Facet z fajną opaską na oku, imieniem Danish Graves, powiedział kiedyś: „Mamy własną rzeczywistość”. To, przede wszystkim, może być Fargo misja sezonu piątego. Od tygodni obserwujemy, jak Dorothy skacze i przemyka obok gróźb i porwań. Musiała się tłumaczyć tym, którzy coraz bardziej desperacko chcieli, jeśli nie pomóc, to przynajmniej zrozumieć jej. Ale Dorothy przetrwała w trybie ciągłego przetrwania: celem jest po prostu pokonanie tego, co ją czeka. Zastanawianie się, co zrobić później, cóż, to przychodzi później.

I tak, kiedy na chwilę straci czujność w odległej, przyjaznej restauracji i wyobraża sobie lepsze życie, milsze życie, Oczywiście, wtedy werbel w końcu chwyta ją za kostkę. Oczywiście, tak nie może być jej rzeczywistość.

Poza kilkoma przypisami „Linda” skupia się niemal wyłącznie na podróży Doroty, tej „rzeczy”. [she] trzeba było się zająć” wspomniała Indirze dwa tygodnie temu. Prowadziła godzinami, jeśli nie dniami, prawie zasypiając za kierownicą. We wspomnianej jadłodajni uzupełnia zapasy kawy i niczym mistrzyni defensywy odpowiada na pytania o to, dokąd się wybiera, pytając o naleśniki („najlepsze w hrabstwie!”). Widząc na tablicy korkowej przepis na kurczaka piccata, zatrzymuje się na chwilę i odpływa, zanim słynne naleśniki rozsypią się bezceremonialnie przed nią.

Wracając do drogi, na odludziu, trafia do zakopanego dawno temu małego pudełka, w którym znajduje się jedna z pocztówek z restauracji („Pozdrowienia z Camp Utopia!”) i wiadomość o następującej treści: „Przepraszam. – Lindo”. Po przybyciu do obozu zastaje społeczność wcześniej molestowanych kobiet, które zjednoczyły się w ukrywaniu, uzdrawianiu i odgrywaniu swoich przeszłych traum za pomocą niestandardowych rekonstrukcji w stylu Punch i Judy. Dorota, wyczerpana i wreszcie na chwilę bezpieczna, traci przytomność.

Pozdrawiam serdecznie z Camp Utopia, domu „Lindy”. Każdej przyjętej kobiecie nadawane jest nowe imię Linda, „lub jego odmiany”, mówi jej kobieta o imieniu Lindo, która właśnie „zarobiła swój pierwszy nowy list”. Dot, zaskoczona, wyjaśnia: „Ale moja Linda miała już wcześniej na imię Linda”. „Och, ta Linda.” Lindo mówi.

Święta Linda, jak ją nazywamy, okazuje się pierwszą żoną Roya, która przygarnęła Dot z ulicy i ostatecznie odeszła, „karmiąc” ją szeryfem, jak to ujął Dot. Po uderzeniu jej na miejscu (ku przerażeniu pozostałych Lind), Dorothy żąda, aby była pani Tillman poszła z nią na policję, aby opowiedzieć im o jego molestowaniu i poprzeć swoją historię. To pierwszy moment, wejście odcinek siódmyże w końcu usłyszeliśmy co Dorota chce. Jej ucieczka przed Wittem i przekazywanie Indirze jedynie niezbędnych faktów nie wynika z zaprzeczenia czy uporu, lecz z przekonania, że ​​nikt jej nie uwierzy. Bądź wspierany. Wayne, niech go Bóg błogosławi, kocha Dorothy na zabój, ale, jak widzieliśmy, nie jest typem faceta, który może ją wesprzeć, gdy nadejdą mężczyźni w maskach. Linda to nie tylko dymiąca strzelba, to ukazana niesprawiedliwość przeszłości Dorothy: kobieta, która uciekła, kobieta, która musi zapomnieć. Święta Linda mówi, że odbędzie się proces. „Kiedy istnieją dwie wersje prawdy, musimy je pogodzić”. Linda powiedziała prawdę. Teraz Dorota musi to zrobić, aby wspólnie mogli odnaleźć „prawdziwą prawdę”.

