Ale ta linia mówi więcej niż tylko o wykresie krykieta Sanju, ale o jego organicznej, ale starannie utkanej kultowej osobowości na platformach mediów społecznościowych, która wykracza poza tych, którzy kochają go tylko za jego talenty do krykieta, tożsamość, którą wyrzeźbił jako chłopiec-następny -door krykiecista-celebryta w Insta-scape, jego bliskość do panującej w państwie popkultury, jego miłość do muzyki i filmów.
Wygłasza oświadczenie dotyczące krykieta; a jednak przekazuje coś więcej. Aby lepiej zrozumieć, posłuchaj podkładu muzycznego towarzyszącego obrazowi i linii.

Jednoliniowa piosenka to początek hiphopowej piosenki, która podbiła listy przebojów Kuthanthram (dosłownie oznacza oszustwo), będący efektem współpracy kompozytora Sushina Shyama z raperem Vedanem przy przebojowym dramacie o przetrwaniu Manjummal Boys.

Piosenka jest zbiorem jednowierszowych zdań. Każda linijka jest związana z Sanju. Druga linia: Athinte nirangal mayukila kattayam (kolory nie blakną) lub trzecią i czwartą linijkę: „Kinavu kanda kottaram, athile mantri nammal thanne raajav (Zamek ze snów, w którym jestem królem).

Oryginalne wideo tej zabawnej piosenki przedstawia grupę pijanych mężczyzn tańczących na przyjęciu u przyjaciela. Ale znaczenie to rozbrzmiewa później, gdy pojawia się na ścianie Sanju, wers polubiło już 20 47 974 osób, a skomentowało 1 33 435 osób. Liczby rosną w miarę oglądania; podobnie jak grono obserwujących, które osiągnęło 9,6 miliona. Są wśród nich inni krykieciści, aktorzy, piosenkarze, politycy i rzesze fanów.

Jaipur: Kapitan Rajasthan Royals, Sanju Samson, strzela podczas meczu krykieta T20 Indian Premier League (IPL) pomiędzy Rajasthan Royals i Gujarat Titans na stadionie Sawai Mansingh w Jaipur, środa, 10 kwietnia 2024 r. (Zdjęcie PTI)

To normalne, że ludzie sławy i fortuny gromadzą fandom. Ale tylko nieliczni, inni niż z zawodu mistrzowie szpul, utrzymują zaangażowanie swoich obserwujących lub każą im z niecierpliwością czekać na następny bęben. Jednym z nich jest Muhammed Shafeek, scenarzysta i vloger.

„Stało się to trzy-cztery lata temu, kiedy Rajasthan Royals zaczęło agresywnie zatrudniać personel skupiony na Sanju. Mogło to polegać na wykorzystaniu ogromnej obecności Malajów w mediach społecznościowych. Tworzyli dziwaczne, zabawne rzeczy, a Sanju zrobił to swoim naturalnym urokiem” – mówi.

Przewiń jego zatłoczoną, ale elegancką ścianę, aby zapoznać się z zaletami Sanju poza boiskiem. Jego obecność na ekranie, poczucie humoru i namawianie ludzi do robienia dziwacznych czynów. Jakby namawiał Yuzvendrę Chahala, by ponownie wcielił się w karykaturalnego awanturnika z filmu z lat 90.; lub kiedy sprawia, że ​​Mohammed Shami krzyczy „Bohater Shammi, aada– ala Fahad Fazil z filmu Noce Kumblangi.

W innym niedawnym filmie, który stał się wirusowy, będącym fragmentem reklamy nadawców-gospodarzy IPL, wykonuje swoją wersję Ranga don z niedawnego hitu list przebojów: Aavesham. Jego pierś zdobi wiązka złotych łańcuszków. Ostrymi, energicznymi ruchami podnosi słuchawkę starego telefonu i ze złowrogim chichotem wypowiada charakterystyczne dwa słowa z filmu: „Eda Moyne”.

Liczba polubień, komentarzy i udostępnień wzniosła się ponad niewidzialny sufit galaktyki mediów społecznościowych. Są też posty i nagrania niefilmowe, przedstawiające jego żonę i rodziców, przyjaciół i kolegów z drużyny. Jest dwuwiersz opublikowany po tym, jak w zeszłym roku nie został wybrany na u siebie w Pucharze Świata, który również wywołał krytykę: „Tak właśnie jest. Decyduję się iść dalej.” Został brutalnie trollowany, ale przyjął to duchem. „Powinienem był wyjaśnić w nawiasie, co to właściwie oznacza. Ale krytykę też trzeba przyjąć na klatę” – mówi w programie telewizyjnym.

