To już wszystko. W 24-stronicowym dokumencie jedyna arbiterka Annabelle Bennett kompleksowo odnotowała sprawę Vinesha Phogata w Sądzie Arbitrażowym ds. Sportu (CAS) i zakończyła ją ostateczną decyzją: „W świetle powyższych rozważań, wniosek wnioskodawcy złożony 7 sierpnia 2024 r. zostanie oddalony”. Żadnego wspólnego srebra, nic, jak przewidywaliśmy od czasu wydania przez CAS krótkiego werdyktu 14 sierpnia.

Jest jednak potencjalna jasna strona tej sytuacji, ponieważ lektura szczegółowego orzeczenia pokazuje, że istnieje pole do ponownego rozpatrzenia przepisów regulujących ważenie na dużych wydarzeniach wrestlingowych. Vinesh nie otrzyma swojego medalu, ale podobnym incydentom można zapobiec w przyszłości.

W szczegółowym werdykcie jest wystarczająco dużo wskazówek, że Bennett nie zgadzała się z zasadami, ale, jak wyjaśniła, miała związane ręce. To było najbardziej uderzające: „Konsekwencje nieudanego drugiego ważenia, które nie wynikają z żadnego nielegalnego lub niewłaściwego działania ze strony Wnioskodawcy, są, zdaniem Jedynego Arbitra, drakoński.”

Dodała, że ​​skoro ważność tej zasady nie jest kwestionowana, niewiele może z tym zrobić; zamiast tego subtelnie zrzuciła odpowiedzialność na United World Wrestling (UWW), globalną organizację zarządzającą, aby dokonała przeglądu swoich przepisów.

Wyrzucenie Vinesh mogło być słuszne zgodnie z zasadami, jak zauważył Bennett, ale wylew wsparcia i empatii dla niej ze świata wrestlingu i nie tylko sugeruje, że nadszedł czas na zmianę. Oto kilka zasad, od których UWW mogłoby zacząć.

Jednodniowe ważenie w przeciwieństwie do dwudniowego

Vinesh startowała 6 sierpnia na igrzyskach olimpijskich w Paryżu, ponieważ przeszła ważenie pierwszego dnia. To jest akceptowane przez wszystkie strony. Dlaczego więc wrestling nakazuje drugie ważenie zawodnikowi, który już przeszedł eliminacje do pierwszej walki? Biorąc pod uwagę ryzyko zdrowotne związane ze zbijaniem wagi, czy nie byłoby wskazane, aby sportowiec kontynuował udział w turnieju bez kolejnych ważeń? Zwłaszcza że to tylko dwudniowe wydarzenie.

Zapasy zawsze były jednodniową imprezą od pierwszej rundy do finału aż do 2017 r., kiedy wprowadzono format dwudniowy. Zgodnie z nową zasadą, po ścisłym ważeniu bez limitu pierwszego dnia, drugiego dnia odbywało się ważenie z limitem dwóch kilogramów.

Skakanie na skakance, sauna, sparingi, obcinanie włosów: jak Vinesh próbowała schudnąć

Jak na ironię, jednym z podkreślonych celów tej zmiany było zmniejszenie konieczności drastycznego obniżania wagi, aby zapaśnicy mogli rywalizować bliżej swojej naturalnej wagi. Prezydent UWW Nenad Lalovic powiedział wówczas: „Ja [..] Wierzę, że nowe zasady zachęcą również zapaśników do uprawiania zdrowszej sportu”.

Logika była taka, że ​​podzielenie go na dwa dni oznaczało, że sportowcy nie stracą ogromnej wagi w ciągu jednego dnia i nie będą walczyć, ale ważną częścią tego było 2 kg dopuszczalnej wagi drugiego dnia. Jeśli nie da się porzucić koncepcji codziennego ważenia (nawet boks ma codzienne ważenie rano w dniu walki), powrót do pierwotnego formatu z 2017 r. byłby początkiem.

