Osiemnaście lat po rozpoczęciu kariery w ODI nasz facet jest gotowy wkroczyć na nieznane terytorium. Od czasu, gdy zagrał w swoim pierwszym ODI, jego arkusz statystyk zawsze pokazywał wyższą liczbę pod „najwyższy wynik” niż „rozegrane mecze”. Dziesięć lat po ustanowieniu rekordu, o którym ludzie wiarygodnie twierdzą, że nigdy nie zostanie pobity, Rohit jest na dobrej drodze, by przekroczyć 264.

Warto pamiętać i rozwodzić się nad Rohitem, który zdobywa punkty. Warto przypomnieć sobie czasy, gdy fani Rohita mówili fanom Virata Kohliego, że Rohit radził sobie na samym szczycie nowoczesnej indyjskiej ligi.

Inni pałkarze po prostu „wchodzą” na tor. Rohit wtapia się w atak przeciwnika niczym obcy z Obcy i żywi się, aż osiągnie połowę wielkości statku kosmicznego, a one staną się więdnącymi skorupami.

Ostatnio jednak nie. Bardziej współczesny Rohit, przynajmniej w ODI, jest postacią DGAF o wysokich umiejętnościach – kimś, kto widział już wszystko, stoczył bitwy we wszystkich możliwych grach i wybrał róg ODI krykieta, który chce wstrząsnąć. Rohit stał się przede wszystkim agresorem w powerplay.

Liczby to wyjaśniają. Od początku ODI World Cup 2023 Rohit zagrał w 13 ODI i nie udało mu się rozpocząć gry tylko w dwóch z nich. Jeśli wskoczysz na 20-piłkowy poziom pozostałych 11, uderza na poziomie 150+ (tj. ma już ponad 30 runów) w siedmiu z tych inningów i na poziomie 100+ w 10, jedynym wyjątkiem jest wyjątkowo trudne boisko Lucknow w meczu z Anglią na World Cup.

W trwającej serii na Sri Lance, zdobył 58 z 47 i 64 z 44 na torach sprzyjających spinowi. Są to boiska, na których wskaźniki uderzeń wynoszące zaledwie 80 są akceptowalne, o ile zdobędziesz pół wieku, jak Rohit zrobił to przy obu okazjach. Ale tutaj, starty Rohita przy obu okazjach dały środkowemu rzędowi przestrzeń do oddychania, podczas gdy próbowali oni polować na skromne wyniki.

W poprzedniej epoce Sri Lanka tak skutecznie zacisnęła swoje spinowe imadła, że ​​sama presja, by zdobyć punkty w przyzwoitym tempie, dawała furtki. W meczach, w których Rohit tak spektakularnie przedzierał się przez wczesne overy, Sri Lanka miała tylko jedną drogę do zwycięstwa – zignorować przeciwników. To, że udało im się to dwa razy, to zasługa ich spinnerów na wyjątkowo suchych nawierzchniach.

Podczas gdy on tak gra, bardziej stosowne może być myślenie o Rohicie Sharmie, producencie jednych z najbardziej epickich inningów ODI, jako o graczu, który może „odegrać” znaczną liczbę dostaw. Od początku Mistrzostw Świata 2023 nigdy tak naprawdę nie próbował grać sam – jego procent kontroli wynosił 79,79 w pierwszych 25 piłkach w tym okresie, ale potem poprawił się do zaledwie 82,32 w kolejnych 25 piłkach.

Według danych ESPNcricinfo, Rohit gra teraz więcej „agresywnych fałszywych uderzeń” niż kiedykolwiek wcześniej, co w praktyce oznacza, że ​​chętnie gra atakujące uderzenia, które wydają się źle pomyślane, gdy nie wychodzą. Na początku są rozległe uderzenia przeciwko spinnerom, w których Rohit pokrywa linię pni i zamachuje się kijem. Są bezpieczne niecelne uderzenia, w których rzucający oszukał Rohita, ale nadal jest w stanie uderzyć w obszar, w którym nie ma ochrony. I są uderzenia takie jak jego próba odwrotnego zamiatania przeciwko Jeffreyowi Vandersayowi w niedzielę, w której został złapany w punkcie cofania, co zapoczątkowało upadek Indii.

A jednak, chociaż tylko okazjonalnie trzymał piłkę w środku tak stanowczo, jak życzyliby sobie tego trenerzy z dzieciństwa, Rohit odkrył przyjemność z uderzania piłek w miarę dobrze. Zrozumiał, że uderzanie ich wystarczająco dobrze, aby oczyścić pole, oznacza, że ​​są tam również biegi. Wygląda na to, że Rohit jest w swojej najbardziej pragmatycznej erze.

Nie ma wątpliwości, że chce kontynuować, chce brać udział w dużych turniejach i chce mieć więcej srebrnych pucharów w swoich rękach. Ale Rohit wkroczył również w fazę swojej kariery, w której jest tylko jedną gwiazdą w galaktyce. A teraz ta gwiazda chce zebrać jak najwięcej wczesnych runów.