Dominują jednak odniesienia do filmów. Sanju wyjaśnił podczas rozdania nagród filmowych w Dubaju: „W Indiach dwie najpopularniejsze rzeczy to krykiet i kino. Są więc ze sobą w naturalny sposób powiązane.”

Wśród przyjaciół Sanju są aktorzy, piosenkarze i reżyserzy. Widziano go w blasku kinowej dominacji, razem z Mohanlalem, Mammoottym i Rajinikanthem, których jednoliniówka w filmie Baasza – oru tadavu sonna, nooru tadavu sonna mathiri– co oznacza, że ​​jak już ci powiem, to tak, jakbym mówił setki razy, jest jego ulubionym.

Kiedy na początku tego tygodnia wybrano go do udziału w Pucharze Świata T20, prawie co drugi aktor z branży malajalam zamieścił z nim stare zdjęcie; prawie co drugi polityk próbował nawiązać nieistniejące powiązania, a przywódca BJP twierdził nawet, że jego „wpływowy” przyjaciel przypieczętował transakcję.

Indyjski Sanju Samson świętuje swoje stulecie przeciwko Republice Południowej Afryki. REUTERS/Esa Aleksander

W pewnym sensie Sanju jest samotnym pomostem pomiędzy sportem a filmem w Kerali. Jego poprzednik, Sreesanth, rzeczywiście parał się aktorstwem, ale rzadko wyglądał tak organicznie. Największy sportowy bohater stanu, piłkarz IM Vijayan, grał w filmach, w jednym z nich Santham również zdobył uznanie krytyków, ale to było już po jego czasach gry.

Szybki melonik i piłkarz żył w czasach, gdy bohaterem na boisku byli kręcący wąsy i kręcący mundu bohaterowie alfa, ale Sanju żyje w epoce zwykłych bohaterów na ekranie. „Problem ze Sreesanthem polegał na tym, że jego niezwykle agresywny wizerunek i wybryki nie podobały się publiczności w czasach, gdy istniały większe gwiazdy, takie jak Sachin Tendulkar i Rahul Dravid. Poza tym media społecznościowe nie były wtedy tak ważne” – wyjaśnia Shafeeq.

To dusza deifikacji Sanju w rodzinnym stanie. Wyjaśnia swój były kolega z drużyny, kapitan i podobny do starszego brata Raiphi Vincent Gomez: „To osoba twardo stąpająca po ziemi, która potrafi sprawić, że poczujesz się swobodnie i ciepło od chwili, gdy go poznasz. To chłopak z sąsiedztwa, który może być Twoim przyjacielem, młodszym lub starszym bratem, synem. To ktoś, z kim każdy może się utożsamić, bez żadnych skrępowań, bez udawania, prosty chłopak nawet po tych wszystkich wyczynach na boisku.

Nie, jaada

Lub, jak mówią Mayalali, ten bez jaady (bez pretensji i podrywaczy, lub taki, który płynnie wtapia się w tłum). „Myślę, że jest najpopularniejszym sportowcem pochodzącym ze stanu. Mogę powiedzieć, że to dokładnie ta sama osoba, którą widać na ekranie lub na jego ścianie w mediach społecznościowych” – dodaje Gomez.

W odróżnieniu od większości celebrytów nie chowa się za przyciemnianymi szybami samochodu i stawia na anonimowość, jaką daje maseczka. Jeśli masz szczęście, w Thiruvananthapuram, jego rodzinnym mieście, możesz go spotkać w kawiarni lub na spacerze po plaży. Jakiś czas temu pojawił się post, na którym wszedł do sklepu z telefonami komórkowymi i kupił osłonę ekranu do swojego telefonu.

Jego trener Biju George często opowiada o Sanju dołączającym do przypadkowych grup nastolatków i grającym z nimi w krykieta z piłkami tenisowymi, nawet gdy został zawodowym krykiecistą. „To osoba, z którą można się kontaktować i która jest dostępna” – mówi trener.

Na boisku, przy tysiącu kamer i oczu zbiegających się, zachowuje niewzruszony spokój nawet w najbardziej irytujących sytuacjach. Niezależnie od tego, czy będzie musiał obronić dwa runy po ostatniej piłce, czy też trafić 15 po ostatniej piłce, pozostaje niewzruszony.

