Jeśli istnieje jeden przedmiot symbolizujący preliberalizację indyjskiej klasy średniej, to z pewnością jest nim hulajnoga. Hulajnoga nie była tylko typowym dwukołowcem dla klasy średniej, ale dodał skrzydeł marzeniom klasy średniej.

Jak na ironię, rodzina musiała przesunąć się na tyle, aby zrobić miejsce na hulajnodze. Jakimś cudem hulajnoga zawsze udawało się zapewnić wystarczająco dużo miejsca dla rodziny, przypominała mini wersję już kompaktowego Maruti 800.

To było przerażające, jak przestronny może być czasami skuter. Nie było niczym niezwykłym widok cztero- lub pięcioosobowej rodziny podróżującej na hulajnodze, z której zaledwie jedna osoba miała na sobie kask, tak jakby ten jeden kask mógł chronić wszystkich.

Jedną z najpopularniejszych hulajnóg lat 80. i 90. był Bajaj Chetak. Nic nie symbolizowało klasy średniej tak bardzo, jak posiadanie Chetaka. Chetak był jak lojalny przyjaciel klasy średniej, kierując jej życiem, pokonując każdą dziurę po dziurze.

Ale nie dajcie się zwieść, jeszcze nie straciliśmy hulajnogi; właśnie przekształcił się niczym Autobot w nowy kształt i formę — Scooty.

Ludzie mówią, że różnica między hulajnogą a hulajnogą polega na tym, że hulajnoga ma automatyczną kontrolę biegów. Będąc na hulajnodze, trzeba było nacisnąć sprzęgło, aby wrzucić bieg i wykonać żmudne zadanie wszystkich — uruchomić hulajnogę. Teraz nie ma takiej potrzeby. Możesz uruchomić hulajnogę jednym kliknięciem przycisku. Być może dlatego hulajnoga była kiedyś uważana za przedmiot przede wszystkim męski. Uruchomienie hulajnogi wymagało dużej siły, zwłaszcza jeśli miałeś niedowagę. Można było zobaczyć chudych mężczyzn stojących na dźwigni i opierających się na niej całym ciężarem, aby uruchomić to cholerstwo.

Uruchomienie skutera było szczególnie trudne zimą, trzeba było zaciągnąć ssanie, aby ograniczyć przepływ powietrza w mieszance paliwowo-powietrznej, co ułatwiło uruchomienie silnika, gdy jest zimny.

Zadziwiające było jednak, jak dobrze wyważony był Chetak; Activa i Pep+ nie mają na to żadnego wpływu. Nawet komfort samochodu nie mógł się równać z pełnymi przygód przejażdżkami Chetakiem. Chetak zadbał nawet o to, aby jego obecność była wystarczająco dobrze słyszalna. Rozruch hulajnogi wydawał specyficzny dźwięk. Był bardziej kojący niż dźwięk pocisku Royal Enfield Bullet, ale nie był też tak cichy jak współczesne hulajnogi.

Teraz mamy nowoczesną wersję skutera – Vespę. Czy widziałeś ten błyszczący obiekt przechadzający się ulicami w wyjątkowych pastelowych kolorach? Na pewno jest to uczta dla oczu. Vespa pojawiła się także w filmach takich jak Andhadhun Srirama Raghavana i Chashme Badoor Davida Dhawana. Vespa, w przeciwieństwie do Chetak, jest uważana za przedmiot unisex. Najwyraźniej czasy się zmieniły – teraz męscy bohaterowie filmu jadą na tylnym siedzeniu za główną aktorką. Kto wiedział, że hulajnoga może pewnego dnia stać się symbolem feminizmu!

Jednak Vespa ani żaden inny skuter nadal nie ma porównania z jedną charakterystyczną cechą hulajnogi Chetak — była wystarczająco szeroka, aby z łatwością pomieścić na niej warzywa. Ojcowie zwykle chodzili na targi i kupowali pęczki warzyw, które z łatwością trzymali na zaufanej hulajnodze. Dzisiaj hulajnoga dostarczy Twoją dostawę Swiggy lub Zomato w mgnieniu oka. To zaufany wierzchowiec dostawców.

Nawet gdy koła czasu się obrócą, hulajnoga pozostanie niezmiennym symbolem odporności i możliwości adaptacji, świadectwem jego trwałego dziedzictwa w strukturze tożsamości indyjskiej klasy średniej.

Od zatłoczonych ulic z przeszłości po eleganckie aleje dnia dzisiejszego, podróż hulajnogą wykracza poza transport — to podróż z powrotem do przyszłości, gdzie wspomnienia łączą się z nowoczesnością.

(Hamsini Shivakumar jest semiotykiem i założycielem firmy Leapfrog Strategy Consulting. Prabhjot Singh Gambhir jest menedżerem ds. kreatywnych, badań kulturowych i semiotyki w firmie Leapfrog)