Zgubiłeś klucze? Nie pamiętasz, gdzie zaparkowałeś samochód? Gdybyś tylko miał pamięć sikorki górskiej.

Te ważące pół uncji ptaki, z mózgami nieco większymi od grochu, przechowują w górach dziesiątki tysięcy artykułów spożywczych, takich jak nasiona, w korze drzew, pod martwymi liśćmi i w szyszkach sosnowych. Kiedy nadchodzi zima, potrafią przypomnieć sobie dokładne lokalizacje swoich skrzynek, co pomaga im przetrwać przenikliwe zimno i głęboki śnieg.

W nowym badaniu opublikowanym w Aktualna biologiabadacze z CU Boulder i Uniwersytetu Nevada w Reno zidentyfikowali prawie sto genów związanych z pamięcią przestrzenną ptaków, czyli zdolnością przypominania sobie lokalizacji obiektów. Artykuł sugeruje również, że może istnieć potencjalny kompromis pomiędzy posiadaniem solidnej pamięci długoterminowej a możliwością porzucenia starych wspomnień i szybkiego tworzenia nowych.

Georgy Semenov, współautor artykułu i pracownik naukowy na Wydziale Ekologii i Biologii Ewolucyjnej, powiedział, że odkrycia mogą pomóc biologom lepiej zrozumieć ewolucję pamięci przestrzennej u zwierząt, w tym ludzi. „To badanie znacznie pogłębiło naszą wiedzę na temat genetyki pamięci przestrzennej u ptaków i szerzej genetyki behawioralnej” – powiedział.

„Sickory to imponujące ptaki” – powiedział Scott Taylor, dyrektor górskiej stacji badawczej CU Boulder i profesor nadzwyczajny na Wydziale Ekologii i Biologii Ewolucyjnej. „Mogą zapamiętać dziesiątki tysięcy miejsc, w których przechowywały pożywienie przez całą zimę, oraz nowy zestaw miejsc następnej zimy. Ich pamięć przestrzenna jest znacznie lepiej rozwinięta niż u wielu innych ptaków, które nie muszą posiadać tej strategii, aby przetrwać mróz zimy.”

Aby ocenić pamięć przestrzenną dzikich sikorek górskich, współpracownicy Taylora z Uniwersytetu Nevady w Reno, pod kierownictwem profesora biologa Władimira Pravosudova, opracowali sprytny test. Zawiesili wiele zestawów karmników, każdy zawierający osiem karmników dla ptaków z nasionami, w górach Sierra Nevada w Kalifornii.

Każdy karmnik ma bramkę z czytnikiem działającym na częstotliwości radiowej, który może wykryć znaczniki umieszczone przez badaczy na sikorach. Następnie zespół zaprogramował każdą bramkę tak, aby otwierała się tylko dla określonych ptaków, tak aby sikorki musiały zapamiętać lokalizację karmników, które miały się przed nimi otworzyć.

Następnie Pravosudov i jego zespół policzyli, ile razy każda sikorka wylądowała na niewłaściwym karmniku, zanim przypomniała sobie właściwy. Teoria jest taka, że ​​ptaki z lepszą pamięcią przestrzenną będą miały niższy poziom błędów.

Korzystając z próbek krwi, zespół z CU Boulder zsekwencjonował także cały genom 162 oznakowanych sikorek, tworząc największy zbiór danych, jaki kiedykolwiek zebrano w celu oceny genetycznych podstaw zdolności poznawczych sikorek. Porównując genomy ptaków z ich wynikami w teście karmienia, zespół zidentyfikował 97 genów związanych z uczeniem się i pamięcią przestrzenną sikorek. Ptaki posiadające określone warianty genetyczne tych genów podejmowały mniej błędnych prób przed wylądowaniem na wyznaczonych żerowiskach.

Według współautorki artykułu, dr Sary Paduli, duża część tych wariantów jest związana z tworzeniem się neuronów w hipokampie, części mózgu odpowiedzialnej za uczenie się i pamięć. student Wydziału Ekologii i Biologii Ewolucyjnej. Padula wraz z doktorem Ajayem Patelem przeprowadziła przegląd literatury na temat pamięci przestrzennej sikorek na potrzeby artykułu. student w laboratorium Taylora.

„Zrozumienie podstaw genetycznych tej cechy pozwoli nam zrozumieć, w jaki sposób cecha ewoluuje” – powiedział Taylor.

Taylor zauważa, że ​​wspólny przodek wszystkich sikorek północnoamerykańskich przechowywał żywność w magazynach. Ale z siedmiu gatunków sikorek, które można tu obecnie spotkać, dwa nie.

„Żyją w łagodniejszym środowisku, gdzie pożywienie jest ogólnie dostępne przez cały rok. Teraz, gdy znamy regiony genów leżące u podstaw pamięci przestrzennej, możemy przyjrzeć się, jak wygląda zmienność u tych gatunków, które utraciły buforowanie” – powiedział.

Kompromis

Sikorki posiadające wyjątkową pamięć przestrzenną mogą żyć do dziewięciu lat, co jest długim okresem czasu dla małego ptaka – stwierdził Taylor. Badanie sugeruje jednak, że dobra pamięć długoterminowa może mieć swoją cenę.

Po kilku dniach wykonywania początkowego zadania zespół Pravosudova przydzielił ptakom nowe karmniki.

Ku zaskoczeniu zespołu sikorki, które uzyskały lepsze wyniki w pierwszym teście, miały zazwyczaj trudności z przejściem na nowy podajnik. Wydawało się, że trudniej jest im porzucić swoje początkowe wspomnienia i stworzyć nowe.

„W bardziej zmiennym środowisku nasi współpracownicy odkryli, że sikorki z dobrą pamięcią długoterminową mogą mieć niekorzystną sytuację. Na przykład w przypadku nieoczekiwanej burzy śnieżnej ptaki te mogą w dalszym ciągu próbować odwiedzać skrytki zakopane w śniegu zamiast o nich zapomnieć i szukać innych skrzynek” – powiedział Padula.

Zmieniający się klimat

W obliczu szybko zmieniającego się klimatu ptaki, które potrafią szybko tworzyć nowe wspomnienia, mogą przetrwać lepiej.

„Ze względu na zmiany klimatyczne możemy spodziewać się, że te selektywne naciski, które od tysięcy lat kształtują szczególną pamięć sikorek, znacząco się zmienią” – stwierdził Taylor.

Tej zimy Taylor i jego zespół utworzyli tego samego rodzaju układ zasilający w uniwersyteckiej stacji badawczej Mountain Research Station na zachód od Boulder.

Przez ostatni milion lat sikorki górskie w Górach Skalistych ewoluowały niezależnie od sikorek z gór Sierra Nevada. Zespół ma nadzieję zbadać, czy obie grupy ptaków wyewoluowały pamięć przestrzenną w ten sam sposób w różnych regionach geograficznych.

Zespół jest również zainteresowany sprawdzeniem, czy sikorki czarnogłowe, które współistnieją z sikorkami górskimi w Górach Skalistych, wykazują różne umiejętności pamięci przestrzennej. Będą kontynuować eksperyment z podajnikiem w Górskiej Stacji Badawczej podczas nadchodzących zim, aby zebrać więcej danych.

„Nie musimy podróżować do tak odległych części świata, jak Antarktyda, aby zbadać, jak zwierzęta mogą zareagować na zmiany klimatyczne. Możemy to zrobić z ptakami, które zna większość mieszkańców Ameryki Północnej. Myślę, że to coś wyjątkowego w przypadku sikorek, – powiedział Taylor.