Sąd Najwyższy w Delhi nakazał niedawno indyjskiemu producentowi smartfonów LAVA zapłatę ponad 244 crore funtów szwedzkiej firmie Ericsson za naruszenie patentów tej ostatniej na 2G i 3G [LAVA International Limited v. Telefonaktiebolaget LM Ericsson].

W 476-stronicowym postanowieniu wydanym 28 marca Justice Amit Bansal stwierdził, że siedem z ośmiu standardowych patentów podstawowych (SEP), do których Ericsson rościł sobie prawo własności, było ważnych.

W związku z tym Trybunał przyznał następujące ulgi:

• Zwrot kwoty 244 07 63 990 GBP (tylko dwieście czterdzieści cztery crores siedem lakhs sześćdziesiąt trzy tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt) z tytułu odszkodowania wraz z odsetkami w wysokości 5% rocznie od daty niniejszego wyroku do dnia realizacji wskazanej kwoty.

• Ericsson uiści dodatkowe opłaty sądowe od różnicy kwoty zasądzonej na rzecz Ericsson w ciągu trzech tygodni.

• Rejestrowi polecono zwolnić kwotę zdeponowaną przez firmę Lava przed Sądem w formie depozytu stałego wraz z naliczonymi odsetkami, po potrąceniu TDS, na rzecz firmy Ericsson.

• Roszczenie wzajemne złożone w imieniu firmy Lava jest dopuszczalne w ograniczonym zakresie unieważnienia patentu na garnitur pod numerem IN 203034, zatytułowanego „Liniowa analiza predykcyjna metodą syntezy kodowania i koderem”.

• Ericsson będzie także uprawniony do podlegających opodatkowaniu kosztów w związku z obydwoma sprawami.

Firma Ericsson zarzuciła naruszenie ośmiu SEP w następujących obszarach technologicznych:

I. Kodek mowy Adaptive Multi-Rate (AMR) – kodek oszczędzający przepustowość i poprawiający jakość mowy (AMR). Funkcja AMR jest obowiązkowo stosowana w telefonach obsługujących technologię 3G oraz według uznania wdrażającego/producenta w telefonach obsługujących technologię 2G.

II. Ulepszone szybkości transmisji danych dla GSM Evolution (EDGE) – jednostka nadawczo-odbiorcza blokująca żądanie automatycznej retransmisji (EDGE). EDGE jest stosowany w urządzeniach zgodnych ze standardem 2G, według uznania realizatora.

III. Funkcje w 3G – Obsługa wielu usług przez jedną stację mobilną i radiotelefon komórkowy do wykorzystania w systemie mobilnej komunikacji radiowej (3G).

Ericsson zaproponował firmie Lava udzielenie licencji na swoje SEP na uczciwych, rozsądnych i niedyskryminacyjnych warunkach (FRAND) i zwrócił się do firmy Lava o rozpoczęcie negocjacji i dyskusji w celu uzyskania licencji. Jednakże Lava kontynuowała swoją działalność w Indiach i nie uzyskała od firmy Ericsson żadnej licencji na warunkach FRAND.

LAVA argumentowała, że ​​patenty zastrzeżone przez firmę Ericsson nie są ani ważne w rozumieniu Ustawy o patentach z 1970 r., ani niezbędne, co czyni je niewykonalnymi.

W związku z tym LAVA stwierdziła, że ​​nie można podnosić żadnego zarzutu naruszenia prawa i że firma Ericsson zrzekła się swoich praw do egzekwowania któregokolwiek ze swoich SEP, ponieważ Lava importuje i dystrybuuje jej telefony komórkowe i inne urządzenia wyposażone w chipsety, o których jako jedynych można powiedzieć, że wdrażają patenty firmy Ericsson.

Po rozpatrzeniu sprawy Wysoki Trybunał orzekł, że chociaż jeden z patentów przyznanych przez firmę Ericsson jest nieważny i podlega unieważnieniu, siedem pozostałych patentów jest ważnych.

„Lava została uznana za niechętnego licencjobiorcę ze względu na brak negocjacji z firmą Ericsson w dobrej wierze, ciągłe opóźnianie negocjacji w sprawie licencji oraz brak odpowiedzi na oferty lub przedstawienia kontroferty. Ponadto brak odpowiedzi firmy Lava na konkretne pytanie sądu dotyczące chęci zaakceptowania tych samych stawek opłat licencyjnych co Micromax jeszcze bardziej pokazuje jej niechęć do konstruktywnego zaangażowania w proces udzielania licencji.” zadecydowała ława.

