O godzinie 1:19 w nocy 8 marca 2014 roku malezyjskie linie lotnicze Flight 370 (wraz z 227 pasażerami i 12 członkami załogi) zniknęły z powierzchni Ziemi, rozpoczynając w ten sposób jedną z największych tajemnic w historii lotnictwa. W dziewiątą rocznicę tego zdumiewającego incydentu reżyserka Louise Malkinson szuka prawdy MH370: Samolot, który zniknąłtrzyczęściowy serial dokumentalny Netflix (8 marca), który przedstawia trzy teorie na temat tego, co stało się z wciąż zaginionym Boeingiem 777. Możliwe wyjaśnienia, które podaje, nie wydają się jednak prawdopodobne, aby zakończyć tę sprawę – i w w niektórych przypadkach ujawniają niebezpieczne i przygnębiające konspiracyjne myślenie, które pojawia się, gdy brakuje konkretnych faktów.

Są rzeczy, które można definitywnie ustalić na temat MH370 i MH370: Samolot, który zniknął jest najsilniejszy na początku, kiedy skupia się na początkowej reakcji i analizie zniknięcia samolotu. Rutynowy lot w pogodną, ​​spokojną noc z Kuala Lumpur do Pekinu, MH370 wystartował krótko po północy. Jak ilustrują powtarzające się mapy z obrazami satelitarnymi, grafiki i komentarze zarówno krewnych pasażerów, jak i ekspertów lotniczych – w szczególności amerykańskiego autora Jeffa Wise’a – w podróży samolotu nie było nic niezwykłego, dopóki nie dotarł on do granicy malezyjskiej przestrzeni powietrznej, gdzie komunikacja z jednostką został przekazany wietnamskim kontrolerom ruchu lotniczego. Kapitan MH370 Zaharie Ahmad Shah powiedział „dobranoc” swoim rodakom z Kuala Lumpur przez radio, a potem, puf, cała elektronika MH370 jednocześnie się wyłączyła i zniknęła.

Nastąpiła szybka reakcja w celu zlokalizowania samolotu, która nic nie wykazała. Nikt nie był w stanie wykryć jego ostatecznego kursu, określić pobliskiego lotniska, na którym mógł wylądować, ani zlokalizować szczątków na Morzu Południowochińskim, które wskazywałyby na śmiertelną katastrofę. Rodziny, które zebrały się w malezyjskim hotelu, były naturalnie zrozpaczone, a w miarę upływu czasu i pojawiania się skąpych konkretnych wskazówek (lub przynajmniej przekazywanych opinii publicznej), również wpadały w złość, domagając się zarówno większej przejrzystości, jak i bardziej zdecydowanych i produktywne działanie.

Godziny zmieniły się w dni, a tygodnie zamieniły się w lata, a MH370 po prostu nigdzie nie można było znaleźć, co spowodowało szalejące spekulacje w Internecie i prasie (w tym przez Courtney Love), a także pojawienie się amatorskich kolektywów śledczych, takich jak The Independent Group (w skład której wchodzili Wise i Mike Exner), która przeglądała dostępne informacje w desperackiej próbie znalezienia tej igły w stogu siana.

Dzięki dobrze skonstruowanemu połączeniu archiwalnych materiałów wideo, audio i zdjęć, sekwencji CGI, dramatycznych rekonstrukcji i wywiadów z szeroką gamą głosów, MH370: Samolot, który zniknął wykonuje kompleksową pracę malując ten obraz. Następnie komplikuje to późniejsze odkrycie rządu Malezji, że – dzięki danym z brytyjskiej firmy Inmarsat – łączność satelitarna (tj. Ocean Indyjski, skąd płynął albo na północ w kierunku Kazachstanu, albo na południe, w sam środek rozległych wód. W obu tych scenariuszach implikacja była jasna: zniknięcie MH370 było zamierzone.

