Ludzie mają złożone zachowania społeczne, różnorodne umiejętności komunikacyjne i zdolność do wysoce rozwiniętego używania narzędzi. Naukowcy twierdzą, że ewolucja człowieka może przypominać proces udomowienia zwierząt, w którym preferowane są mniej agresywne zwierzęta. W ten sam sposób ewolucja człowieka może być wynikiem doboru naturalnego jednostek bardziej prospołecznych i współpracujących. Takie osoby są bardziej skłonne do interakcji z innymi i tworzenia złożonych społeczności, w których mogą uczyć się od siebie nawzajem.

„Trudno przetestować teorię samoudomowienia”, mówi pierwszy autor Limor Raviv. „Dzieje się tak, ponieważ argumentowano, że tylko jeden inny gatunek oprócz ludzi jest samoudomowiony: bonobo”. Czy słonie mogą być pierwszym zwierzęcym modelem samoudomowienia, który nie jest naczelnym? Raviv i jej koledzy postanowili zbadać podobieństwa między słoniami, bonobo i ludźmi, a następnie przeprowadzili analizę genetyczną.

Cechy udomowienia

Zespół odkrył, że słonie wykazują wiele cech udomowienia. Podobnie jak ludzie i bonobo, mają niski poziom agresji, wysoki poziom empatii i zachowań prospołecznych, wydłużony okres młodzieńczy oraz zwiększoną chęć do zabawy i ciekawość. Słonie tworzą koalicje, „opiekują się” cielętami, oferują ochronę i pocieszenie innym oraz pomagają umierającym lub chorym członkom ich stad, a nawet okazjonalnym osobom z zewnątrz. Istnieją również dowody na to, że słonie są zarówno samoświadome, jak i wrażliwe na potrzeby i pragnienia innych.

Inną ważną cechą charakterystyczną jest zdolność słoni do uczenia się od siebie nawzajem. Zachowania, które często są wrodzone u innych zwierząt – takie jak to, co jeść lub jak wychowywać potomstwo – są przekazywane społecznie u słoni. Słonie mają również wyrafinowany multimodalny system komunikacji z bogatym repertuarem wokalnym, od trąbek i ryków po dudnienie o niskiej częstotliwości. Na przykład słonie w Kenii mają różne wezwania alarmowe dla ludzi i dla pszczół. Ich zróżnicowane i połączone wezwania wykazują nawet oznaki gramatyki.
Wreszcie zespół znalazł kilka genów kandydujących związanych z udomowieniem słoni.

Bezpieczne otoczenie

Autorzy sugerują, że samoudomowienie słoni może być związane z ich masywnymi rozmiarami i względną siłą. „Oznacza to, że słonie generalnie mniej martwią się unikaniem lub walką z innymi zwierzętami o przetrwanie” — wyjaśnia Raviv. „Ten rodzaj„ bezpiecznego środowiska ”może złagodzić selektywną presję agresywną, uwolnić zasoby poznawcze i otworzyć więcej możliwości eksploracji, komunikacji i zabawy”.

„Nasza hipoteza samoudomowienia się u słoni ma ekscytujący potencjał dla przyszłych badań nad innymi gatunkami”, podsumowuje Raviv. „Może wzbogacić nasze rozumienie ewolucji zachowań prospołecznych u gatunków odległych ewolucyjnie, dostarczając ważnych informacji na temat ewolucji konwergentnej”.