Shekhar Sumar i syn Adhyayan pławią się w miłości, która nadchodzi dzięki serii internetowej Sanjaya Leeli Bhansali „Heeramandi’. Podczas ekskluzywnego czatu z ETimes Suman zastanawia się nad swoją karierą, dzieląc się szczerymi anegdotami ze współpracy z legendarnym Recha W ’Utsav’ i odporność jego syna Adhyayana w branży. Od nerwowego podniecenia związanego z debiutem po bycie świadkiem przełomu syna – narracja Sumana oddaje istotę wsparcia rodzinnego i nieprzewidywalną naturę przeznaczenia w świecie kina.Fragmenty:

Jaka była Twoja pierwsza reakcja po pokazie specjalnym „Heeramandi”?

To było przytłaczające. To był katartyczny moment. Nie dla siebie, ale dla mojego syna. Widziałem życie. Stałam się neutralna w stosunku do szczęścia i smutku. Ale mój syn spędził piętnaście lat swojej młodości na czekaniu. Wiele przeszedł. Straciłem jednego syna. Nie chciałam stracić tego drugiego. Chcę przez to powiedzieć, że nie mogłem go takiego widzieć. Ale nigdy nie stracił nadziei. Walczył dalej i szedł do przodu. Dla mnie to był jego dzień. W Heeramandi wszyscy spisali się znakomicie, ale czekałem na jego sceny. Poczułem się świetnie zarówno jako ojciec, jak i aktor. Premiera Heeramandi była równie wyjątkowa jak premiera mojego debiutanckiego filmu Utsav.

Jak zareagowała twoja koleżanka z Utsav, Rekha?

Jest osobą kochającą, opiekuńczą i ofiarną. Wyobraź sobie, jakie musiała mieć wielkie serce, że zgodziła się zagrać Utsava naprzeciw mnie – debiutantki. Wspierała mnie całym sercem. Nie wiem, jak jej dziękować. Jestem wdzięczny jej i Shashi Kapoorowi, którzy wyprodukowali ten film.
Kiedy zobaczyła Heeramandiego, z miłością powiedziała: „Jab tum aaye the tum bachche the. Ab tumhara bachcha bhi itna bada ho gaya hai aur wykonaj kar raha hai.” Kiedy Adhyayan dotknął jej stóp, przytuliła go i pobłogosławiła. Spotkał ją po raz pierwszy. To była piękna chwila.

Jaka była Rekha wtedy i jaka jest teraz?

Jest taka sama jak kiedyś. Umar ki kuchh Lakeerein aa jaati hain chehre pe. Ale nic ponad to. Jej serce jest tak samo piękne jak ona sama. Unki aankhon mein wohi khumari, wohi pyaar hai. Ona jest zesłana przez Boga. Jest tą samą osobą, którą była, kiedy ją spotkałem.

Podziel się kilkoma wspomnieniami z Utsav

Kiedy kręciłem film, miałem dwadzieścia kilka lat i moją pierwszą sceną była intymna scena z nią. Udawałam, że się nie denerwuję. Każdy by się denerwował w obecności Rekhy, którą idealizowaliśmy od dzieciństwa, a ona była moją bohaterką. Wciąż dziękuję Bogu, że dał mi tę szansę.
Dyrektor Girish Karnad powiedział mi: „To absolutna profesjonalistka. Więc nie bądź niezręczny. Możesz odegrać tę scenę tak, jak chcesz. Moim pierwszym strzałem było to, że objąłem ją ramieniem i trafiłem. Rekha zwróciła się do reżysera i powiedziała: „Girish, wygląda na bardzo wygodnego” [laughs]. – Czy nie powinien się denerwować? Karnad powiedział: „Nie, nie, byłby zdenerwowany. Cały dzień ćwiczył z poduszką, myśląc, że to ty. W ten sposób pomogli mi opanować nerwowość. Kiedy twoja współgwiazda jest tak profesjonalna jak Rekha, życie staje się łatwiejsze.

Jak pomogłeś swojemu synowi Adhyayanowi w trudnych chwilach?

Musiałem dać mu całą odwagę i pozytywne nastawienie, których potrzebował. Był na dole i na zewnątrz. Potrzebował wsparcia ojca i matki i otrzymał całe wsparcie.

Myślisz, że branża go nie wspierała?

Nie wiem. Nie ma sensu bawić się w obwinianie. Musisz walczyć ze swoim przeznaczeniem. Trzeba go przytrzymać za kark i następnie obrócić. Dlaczego powinieneś obwiniać? Bo taka jest branża. Świat jest taki. Pojawiliby się wrogowie i przeszkody, a to zdarza się w każdym zawodzie, nie tylko w branży filmowej. Nie każdy, kto ciężko pracuje, staje się Ambani.
Adhyayan to niezwykle kochany, dobrze wychowany dzieciak o wielkim sercu. Mówi cicho. Jego pokora jest wzorowa. Jest świetnym aktorem. A jeśli tego nie dostanie, to nikogo nie można winić. To przeznaczenie. Przeznaczenie odgrywa dużą rolę w Twoim życiu. Walczył ze swoim przeznaczeniem, a ono się do niego uśmiechnęło. Przyjechał. Los dał mu pana Bhansali.

Co zrobiłeś, kiedy zobaczyłeś go w Heeramandi?

Kiedy po seansie wróciliśmy do domu, przytulaliśmy się, płakaliśmy, krzyczeliśmy i świętowaliśmy. To przedstawienie skupiające się na kobietach. Dla mężczyzn jest mało miejsca. Być może czas tych ról jest krótki, ale kiedy i gdzie są one umieszczone, jest istotne. Adhyayan po prostu zwala z nóg w scenie, którą nakręcił z Richą Chadhą, podczas której Bhansali Saab poklepał go po plecach i przytulił. To mu pozostało i dodało mu ogromnej pewności siebie. To był niezapomniany wieczór projekcyjny. Świętowaliśmy do 4 rano.