We wtorek Sąd Najwyższy Indii rozpocznie rozpatrywanie ostatecznych argumentów w sprawie szeregu petycji mających na celu zalegalizowanie małżeństw osób tej samej płci. Sąd powiedział, że rozprawa będzie „transmitowana na żywo w interesie publicznym”.

Ponieważ pary tej samej płci i aktywiści LGBTQ+ mają nadzieję na korzystny dla nich wyrok, a rząd i przywódcy religijni zdecydowanie sprzeciwiają się związkom osób tej samej płci, oczekuje się, że debata będzie ożywiona.

Wśród tych, którzy z uwagą obserwowali postępowanie, znaleźliby się dr Kavita Arora i Ankita Khanna, para tej samej płci, która od lat czekała na zawiązanie węzła.

Dla Kavity i Ankity nie była to miłość od pierwszego wejrzenia. Kobiety najpierw zostały współpracowniczkami, potem przyjaciółkami, a potem przyszła miłość.

Ich rodziny i przyjaciele chętnie zaakceptowali ich związek, ale 17 lat po ich poznaniu i ponad dekadę po tym, jak zaczęli razem mieszkać, specjaliści ds. zdrowia psychicznego twierdzą, że nie mogą się pobrać – „do czego dąży większość par”.

Obaj należą do prawie tuzina i pół par, które złożyły petycję do Sądu Najwyższego o zezwolenie na małżeństwa osób tej samej płci w Indiach. Co najmniej trzy petycje zostały złożone przez pary, które wspólnie wychowują dzieci.

Sędzia Główny DY Chandrachud nazwał to sprawą „doskonałego znaczenia” i powołał pięcioosobową ławę konstytucyjną – która zajmuje się ważnymi kwestiami prawnymi – aby orzekać w tej sprawie.

Debata jest ważna w kraju, w którym mieszka około dziesiątek milionów osób LGBTQ+. W 2012 r. rząd Indii oszacował ich populację na 2,5 miliona, ale obliczenia oparte na globalnych szacunkach wskazują, że jest to co najmniej 10% całej populacji – czyli ponad 135 milionów.

Z biegiem lat akceptacja homoseksualizmu wzrosła również w Indiach. W ankiecie Pew w 2020 roku 37% osób stwierdziło, że należy to zaakceptować – wzrost o 22% w porównaniu z 15% w 2014 roku, kiedy to pytanie zostało zadane po raz pierwszy w kraju.

Jednak pomimo tej zmiany stosunek do seksu i seksualności pozostaje w dużej mierze konserwatywny, a aktywiści twierdzą, że większość osób LGBTQ+ boi się ujawnić, nawet swoim przyjaciołom i rodzinie, a ataki na pary tej samej płci rutynowo trafiają na pierwsze strony gazet.

Sporo uwagi skupia się więc na tym, co wydarzy się w sądzie najwyższym w najbliższych dniach – korzystna decyzja sprawi, że Indie staną się 35. Wiele innych przepisów, takich jak przepisy regulujące adopcję, rozwody i dziedziczenie, również będzie musiało zostać zmienionych.

Ankita i Kavita mówią, że mają nadzieję, że tak się stanie, ponieważ to umożliwi im zawarcie małżeństwa.

Ankita, terapeutka, i Kavita, psychiatra, wspólnie prowadzą klinikę, która pracuje z dziećmi i młodzieżą z problemami psychicznymi i trudnościami w uczeniu się.

23 września 2020 roku złożyli wniosek o zawarcie związku małżeńskiego.

„Byliśmy na tym etapie naszego związku, kiedy myśleliśmy o małżeństwie. Byliśmy też zmęczeni walką z systemem za każdym razem, gdy chcieliśmy coś zrobić – na przykład założyć wspólne konto bankowe lub polisę zdrowotną, mieć wspólny dom, albo spisać testament”.

Jeden incydent, który okazał się „katalizatorem”, miał miejsce, gdy matka Ankity potrzebowała pilnej operacji, ale Kavita, który towarzyszył jej w szpitalu, mówi, że nie mogła podpisać formularza zgody, „ponieważ nie mogłem powiedzieć, że jestem jej córką, ani nie mogłem Mówię, że byłam jej synową”.

Ale 30 września, kiedy udali się do urzędu magistratu na swoim terenie, aby zawrzeć małżeństwo, zostali odrzuceni.

Następnie para złożyła petycję do sądu najwyższego w Delhi, domagając się legalizacji małżeństw osób tej samej płci – i skierowania do władz, aby zarejestrowały ich ślub.