Patrząc na chwilę z perspektywy czasu, z perspektywy czasu widać, że to właśnie to Do czego prowadził Noah Hawley. Po raz pierwszy, Fargo Akcja rozgrywa się niemal współcześnie, a Trump gromadzi się w telewizji i w ogóle. Zdecydowanie żyjemy w epoce postprawdy. Zamierza w mniejszym stopniu wypowiadać się na temat Ameryki, a bardziej na temat tego, jak historie, które opowiadamy, często stają się naszą rzeczywistością, niezależnie od tego, jak kruche i niepewne. Dorothy i, czy ci się to podoba, czy nie, Roy, płyną razem na tej łodzi, umieszczając się w światach, które mają sens ich. Niezależnie od tego, czy przez cały czas zagłębiasz się w fragmentaryczny, radośnie niesubtelny styl Hawleya (a ja na pewno należę do kategorii „nie”. Nalej mi trzy piwa i przywołaj Lucy na niebie i będę godzinami płakać z głową opartą na rękach), jego najnowszy Fargo wycieczka okazała się dla mnie strzałem w dziesiątkę.

Wiele z tego ma związek z obsadą, która w znacznie większym stopniu niż w poprzednich sezonach czuła się związana z jedną wyjątkową rzeczywistością. Świątynia Junony, Jona HammaI Richa Moorjaniw szczególności pozbywają się uroku swoich poprzednich ról i wcielają się w postacie, które są, tak, symboliczne, ale także stanowią krok w górę od szyfrów. Moorjani nabrała blasku w zeszłym tygodniu, Hamm od tygodni rozkoszuje się skórą obskurnej szeryfa, aż w końcu w siódmym odcinku przyszła kolej na Temple, by wypuścić Dorothy na wolność.

ZDJĘCIE

Okazuje się, że „proces” ma formę jednego z przedstawień kukiełkowych, które widzieliśmy wcześniej. Po pewnym charakterystycznym początkowym oporze Dorothy tworzy od zera własną marionetkę. Troska, z jaką obchodzi się z lalką Dorothy, kochający sposób, w jaki patrzy sobie w oczy, gdy maluje brwi i grzywę, jest jednym z punktów ćwiczenia samo w sobie. Nadszedł czas, aby Dorota powiedziała prawdę. Dla niej i dla nas wszystko to prowadziło do tego.

W niepowołanych rękach przekazywanie czasu Dorothy na terenie posiadłości Tillmanów za pośrednictwem marionetek może wydawać się niepoważną pomocą, ale Hawley, współautorka April Shih, reżyser odcinka Sylvain White i Temple współpracują, aby połączyć fantastyczność z tępym horrorem, jak widzimy Dorothy początkowo została sprowadzona do domu Tillmanów jako uciekinierka, a nawet troskliwa siostra Gatora (co daje tej krótkiej chwili, gdy spotykają się oczy w czwartym odcinku, nowe warstwy złamanego serca). Pewnego dnia Lindy nie ma, a Roy po dwóch latach molestowania i uwodzenia Roy bierze Dorothy za swoją nową żonę. Resztę, cóż, widzieliśmy, co było w aktach Indiry.

Lindy klaszczą i obejmują Dorothy. Święta Linda mówi jej: „Nie było łatwo to usłyszeć, ale usłyszeliśmy to. Zasłużyłeś na nowe imię. Co to będzie?” Czy w ogóle musimy usłyszeć jej odpowiedź? Nadine Bump już dawno odeszła. Patrzysz na Dorothy Lyon. Święta Linda zgadza się pójść z Dorotą „i razem możemy stawić mu czoła”.