Co dziwne, podczas gdy UWW rezygnuje z 2-kilogramowego przepisu na Olimpiadzie (bez żadnego wyjaśnienia), sama stosuje tę zasadę w niektórych „międzynarodowych turniejach”, takich jak Puchar Świata. Dlaczego nie rozszerzyć jej na Igrzyska Olimpijskie? Niezależnie od powodów, dla których dopuszcza się taką tolerancję na innych wydarzeniach, z pewnością można ją rozszerzyć na najważniejszy turniej w tym sporcie.

Rozłożone w czasie ważenie różnych zapaśników

Na igrzyskach olimpijskich każdy zapaśnik musi dokonać ważenia przed poranną sesją. Choć ma to sens dla tych, którzy rywalizują w tej sesji, to dla finalistów, którzy rywalizują dopiero późnym wieczorem (jak w przypadku Vinesha), dlaczego nie może być popołudniowego ważenia? Biorąc pod uwagę, jak mało wysiłku wymaga to od administratora i jak duży wpływ może mieć na zdrowie i kondycję fizyczną sportowca, może to być rozważane rozwiązanie.

Wyjaśnienie: Dlaczego Vinesh Phogat został zdyskwalifikowany z Igrzysk Olimpijskich w Paryżu?

Wygląda na to, że wszystkie ważenia odbywają się w tym samym momencie, ponieważ sędziowie i urzędnicy UWW muszą być obecni w momencie ważenia. Jednak z pewnością globalny organ może przeprowadzić dodatkowe, mniejsze ważenie po południu dla finalistów, którzy rywalizują później. Dałoby to zapaśnikom, którzy przybrali na wadze po ważeniu pierwszego dnia dzięki nawodnieniu i odżywianiu, wystarczająco dużo czasu na utratę wagi. W przypadku Vinesh, konkretnie, najprawdopodobniej zrzuciłaby nadmiarowe 100 gramów wagi i zostałaby dopuszczona do finału.

Uwzględnij biologiczne różnice między kobietami i mężczyznami

Indyjskie Stowarzyszenie Olimpijskie (IOA) próbowało argumentować, że „biologiczne różnice w budowie ciała zapaśniczek i zapaśniczek, zwłaszcza w kontekście menstruacji u kobiet, muszą być brane pod uwagę przy ustalaniu kwalifikacji zapaśniczek drugiego dnia ważenia”.

Bennett odrzucił argument IOA, stwierdzając, że jest on „niezmierzony” i że „skutki takich różnic [between male and female bodies]i kroków mających na celu złagodzenie takich skutków, są spekulatywne i niepoparte dowodami i nie mogą być brane pod uwagę na potrzeby niniejszego Wniosku.” Jest to uzasadnione oświadczenie.

Dlaczego jednak nie skwantyfikować tego? Dlaczego nie mieć dowodów wspierających anegdotę? Aby to zrobić, konieczne byłyby bardzo szczegółowe badania fizjologii kobiet (w przeciwieństwie do generalizowania na podstawie fizjologii mężczyzn) dla każdej olimpijskiej kategorii wagowej. Takie naukowe podejście pomogłoby tylko sportowcom — co powinno być głównym czynnikiem branym pod uwagę przez organ zarządzający.

Vinesh Phogat ma większą walkę, jeśli jej chce: ratowanie indyjskiego wrestlingu

Nauka o sporcie poczyniła na przestrzeni lat znaczne postępy, dzięki czemu możliwe jest zlecenie dogłębnych badań wielu aspektów charakterystycznych dla fizjologii kobiet, np. wpływu cykli menstruacyjnych na utrzymanie masy ciała.

Na przykład, wiele ukierunkowanych badań wykazało, że piłkarki są bardziej podatne na urazy ACL (4-6 razy częściej) z powodu różnych czynników, które można określić ilościowo: wiotkość więzadeł, wpływy hormonalne, zaburzenia równowagi nerwowo-mięśniowej, wyrównanie biomechaniczne i szerokość wcięcia międzykłykciowego. Badanie tego pomogło w propagowaniu różnych metodologii treningowych dla kobiet – takich jak radzenie sobie z większą nierównowagą między siłą ścięgien podkolanowych i mięśni czworogłowych. Pomaga również w projektowaniu butów specjalnie dla piłkarek (szersze wokół palców, węższe w pięcie i większe wsparcie wokół łuku).

