Co gorsza, irytujące zakończenie nie dość, że nie ma sensu, to jeszcze psuje świetną piosenkę Jamesa Browna.

Rozumiem, że filmy grozy wymagają, abyśmy kupili ich przesłankę przy minimalnej argumentacji, ale scenariusz Kravitza i ET Feigenbauma ciągle zmienia produkt. Czy oferujemy nam okrutną parodię reality show, w których kobiety imprezują i próbują prześcignąć się nawzajem dla korzyści podłych męskich uczestników? Czy to satyryczna krytyka toksycznej męskości i kultury braci? A może to atak na nierozsądne uwielbienie bogatych w Ameryce?

Czego możemy się nauczyć z tego filmu? Historia opowiada o kilku kobietach, w tym o naszej bohaterce, Fridzie (Naomi Ackie), które spontanicznie wsiadają do samolotu z grupą podejrzanych (i bogatych) tech-braci i lecą na prywatną wyspę, z której nie ma ucieczki. Żadna z nich nie uważa tego za zły pomysł. Porzucają nawet swoje telefony komórkowe po wylądowaniu w miejscu, w którym nie ma telefonów stacjonarnych.

Właścicielem tej prywatnej wyspy jest Slater King (Channing Tatum), miliarder technologiczny, którego po raz pierwszy widziano przepraszającego w mediach społecznościowych za pewne nietaktowne zachowanie. Zakładamy, że chodzi o jakąś formę niestosowności wobec kobiet, ponieważ to właśnie sprawia, że ​​ci wpływowi mężczyźni wysyłają tak nieszczere wiadomości w stylu „przepraszam za swoje zachowanie i idę teraz na terapię”.

Zakładamy również, że Slater jest psychopatą, ponieważ ma standardową, filmową brodę. Znasz tę — Burl Ives z przodu i Kenny Rogers z boków. Chociaż potrafi zapuścić włosy na twarzy, Tatum jest fatalnie obsadzony. Po prostu nie potrafi dać dobrego psychopaty. Ten film obsadził Magic Mike’a, kiedy potrzebował Marky’ego Marka.

Kumple otaczający Slatera są grani przez grupę morderców — Christiana Slatera, Haley Joel Osment i Simona Rexa — którzy są bardziej zdolni do przekazywania brudu niż Tatum. Kyle MacLachlan z Twin Peaks jest okularnikiem-terapeutą Slatera, który wydaje się niewinny (ale my wiemy lepiej).

Dla odmiany, asystentkę Slatera gra Geena Davis. Jeśli uważasz, że nie jest zdolna do ultraprzemocy, to nie widziałeś „The Long Kiss Goodnight”.

„Blink Twice” może i ma na celu wykazanie się feminizmem, ale ostatecznie jest to po prostu film grozy z grupą jednowymiarowych Final Girls granych przez Alię Shawkat, Trewa Mullena, Liz Caribel i Adrię Arjona, znaną z „Hit Mana”.

Pierwszą połowę filmu spędzają na piciu, odurzaniu się wieloma substancjami i wylegiwaniu się przy basenie. Kravitz powtarza te sceny, które nie są ani wizualnie interesujące, ani szczególnie odkrywcze w odniesieniu do postaci. Film wygląda jak nudny reality show, do czego jego oryginalny tytuł nawiązywał lepiej niż obecny.

Byłabym bardziej wyrozumiała, gdyby Frida nie była tak źle napisana. Większość czasu ekranowego spędza, robiąc słodkie oczy do Slatera, jakby była zakochaną nastolatką. Popełnia też irytująco głupie błędy — nawet pierwsza ofiara w filmie „Piątek trzynastego” wiedziałaby lepiej.

Frida błaga Jess (Shawkat), zmartwioną współlokatorkę, która towarzyszyła jej w tej podróży, aby nie psuła jej „jednej szansy na bycie zauważoną”. Film nie zawraca sobie głowy wyjaśnianiem nadziei i marzeń Fridy z góry. Gdzie? I przez kogo? Czy ona po prostu chce złapać bogatego mężczyznę, nawet jeśli może on próbować ją zabić — lub coś gorszego?

Gdy Frida dowiaduje się o zamiarach Slatera, zaczynają się sceny krwawej przemocy, gwałtu i morderstwa. To norma w filmach eksploatacyjnych, ale kwestionuję wykorzystanie molestowania seksualnego w dzieciństwie jako powodu złoczyńcy. Fabuła opiera się na założeniu, że pragniemy zapomnieć traumatyczne doświadczenia, ale jednocześnie przedstawia absurdalną ideę, że powinniśmy być zmuszani do wielokrotnego doświadczania i odtwarzania traumy seksualnej jako części procesu leczenia.

Tylko Arjona błyszczy jako Sarah, jedna z odwiedzających wyspę, która spędziła 20 lat w reality show o nazwie „Hot Survivor Babes”. Wnosi iskrę życia do wydarzeń, zwłaszcza gdy wkracza do akcji w kulminacyjnym momencie filmu napędzanym zemstą.

Przez cały film Slater robi zdjęcia Polaroid swoim ofiarom i pyta: „Czy dobrze się bawicie?”. Siedząc w kinie, zasady dobrego wychowania powstrzymały mnie przed krzyknięciem: „Do diabła, nie!”.

★½

Mrugnij dwa razy

Reżyseria: Zöe Kravitz. Scenariusz: Kravitz i ET Feigenbaum. W rolach głównych: Naomi Ackie, Channing Tatum, Adria Arjona, Christian Slater, Haley Joel Osment, Simon Rex, Kyle MacLachlan, Alia Shawkat, Trew Mullen, Liz Caribel. W AMC Boston Common, Landmark Kendall Square, Alamo Drafthouse Seaport, AMC Causeway, suburbs. 102 minuty. R (drastyczny napaść na tle seksualnym, wulgaryzmy, krew)

Odie Henderson jest krytykiem filmowym w Boston Globe.