Tribeca

Elmore Leonard — pod względem filmowym prawdopodobnie najbardziej wpływowy pisarz lat 20^t stulecie, którego nazwa nigdy nie dała początek przymiotnikowi – rzuca długi cień na Jeffreya Reinera Jezioro Jerzego, satysfakcjonujący film noir z Los Angeles, który podąża za jego dziedzictwem niemal co do joty. Nie ma światłocień tutaj nic złego nie dzieje się nawet w ciemności, ale istnieje moralny cień, który najprawdopodobniej spodoba się Leonardowi. Jednak z jakiegoś powodu te historie kryminalne w słońcu nigdy nie trzymają się tak mocno, jak ich mroczne odpowiedniki, co oznacza, że Jezioro Jerzego być może będzie musiał trochę poczekać, zanim dowie się, jakie jest jego miejsce w całym kanonie noir.

Scenariusz Reinera nawiązuje do wielu tradycyjnych wątków kryminalnych, a zaczyna się od dwuznacznego: Don (Shea Whigham), rozwódka w średnim wieku, właśnie wyszła z więzienia po 10 latach spędzonych w więzieniu. Ale na co? Don nie wydaje się takim typem i jego pierwsze telefony na zewnątrz, po zadzwonieniu do byłej żony (która nie odbiera), mają na celu znalezienie sobie pracy. Nic się jednak nie dzieje, ponieważ legalne kontakty biznesowe Dona są albo niewypłacalne, albo martwe. Dlatego wraca do Armena (Glenn Fleshler), szefa gangu, dla którego poświęcił czas, odwiedzając go w jego pałacowym domu w Glendale, gdzie mieszka z ochroniarzem Haroutem (Max Casella).

Don uważa, że ​​Armen jest mu winien pieniądze za milczenie, co Armen jest zaskoczony. „Nie sądziłem, że masz jaja, żeby tu przyjść i o to poprosić” – mówi. „Chyba znowu ruszasz na właściwe tory” – dodaje, nawiązując do problemu z hazardem. Armen okazuje jednak współczucie i oferuje Donowi zapłatę tego, co jego zdaniem jest winien – ale za określoną cenę.

Armen ma problem, z którego musi odejść: jego partnerka, Phyllis (Carrie Coon), kobieta, z którą związał się przez narkotyki, której powierzył swoje przedsięwzięcie, ale choć ona „dobrze radzi sobie z liczbami”, teraz wie za dużo. Łagodnie wychowany Don stanowczo zaprzecza, twierdząc, że nie jest zabójcą, ale Armen stawia to wprost: „Każdy jest zdolny do wszystkiego, jeśli jest wystarczająco zdesperowany”.

Don przyjmuje tę pracę, bo jeśli tego nie zrobi, zostanie walnięty i zostaje wyposażony w samochód, telefon i pistolet .45 (zamki błyskawiczne są w domu) w lokalnym garażu Armen. Zaczyna obserwować Phyllis, w końcu dopędza ją do rogu na parkingu pod jej eleganckim mieszkaniem, wpycha ją do swojego samochodu i wywozi na pustynię. Nie będzie jednak spoilerem ujawnienie, że nie jest w stanie tego zrobić, ponieważ wiemy już, że Don nie jest takim facetem, a Carrie Coon jest Naprawdę nie jest to rodzaj aktorki, którą zabija się w ciągu pierwszego pół godziny.

To inspirowane połączenie w stylu lat 70. przetrwa Jezioro Jerzego jeździł samochodem przez dłuższy czas, podczas gdy Don próbował obmyślić swój plan. Phyllis jest gamonią, pompującą Dona w poszukiwaniu przydatnych informacji, jednocześnie ujawniając wiele ze swojego burzliwego życia z Armenem („Myślałem, że I był maniakiem koki. Nos jak Dyson!”). Reiner wpada tutaj w swój neo-noirowy rytm, gdy Phyllis zaczyna ćwiczyć swoją mroczną sztukę na Donie, prawdopodobnie tak samo, jak to zrobiła z Armenem. I nie oszukujmy się, nazywa się Phyllis Podwójne odszkodowaniaPhyllis Dietrichson, najbardziej fatalna z kobiet w znanym wszechświecie noir.

Coonowi jednak nie do końca podoba się stalowy charakter Barbary Stanwyck, a co ciekawe w filmie – przynajmniej dla fanów gatunku – jest to, jak ci dwaj aktorzy wypełnią powierzone im archetypowe role. Czy Whigham jest tylko kozłem i czy Phyllis będzie go atakować? Reiner świetnie się bawi tą strukturą władzy, z makabryczną żartobliwością, która będzie znana wielbicielom Fargo (kinematografia I Serie).

Jezioro Jerzego może nie przestrzegać wszystkich zasad Leonarda (powiedział New York Times„Jeśli brzmi to jak pisanie, przepisuję to” – a znaczna część filmu Reinera, w szczególności dialogi, brzmi bardzo podobnie do pisania). Ale na pierwszym miejscu stawia głębię charakteru i gdyby styl Leonarda był przymiotnikiem, miałby tu zastosowanie: prawdziwi, wadliwi, ludzie uwikłani w prawdopodobne, przyziemne i często głęboko niefajne scenariusze zbrodni. Coon jak zawsze zachwyca, ale to jest program Whighama i dzięki temu występowi może dostać się do sezonu nagród jako jeden z najlepszych tego roku.

Tytuł: Jezioro Jerzego
Festiwal: Tribeca (narracja w centrum uwagi)
Reżyser-scenarzysta: Jeffreya Reinera
Rzucać: Shea Whigham, Carrie Coon, Glenn Fleshler, Max Casella
Przedstawiciel handlowy: Partnerzy medialni Range
Czas trwania: 1 godzina 47 minut