„Obserwowanie, jak odbija piłkę, daje pewien rodzaj spokoju, poczucie, że wszystko jest pod kontrolą” – mówi Gomez. Widział to w jego oczach, gdy dekadę temu koncertowali w Republice Południowej Afryki. „Miał zaledwie 16 lub 17 lat, piłka szła i odbijała się dziko, przegrywaliśmy cztery do pięciu, a on przyszedł i strzelił setkę przeciwko prowincjonalnej drużynie ze średnio szybkimi melonikami. To wtedy zdałem sobie sprawę z jego potencjału.”

Indyjski Sanju Samson świętuje swoje stulecie w meczu przeciwko Republice Południowej Afryki wraz z kolegą z drużyny Indii, Rinku Singhiem. (ZDJĘCIE: REUTERS)

Oddycha tym samym spokojem, kiedy odpowiada na przebiegłe pytania podstępnych prezenterów telewizyjnych. Podobnie jak fachowo poradził sobie z Johnem Brittasem, którego wywiady często okazują się być mównicą wyznaniową, a który może być równie szczegółowy jak Karan Thapar i równie godny pożałowania jak Karan Johar.

Odpowiadanie na trudne pytania

W wywiadzie z Sanju i jego żoną Charulathą bada ich historię miłosną, a nawet pyta swoją żonę, „czy uważała, że ​​miłość Sanju była w niektórych momentach płytka?” lub „czy było to natychmiastowe zauroczenie”, odkrywając każdy przerażający szczegół i spychając ich na niełatwy teren ich różnych wyznań.

Sanju nie uderzył go ani nie uderzył przez płot, ale radzi sobie z tym tak, jak powinno być, zgodnie z zasadnością pytania i opowiada całą historię, od dnia, w którym po raz pierwszy zobaczył ją w stołówce uczelni, do tego, jak podtrzymywali „ogień” ” podczas zalotów i w jaki sposób przekazywali swoje decyzje rodzicom.

W żadnym momencie Sanju nie okazuje niepokoju, zmartwienia i wściekłości, jak miało to miejsce w przeszłości kilku rozmówców. Z rozbrajającym uśmiechem opowiadał swoją historię taką, jaka jest, i rozwodził się nad ich różnymi wyznaniami, nie pobłażając mu ani nie okazując żadnych widocznych oznak niezadowolenia. To jego cecha charakterystyczna także na boisku.

Sanju Samson wykonuje rzut. (Zdjęcia sportowe)

Na ekranie emanuje urokiem i opanowaniem. Jest zarówno zabawny, jak i wciągający, wyrazisty i elokwentny.

Sekwencja, w której wyjaśnia rozmowę między nim a Sandeepem Sharmą podczas pełnego napięcia finału meczu z Chennai Super Kings w programie telewizyjnym, wywołuje tak salwy śmiechu, że napisy nie oddają prawdy. Wyjaśnia swój dylemat, gdy biegał, by pocieszyć Sandeepa Sharmę, którego MS Dhoni uderzył w parę szóstek. „Więc co mam mu powiedzieć? Nie mogę iść i zapytać go: „tu ok hain? Nie mogę nawet gorączkowo do niego biec.

Wymieniwszy taktykę, w końcu zapytał go: „Wszystko w porządku, na. Cokolwiek chcesz rzucić, rób to całym sercem i energią.

Samodeprecjonuje: „Mówiłem ludziom, że chcę zostać funkcjonariuszem IPS, ale później zdałem sobie sprawę, że to miejsce dla inteligentnych ludzi”.

W trakcie przeciągającej się dyskusji z grupą lekarzy nagle pyta jednego z nich: „Mówiłeś, że zdobył 200 punktów w 56 piłkach. Czy on grał w grę wideo?” i przełamał monotonię.

Wszystko to upiększa jego aurę jako bohatera mas nowej ery. W Kerali byli bohaterowie sportu, tacy jak Vijayan i gwiazda siatkówki Jimmy George, królowe lekkoatletyki PT Usha i Anju Bobby George. To, że Samson, podobnie jak oni, stał się ulubieńcem mas, świadczy o jego popularności.

Zawdzięcza to w równym stopniu swojej wierzbie i rękawiczkom stróżującym, jak i ściance Insta. I jednowierszowe opowiadania, które opowiadają tysiące historii.