Dodał,

„W odniesieniu do odszkodowania uznano, że firma Ericsson jest uprawniona do otrzymania odszkodowania obliczonego na podstawie utraty opłat licencyjnych/licencyjnych, które otrzymałaby, gdyby Lava zawarła umowę licencyjną FRAND na początku swojej działalności biznesowej. Takie podejście jest zgodne z precedensami prawnymi i gwarantuje, że właściciel patentu otrzyma rekompensatę w wysokości opłat licencyjnych, które uzyskałby dzięki licencjonowaniu”.

Trybunał odrzucił twierdzenie LAVA, że opłata licencyjna powinna być obliczana na podstawie wartości chipsetu. Trybunał stwierdził raczej, że w przypadku urządzeń mobilnych, gdzie podstawową funkcjonalnością jest łączność z siecią telekomunikacyjną, najwłaściwszym podejściem jest obliczanie opłat licencyjnych na poziomie produktu końcowego, zgodnie z praktykami branżowymi, efektywnością ekonomiczną i precedensami prawnymi.

„Jeśli chodzi o twierdzenie Lavy, że opłata licencyjna powinna być płacona jedynie za patenty na osiem garniturów, a nie za portfel SEP, stwierdzono, że licencjonowanie całego portfela SEP jest niezbędne dla zapewnienia interoperacyjności w branży telekomunikacyjnej. Nałożenie na podmioty wdrażające obowiązku posiadania licencji na cały portfel SEP jest uzasadnione i wyważone, ponieważ takie podejście ułatwia płynny postęp technologiczny i jest zgodne z zasadami sprawiedliwości i proporcjonalności. Co więcej, podejście polegające na licencjonowaniu poszczególnych patentów z portfela uznano za niepraktyczne ze względu na potencjalne obciążenia administracyjne, zwiększone koszty transakcji i zawiłości prawne”.

Sędzia Bansal stwierdził ponadto, że porównywalne podejście do licencjonowania należy uznać za preferowaną metodę ustalania stawek opłat licencyjnych FRAND, ponieważ podejście to opiera się na stawkach FRAND wynegocjowanych między stronami w podobnych okolicznościach.

Po wydaniu szczegółowego wyroku sędzia Bansal wyraził swoje uznanie dla obrońcy, który występował zarówno w imieniu firmy Ericsson, jak i LAVA.

Docenił pracę wykonaną przez Amana Sinha, badacza prawa w Wydziale Własności Intelektualnej Sądu Najwyższego, w ułatwieniu zrozumienia złożonych patentów objętych tą sprawą oraz licencji FRAND.

Sędzia Bansal podziękował także swojej badaczce prawa Palakowi Batrze za jej „badania, pomoc i wnikliwy wkład w przebieg tej sprawy”.

Na koniec sędzia stwierdził, że swoim wyrokiem potwierdził zasady prawa patentowego, które ewoluowały w Indiach, aby zachęcać do innowacji, mając jednocześnie na celu zapewnienie niezbędnej ochrony wewnętrznej wartości wynalazków.

„Moim zdaniem ta sprawa uwydatniła znaczenie utrzymania równowagi pomiędzy ochroną sprawiedliwego dostępu do standardowych technologii a ochroną praw własności intelektualnej. Biorąc pod uwagę znaczący rynek standardowych produktów, można mieć nadzieję, że w nadchodzących czasach Indie staną się wiodącym neutralnym miejscem podejmowania globalnych uchwał w sprawie SEP”.

Starszy adwokat Arun Kumar Varma wraz z adwokatami Abhayem Rajem Varmą, Priyanką Ghosh i Arjunem Rekhi wystąpili w imieniu LAVA.

Firmę Ericsson reprezentowali starszy adwokat Sandeep Sethi, a także adwokaci Saya Choudhary Kapur, Ashutosh Kumar, Devanshu Khanna, Vrinda Bagaria, Vinod Chauhan, Radhika Pareva, Vivek Ranjan, Vikram Singh Dalal i Tanvi Tewari.