Wczesne pokazy filmu Zachód słońca w Sasquatchu trafił na pierwsze strony gazet, wysyłając dziesiątki widzów teatralnych do ucieczki do wyjścia podczas scen z graficznym przedstawieniem wszelkich możliwych funkcji organizmu. Te sceny są nieubłagane przez całe 90 minut.

Jessego Eisenbergajedna z gwiazd i producentów filmu, powiedział Yahoo Entertainment, że bardziej skupił się na reakcji, jaką otrzymał od większości widzów, że film był „doświadczeniem wizualnym, które zmieniło życie”.

„Kiedykolwiek zrobisz coś niezwykłego, ludzi to zniechęci” – powiedział. „Jest tak wiele filmów nakręconych dla ludzi, którzy lubią typowe rzeczy. To nie to.”

Eisenberg jest jednym z czterech członków koczowniczej rodziny kryptydów Zachód słońca w Sasquatchu, wraz z Rileyem Keoughem, Christophe’em Zajac-Denek i Nathanem Zellnerem, który wraz z bratem współreżyseruje Davida Zellnera. Zajmują się codziennym życiem, polują, zbierają, wydalają, łączą się w pary i eksplorują otaczający ich świat z nieokiełznaną szczerością. Ogólnokrajowa premiera kinowa będzie miała miejsce 19 kwietnia.

Eisenberg powiedział, że ma świadomość, że ludzie mogą być zaskoczeni, że tak wielkie gwiazdy, jak on i Keough, tak dużo zainwestowały w film, zarówno jako aktorzy, jak i producenci, ale dodał, że jest tylko jedną z wielu osób, które „całkowicie się zakochały” w tym filmie historię na wczesnym etapie.

„Jeśli jesteś finansistą, jest to ryzykowna perspektywa, ponieważ jest tak nieznana” – powiedział. „Ale jeśli pracujesz w kreatywnych obszarach branży, to, co przeczytasz, będzie jedną z najwspanialszych rzeczy, jakie kiedykolwiek spotkasz — naprawdę niezwykłe, naprawdę zabawne i emocjonalne, skupione na postaciach i poważne”.

Scenariusz zawiera mnóstwo dialogów – jednak to tylko pohukiwanie i chrząkanie. Nie ma narracji lektorskiej, która tak często towarzyszy materiałom dokumentalnym o tak zwanych Sasquatchach. Kamera skupia się na przyziemnych (i odrażających) codziennych czynnościach odzianych w futro bohaterów, na każdym kroku przełamując konwencje tradycyjnego doświadczenia teatralnego.

„To była praca pełna miłości każdej zaangażowanej osoby” – powiedział Eisenberg, od niekonwencjonalnych reżyserów filmu po znane gwiazdy i operatora Mike’a Gioulakisa (Nas) swoim entuzjastycznym inwestorom. Na stronie IMDb filmu wymieniono ponad 30 osób jako producentów.

Zostać Sasquatchem

Dla aktorów ta „praca” była dosłowna. The Planeta małp filmy wykorzystują przechwytywanie ruchu, aby nadać postaciom bardziej ulepszony wygląd przypominający naczelne, ale Zachód słońca w Sasquatchu powołał do życia rodzinę Wielkiej Stopy bez magii generowanej komputerowo. Eisenberg powiedział, że on i jego trzej koledzy z Sasquatcha spędzili wiele godzin wcześnie rano, pokrywając się klejem, potem protezami, a następnie farbą i włosami na każdej części ciała – nawet na nieoczekiwanych, takich jak powieki i nozdrza. Powiedział, że to „klaustrofobiczne… obciążające psychicznie i wyczerpujące fizycznie”.

„Jednak było warto, bo patrzysz w lustro i widzisz… jesteś żywym ucieleśnieniem dzieła sztuki kogoś innego” – powiedział. „Nasz [Sasquatch] twarze ilustrują doświadczenia naszych bohaterów.”

Po przebraniu się za Sasquatches i makijażu, obsada kręciła zdjęcia w głębi kalifornijskich sekwoi. Przestudiowali film Pattersona/Gimlina z 1967 roku, rzekomo będący materiałem przedstawiającym rzekomego Sasquatcha. Następnie wzięli udział w „obozie szkoleniowym Sasquatch” z trenerem ruchu Lorinem Erikiem Salmem. Tam nauczyli się jakiejś prymitywnej wersji „języka Sasquatch”.

„Kiedy wzywamy kolejnego Sasquatcha, słychać przenikliwy wrzask” – powiedział Eisenberg. „Kiedy szukamy pożywienia, mamy do czynienia raczej z skupionym narzekaniem”.

Nathan Zellner czasami reżyserował sceny w swoim kostiumie Sasquatcha. Innym razem zawijał go w talii, odsłaniając zwykłą koszulę, ale nosił maskę Sasquatcha i makijaż.

Eisenberg powiedział, że najbardziej zapadająca w pamięć scena, nad którą pracowali, to także ta, która doprowadziła do tak wielu spacerów na festiwalowych pokazach: rodzina napotyka sztuczną drogę, która początkowo ich przeraża, a następnie wyzwala w nich instynkt „dominacji i ataku” z siusiu. Następuje zalew płynów ustrojowych.

„Do tej pory publiczność była z nimi związana, ale w tej chwili wszystko wygląda absurdalnie” – powiedział Eisenberg. „Dla mnie film dokonuje niesamowitej rzeczy: można śmiać się z tych postaci, a także współczuć im w tym samym momencie”.

Dodał: „To projekt artystyczny w tym sensie, że nie przychodzi mi do głowy nic innego, co byłoby do niego podobne”.