W drodze powrotnej Linda i Dorothy siedzą spokojnie. Linda w końcu wprost przeprasza za odejście. – Zabiłby cię. Próbował mnie zabić” – mówi Dorothy, a ulga, że ​​w końcu może po prostu to powiedzieć, promieniuje od niej. Pyta, dlaczego Linda nie zabrała ze sobą Dorothy i Gatora, na co Linda siedzi cicho, ale spokojnie, nie skupiona. „Powiesz mi, kiedy będziesz gotowa” – mówi Dorothy. „Liczy się tylko to, że dziękuję, że to zrobiłeś. To życie, o które tak ciężko walczyłem. Będę wdzięczny… Naleśniki rozbijają się przed nią bezceremonialnie.

Muszę im to przekazać, mieli mnie przez jakiś czas. Oglądając ponownie odcinek, wskazówki są wszędzie. Ale wydaje mi się, że to taki rutynowy, cyniczny zwrot akcji punkt Tutaj. Obóz Utopia właśnie taki był i to, czy w lesie jest prawdziwa chata z bali, w której mieszczą się dziesiątki Lind, nie ma znaczenia. Dot w końcu była w stanie opowiedzieć swoją historię i wreszcie przygotowała się na jej przyjęcie. To na pewno wystarczające zwycięstwo? NIE.

Przekręcając nóż, Hawley i Shih każą Dorothy patrzeć na parking z okna jadalni na pustą Kię. Kiedy zapina płaszcz i wraca do samochodu, wpadająca w poślizg ciężarówka wjeżdża w SUV-a, niszcząc ją. Budzi się jakiś czas później w szpitalu, gdzie, jak powiedziano jej, mąż ledwo ją opuścił. Uśmiecha się na myśl o tym, że Wayne ją odnalazł, odwzajemniając troskę, jaką otaczała go o jego bezpieczeństwo po Halloween, ale my wiemy lepiej. Wiemy, co nadchodzi. „Mam cię” – drwi Roy Tillman.

Błędne obserwacje:

• Akcja podsumowująca skupiała się wyłącznie na historii Dot, ponieważ pobyt tam był ważny, ale w Minnesocie prawdziwy dzieją się prawdziwe rzeczy. Gatorowi po raz kolejny nie udaje się zamordować Muncha, a następnie przypadkowo zabija „Mamę”. Biorąc pod uwagę, jak Munch zamordował syna mamy za bycie cennym dupkiem, Gator ma przed sobą nie lada wyzwanie.
• Mówiąc o Next Top Failson na Środkowym Zachodzie, Linda pyta o swojego syna w Camp Utopia. „Myślę, że próbuje” – mówi Dorothy. „Chce być dobry. Ale co więcej, myślę, że chce być swoim tatą. Rozdzierające serce rzeczy, a także sprytna demonstracja tego, jak Dorota zauważa działka więcej, niż daje do zrozumienia, nawet z najmniejszych interakcji.
• Scotty odrabiając pracę domową, pyta Wayne’a, czy zna jakieś ssaki składające jaja. Nie żebym się przechwalał, ale ja wiedział dziobak był jednym! Daj spokój, jeśli znasz pozostałych. Bez oszukiwania.
• Wayne po porażeniu prądem: król antykapitalistyczny! Facet nie może zrozumieć, dlaczego jeden z jego sprzedawców nie chce wymienić starego rodzinnego dziadka na jedną z jego nowiutkich Kia. „Samochód za samochód!” Wayne po prostu mówi z uśmiechem. Ma sens!
• Nie mogłem powstrzymać się od retrospekcji lalka Barbie podczas wszystkich akcji „Cześć, Linda!” w Camp Utopia. Cóż mogę powiedzieć, jestem dzieckiem ducha czasu.
• Naprawdę nie jestem pewien, czy ktokolwiek inny dał się tutaj zwieść choć na chwilę Camp Utopia. Jeśli jestem po prostu idiotą, proszę o wyrozumiałość. Podobało mi się to, nawet gdy już podczas drugiej zegarki wiedziałem, dokąd to zmierza. Czy „to wszystko było snem!” taki „trop”, że powrócił do bycia trochę… wywrotowym?