Po tym, jak pary jednopłciowe złożyły kilka podobnych petycji w Sądzie Najwyższym i sądach wyższej instancji w Indiach, w styczniu sąd najwyższy zebrał je razem i powiedział, że rozważy „ważną” kwestię.

W swojej petycji, złożonej przez starszych prawników Menaka Guruswamy i Arundhati Katju, Ankita i Kavita, twierdzą, że „to, czego szukamy, to nie prawo do bycia pozostawionym w spokoju, ale prawo do bycia uznanymi za równych sobie”.

Indyjska konstytucja, jak dodaje ich petycja, daje wszystkim obywatelom prawo do zawarcia małżeństwa z wybraną przez nich osobą i zakazuje dyskryminacji ze względu na orientację seksualną, a ich petycja powinna zostać uwzględniona, ponieważ „moralność konstytucyjna stoi ponad moralnością społeczną”.

„Jestem bardzo optymistyczna i mam wielką wiarę w sądownictwo” – powiedziała BBC pani Guruswamy, której zespół reprezentuje sześć spraw związków osób tej samej płci w sądzie.

Obalając prawo z epoki kolonialnej, sędziowie stwierdzili również, że „historia jest winna przeprosiny osobom LGBT i ich rodzinom za hańbę i ostracyzm, z jakimi się spotkali”.

Ale biorąc pod uwagę sprzeciw wobec małżeństw osób tej samej płci ze strony rządu i przywódców religijnych, pani Guruswamy ma przed sobą ciężką walkę.

Rząd indyjski wezwał najwyższy sąd do odrzucenia petycji, twierdząc, że małżeństwo może mieć miejsce tylko między mężczyzną i kobietą, którzy są heteroseksualni.

„Wspólne życie jako partnerzy i stosunki seksualne osób tej samej płci… nie są porównywalne z indyjską koncepcją rodziny składającej się z męża, żony i dzieci” – argumentowało ministerstwo prawa w pozwie złożonym w sądzie.

Dodał, że nie można żądać od sądu „zmiany całej polityki legislacyjnej kraju głęboko zakorzenionej w normach religijnych i społecznych” i kwestię tę należy pozostawić do debaty w parlamencie.

W rzadkim pokazie jedności przywódcy wszystkich głównych religii Indii – hinduizmu, muzułmanów, dżinistów, sikhów i chrześcijan – również sprzeciwiali się związkom osób tej samej płci, a kilku z nich twierdziło, że małżeństwo „służy do prokreacji, a nie rekreacji”.

W zeszłym miesiącu 21 emerytowanych sędziów sądu najwyższego również zabrało głos w tej sprawie. Legalizacja małżeństw osób tej samej płci miałaby „niszczycielski wpływ na dzieci, rodzinę i społeczeństwo”, napisali w liście otwartym.

Sędziowie dodali, że zezwolenie na małżeństwa osób tej samej płci może zwiększyć częstość występowania AIDS w Indiach i wyrazili zaniepokojenie, że może to „negatywnie wpłynąć na psychologiczny i emocjonalny rozwój dzieci wychowywanych przez pary tej samej płci”.

Ale w zeszły weekend osoby składające petycję otrzymały znaczny impuls, gdy Indyjskie Towarzystwo Psychiatryczne (IPS) – wiodąca w kraju grupa zajmująca się zdrowiem psychicznym, która reprezentuje ponad 7 000 psychiatrów – wydało oświadczenie wspierające.

„Homoseksualizm nie jest chorobą”, powiedział IPS w oświadczeniu, dodając, że dyskryminacja osób LGBTQ+ może „prowadzić u nich do problemów ze zdrowiem psychicznym”.

Oświadczenie IPS ma pewną wagę – w 2018 roku organizacja wydała podobne oświadczenie wspierające dekryminalizację seksu gejowskiego i Sąd Najwyższy odniósł się do tego w swoim wyroku.

Pytam Ankitę i Kavitę, co ich zdaniem wydarzy się w sądzie?

„Wiemy, że konstytucja została sformułowana tak, aby umożliwić równość i różnorodność, a nasza wiara w sądownictwo i konstytucję jest niezachwiana” – mówi Ankita.

Dodaje Kavita: „Wiedzieliśmy, że będzie sprzeciw, wiedzieliśmy, że to nie będzie bułka z masłem. Ale zdecydowaliśmy się podjąć tę podróż, od tego zaczęliśmy, zobaczmy, dokąd nas to zaprowadzi”.

BBC News India jest teraz na YouTube. Kliknij, aby zasubskrybować i oglądać nasze filmy dokumentalne, objaśnienia i artykuły.