Wchodzić MH370: Samolot, który zniknąłszalone przypuszczenie! Trzy odcinki serialu dokumentalnego przedstawiają inną, wyróżniającą się teorię na temat tego, co mogło się wydarzyć, z których każda jest bardziej wątpliwa niż poprzednia. W pierwszym palcem wskazuje się na kapitana Shaha, najbardziej oczywistego podejrzanego od czasu, gdy miał kontrolę nad samolotem i, jak w końcu dowiedzieli się śledczy, wytyczył kurs na swoim domowym symulatorze lotu, który był niesamowicie podobny do przedstawionej trajektorii na południe przez Inmarsat. Koledzy jednak to bagatelizują i niewiele jest dodatkowych dowodów na to, że mężczyzna chciał popełnić takie morderstwo-samobójstwo.

W drugim odcinku Wise jest na skraju wytrzymałości, twierdząc, że rosyjscy agenci mogli wkraść się do elektronicznego centrum nerwowego samolotu i przejąć kontrolę nad pojazdem, aby sfabrykować wiadomość, która odwróciłaby uwagę mediów od inwazji Putina na Krym – pogląd wzmocniony faktem, że cztery miesiące po zniknięciu MH370 kraj ten zestrzelił kolejny samolot Malaysian Airlines 777, MH17. Jednak w teorii Wise’a samolot skręciłby na północ w kierunku Kazachstanu, co stało się znacznie mniej prawdopodobne, gdy szczątki (konkretnie klaperon, który został zidentyfikowany jako należący do MH370) zostały odkryte na wyspie La Reunion na południowym Oceanie Indyjskim. Reputacja Wise’a ucierpiała z tego powodu w prasie, podobnie jak jego wiarygodność tutaj.

Najbardziej szalona ze wszystkich jest jednak teoria wysunięta przez Le Monde dziennikarka Florence de Changy i Ghyslain Wattrelos, których żona i dwoje dzieci byli na pokładzie MH370. Korzystając z wątpliwych danych i informacji wywiadowczych z niejasnych źródeł, snują naciąganą opowieść, w której Stany Zjednoczone spowodowały zatonięcie MH370 na Morzu Południowochińskim, ponieważ samolot rzekomo przewoził skradzioną technologię nadzoru skierowaną do Chin. Bez prawie żadnych dowodów na poparcie tego szalonego oskarżenia, brzmi to jak fantazja o Ameryce jako globalnym straszydle, rozpowszechniana przez paranoiczne thrillery filmowe, a fakt, że MH370: Samolot, który zniknął traktuje to poważnie, graniczy z nieodpowiedzialnością, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że później Exner zlekceważył to jako bardziej zwariowany niż uzasadniony.

Niemniej jednak jest powód MH370: Samolot, który zniknął tarza się w mętnych i absurdalnych wodach. Rozmowy dyrektora Malkinsona z pogrążonymi w żałobie krewnymi pasażerów wyrażają ich nieznośną frustrację, smutek i wściekłość z powodu tej nierozwiązanej tragedii. W ten sposób dostarcza pouczającego kontekstu, dlaczego niektórzy zdecydowali się uwierzyć w niewiarygodne, czy to w przykrywkę de Changy’ego, czy Blaine’a Gibsona, poszukiwacza przygód, który miał niezrównany talent do znajdowania szczątków MH370. W przypadku braku ostatecznej prawdy, tę próżnię wypełniają wszelkiego rodzaju pozory, mające na celu udzielenie pocieszających odpowiedzi na nierozstrzygnięte pytania. Niewiedza wiąże się z bólem i to właśnie ta udręka – i oportunistyczne pragnienie wykorzystania jej – wydaje się napędzać wiele domysłów dotyczących MH370.

MH370: Samolot, który zniknął dotyczy zatem w równym stopniu sposobu, w jaki przetwarzamy straty i tajemnice, jak i rozsądnych przypuszczeń. Jak wynika z filmów dokumentalnych Malkinsona, możemy nigdy nie dowiedzieć się, co stało się z MH370, a taka ignorancja będzie nadal służyć jako katalizator fikcyjnych fantazji, które podtrzymują fałszywą nadzieję i stwarzają okazje do zysku. Nawet jeśli ostatecznie oferują niewiele prawdziwego pocieszenia.