Semaglutyd, lek pierwotnie opracowany na cukrzycę typu 2 i otyłość, znacząco łagodzi objawy u mężczyzn i kobiet z powszechnym rodzajem niewydolności serca, dla którego istnieje niewiele opcji terapeutycznych.

Jak wynika z badań zaprezentowanych przez dr Subodha Vermę (St. Michael’s Hospital na Uniwersytecie w Toronto) podczas sesji naukowych Amerykańskiego Stowarzyszenia Diabetologicznego w 2024 r. i opublikowanych w czasopiśmie „Większa utrata masy ciała i złagodzenie objawów u kobiet wystąpiły w porównaniu z mężczyznami”. Journal of American College of Cardiology (JACC).

Ta wtórna analiza programu STEP-HFpEF (Semaglutide Treatment Effect in People with Obesity and HFpEF) pokazuje, że semaglutyd zapewnia korzyści mężczyznom i kobietom, które nie są powiązane bezpośrednio z utratą masy ciała, co sugeruje, że lek może mieć również niezależny od utraty wagi wpływ na układ sercowo-naczyniowy.

W badaniu (obejmującym dwa badania) porównywano semaglutyd z placebo przez 52 tygodnie u 1145 uczestników, podkreślając intrygujące różnice między płciami.

Celem analizy było ustalenie, czy cechy fenotypowe i efekty leczenia semaglutydem różnią się w zależności od płci w przypadku niewydolności serca związanej z otyłością (HF) z zachowaną frakcją wyrzutową (HFpEF). Oceniono wpływ płci na wyjściową charakterystykę choroby i porównano wpływ semaglutydu z placebo na kluczowe punkty końcowe badania w programie STEP-HFpEF (obejmującym badania STEP-HFpEF i STEP-HFpEF DM).

„Zrozumienie różnic między płciami w HFpEF związanym z otyłością ma ogromne znaczenie. Otyłość i otyłość trzewna to kluczowe czynniki rozwoju i progresji HFpEF, które mogą być jeszcze bardziej nasilone u kobiet, które stanowią większość osób chorych na tę chorobę i które większe obciążenie objawami i ograniczenia fizyczne spowodowane HFpEF” – powiedział Michaił Kosiborod, lekarz medycyny, FACC, starszy autor badania i kardiolog w Saint Luke’s Mid-America Heart Institute w Kansas City w stanie Missouri.

„Nasze badanie rzuca światło na te różnice i spójne korzyści semaglutydu dla kobiet i mężczyzn”.

Główny autor, dr Subodh Verma, skomentował, że „kobiety cierpiące na otyłość i niewydolność serca z zachowaną frakcją wyrzutową również miały wyższe BMI w porównaniu z mężczyznami i na początku badania miały znacznie więcej objawów”.

„U kobiet występuje więcej ogólnoustrojowego zapalenia i w porównaniu z poprzednimi badaniami dotyczącymi HfpEF kobiety z HfpEF związanym z otyłością były również młodsze” – stwierdziła Verma.

W badaniu analizowano wpływ semaglutydu w dawce 2,4 mg podawanego uczestnikom raz w tygodniu w porównaniu z placebo na podwójne pierwotne i potwierdzające drugorzędne wyniki programu STEP-HFpEF oraz eksploracyjne wyniki w zależności od płci. W sumie przez 52 tygodnie przebadano 1145 uczestników z HFpEF związanym z otyłością, z czego 570 stanowiły kobiety.

Semaglutyd w porównaniu z placebo w podobny sposób łagodził objawy związane z HF, ograniczenia fizyczne, sprawność fizyczną oraz zmniejszał stan zapalny i peptydy natriuretyczne niezależnie od płci.

Zależna od semaglutydu poprawa w zakresie objawów związanych z HF i ograniczeń fizycznych była spójna zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet w kluczowych podgrupach, w tym pod względem wieku i BMI. Obniżyło także skurczowe ciśnienie krwi i obwód talii.

Występowały jednak różnice w wynikach leczenia ze względu na płeć pod względem zmniejszenia masy ciała za pomocą semaglutydu. Uczestniczki doświadczyły większej utraty wagi niż mężczyźni, ze średnią różnicą -9,6% w porównaniu z -7,2%. Choć zaobserwowano istotną redukcję masy ciała u obu płci, to u kobiet była ona większa (interakcja istotna statystycznie).

Na początku badania kobiety miały wyższą frakcję wyrzutową lewej komory, charakteryzowały się gorszymi objawami i ograniczeniami fizycznymi oraz miały wyższy poziom stanu zapalnego na początku badania, ale częstość występowania nadciśnienia i stosowania leków moczopędnych była podobna oraz rzadziej występowało migotanie przedsionków w porównaniu z mężczyznami, pomimo wyższego BMI.

Naukowcy zauważają, że może to wskazywać, że więcej kobiet uczestniczących w badaniu miało typowy fenotyp otyłości HFpEF w porównaniu z mężczyznami, którzy mogli również cierpieć na miopatię lewego przedsionka HFpEF powikłaną wzrostem BMI.

W towarzyszącym artykule redakcyjnym Anuradha Lala, lekarz medycyny, kardiolog w Mount Sinai School of Medicine i dyrektor ds. badań nad niewydolnością serca w sieci NHLBI Cardiothoracic Surgery Network, stwierdziła, że ​​istnieje potrzeba dalszych badań w celu wyjaśnienia mechanizmu, dzięki któremu lek ten zapewnia korzyści oraz ciągłe zwracanie uwagi na specyficzne dla płci różnice w odpowiedzi na leczenie.