać, z którą chcemy, aby widzowie się utożsamiali i wczuli się w nią, a nie żeby męczyli się oglądaniem. Częścią wyzwania było więc nie tylko uwzględnienie tylko tego rodzaju elementów w sposobie, w jaki się porusza, ale także zapewnienie jej zakresu ruchu, tak aby widzowie chcieli poznać jej punkt widzenia, a nie mówić: „Nigdy więcej niepokoju”. Proszę.'”

Wyzwaniu temu sprostała redaktorka Maurissa Horwitz, która musiała znaleźć nowy rytm dla edycji, gdy w grę wchodziły nowe emocje. „Zdecydowanie poczułam, że musimy trochę zmienić rytm i poczuć się inaczej, kiedy dominuje Anxiety” – mówi. „Naprawdę trudno było ją rozgryźć, ponieważ jeśli od razu wzbudzi się w niej zbyt duży niepokój lub zbyt szybko kręcimy, trudno będzie wytrzymać w tej strefie przez cały film, więc musieliśmy ją przyspieszyć. przez cały film. Zdecydowanie ma więc swoją energię, która prowadzi do innego cięcia lub po prostu tempa jej dialogu, i Mayę [Hawke] z natury szybko mówi, więc bardzo łatwo było dopasować tempo dialogu do jej energii”.

Edycja również wymagała zmian, gdy pojawiała się kolejna nowa emocja, ponieważ Horwitz podkreślała znaczenie rytmu w jej twórczości. „Wstyd, że jest to większa postać, podejmuje szybkie decyzje, a potem dużo się ukrywa i upada, ale to inne tempo niż w Niepokoju” – mówi. „A potem jest Envy, która potrafi być bardzo luzacka i ma bardzo rozbiegane spojrzenie, więc chcesz się z nią zatrzymać. Dlatego naprawdę fajnie było znaleźć równowagę pomiędzy każdą nową emocją.”