Widoczne są również zmiany w sposobie uprawiania sportu – linia rzutów za trzy punkty w WNBA znajduje się 20’6″ od kosza, w NBA 23’9″, a piłki mają różne rozmiary (rozmiar 6 kontra rozmiar 7). W lekkoatletyce olimpijskiej pchnięcie kulą mężczyzn wynosi 7,26 kg, kobiet 4 kg, płotek kobiet ma wysokość 2’9″, a mężczyzn 3’6″. Siatka do siatkówki ma wysokość 2,43 m dla mężczyzn i 2,24 m dla kobiet.

Te radykalne różnice nie są jednak konieczne w przypadku wrestlingu w obecnej formie. Wzywamy tutaj do przyjęcia bardziej naukowego podejścia – takiego, jakie zaczyna przyjmować futbol – do ponownego spojrzenia na pewne zasady i przepisy, które wyraźnie zostały zaprojektowane dla mężczyzn (spójrz na luźny język w przepisach, gdzie zaimek „on” jest często używany sam) i przerobienia ich dla kobiet.

Czy „kara” jest proporcjonalna?

„Jedyny arbiter zauważa, że ​​Zawodniczka weszła na boisko, walczyła i wygrała trzy rundy, a następnie dotarła do finału zawodów zapaśniczych w wadze 50 kg na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu, zanim nie przeszła drugiego ważenia i nie mogła wziąć udziału w finale. Nie ma żadnych przesłanek wskazujących na jakiekolwiek wykroczenie z jej strony”.

Żadnego wykroczenia. A jednak finalista Igrzysk odchodzi bez medalu. Jest tu pewna niesprawiedliwość, której UWW może zagwarantować, że nie zdarzy się w przyszłości — zniesienie „drakońskiej” zasady, która stanowi, że niepowodzenie w drugim ważeniu dyskwalifikuje sportowca z całych zawodów. W przypadku Vinesh, była poniżej limitu 50 kg pierwszego dnia i odniosła trzy niezwykłe zwycięstwa tego dnia — czyż nie jest rozsądne sugerowanie, żebyśmy wzięli to pod uwagę przy ostatecznym wyniku? Nie pozwólcie sportowcowi rywalizować drugiego dnia, jeśli nie zmieści się w wadze, ale nie wymazujcie też triumfów pierwszego dnia.

Przed Vineshem Phogatem ikoną był Vinesh Phogat, mistrz wrestlingu

Kontynuujmy przykład Vinesh – jeśli unieważniamy jej wyniki z pierwszego dnia, czy wielka Yui Susaki nie mogłaby twierdzić na uzasadnionych podstawach, że ma takie samo prawo do awansu do walki o złoty medal jak wrestlerka, która została do niej awansowana, Yusneylis Guzman Lopez? Przychodząc na Igrzyska z rekordem 82-0 w międzynarodowych zawodach, można się spodziewać, że byłaby faworytką do awansu, gdyby dano jej szansę na walkę z Lopez (jak pokazała pokonując ćwierćfinałową przeciwniczkę Vinesh, Oksanę Livach, w repasażu). Jeśli Vinesh jest ostatnia, bez żadnych zwycięstw, Susaki ma również logiczne roszczenie do drogi do finału.

Na przykład regulamin paryskiej jednostki bokserskiej stanowi, że: „Jeśli bokser nie przejdzie badania lekarskiego lub codziennego ważenia, jego/jej przeciwnik wygra przez WO”, ale nie ma wzmianki o odebraniu mu medalu (w boksie wejście do półfinału gwarantuje medal). To logiczne, biorąc pod uwagę czytanie zasad że bokser, który nie stawi się na codziennym ważeniu przed finałem, przegra finał walkowerem, ale i tak otrzyma srebrny medal.

Wdrożenie zmian sugerowanych w poprzednich punktach może zająć trochę czasu, ale tymczasem jest to nieproporcjonalna kara, którą można usunąć za pomocą prostego naciśnięcia klawisza Backspace.

Przypadek Vinesha Phogata jest wyjątkowy i choć retrospektywne omówienie go może być niemożliwe, może stać się trampoliną do zmian.