Częścią magii kina jest to, że mimo zaangażowania tylko dwóch zmysłów, może on wywołać wszystkie. Jedzenie pokazuje to doskonale: kinowe historie o gotowaniu i jedzeniu mogą wywołać zmysłową błogość, przenosząc nas do domu z kilkoma ujęciami i dźwiękami ulubionego dania lub w zupełnie nowe miejsce z tym samym.

Smak rzeczy, francuski romans historyczny w reżyserii Trân Anh Hùnga, to jeden z najnowszych filmów, który wyczarowuje na ekranie magię jedzenia. Historia miłosna pomiędzy szefem kuchni a smakoszem. Ma zainspirować widzów nie tylko do głodu, ale w drodze do domu trudno będzie ci nie trafić do restauracji. To dobry czas, jak każdy inny, na świętowanie niektórych z naszych ulubionych kinowych uczt, małego menu filmów, które kochamy po części ze względu na to, jak głodni zostawili nas po napisach końcowych.

Smak rzeczy

Zdjęcie: Stéphanie Branchu/IFC Films

Gdzie obejrzeć: W kinach

Smak rzeczy otwiera się, gdy centralna rodzina kucharzy i smakoszy przygotowuje ucztę dla — cóż, na początku nie jest jasne dla kogo. W przypadku tych kucharzy najważniejszy jest proces – gdy słowa ustępują miejsca brzękowi gotowania. Warzywa świeżo zerwane z ogrodu i doskonale wyrzeźbione filety rybne zanurzane są w misach i polewane oliwą, ziołami i kremami. Południowe światło słoneczne przemyka przez kuchnię wiejskiej francuskiej posiadłości (romantycznie ubraną na miarę początku XX wieku), polewając skwierczący kawałek wołowiny.

Gdy jedno danie ustępuje miejsca drugiemu, a scena rozciąga się tak daleko, że zastanawiasz się, czy to cały film, wydaje się to… magiczne! — jakby na tym posiłku nie było gości. Że pasta nie jest tworzona po to, żeby delektował się nią jakiś wyrafinowany arystokrata, który od razu wejdzie na scenę, ale żeby ją pochłonęły oczy nas, którzy utknęliśmy, pożerając czerstwy popcorn w zimnym, ciemnym teatrze. —Krzysztof Plante

Tampopo

Zdjęcie: Kolekcja Janusa/Evetta

Gdzie obejrzeć: Max, Criterion Channel lub do wypożyczania/kupowania treści cyfrowych na Apple TV

Jest wiele filmów ze świetnym jedzeniem, ale niewiele z nich wplata je w swoją narrację w podobny sposób Tampopo.

Dwóch kierowców ciężarówek (w tym bardzo młody Ken Watanabe) zatrzymuje się przy zaniedbanym sklepie z ramenem i postanawia pomóc owdowiałemu właścicielowi przekształcić go w najlepszy mały sklep z ramenem, jaki może być. To idealna konfiguracja dla mnóstwa apetycznych dań, które zostały wspaniale i z dbałością o szczegóły nakręcone przez reżysera Juzo Itamiego i operatora Masaki Tamurę — ​​w gotowaniu proces jest równie ważny jak efekt końcowy. Ramen w środku Tampopo wygląda tak dobrze, że nie tylko przekona Cię do znalezienia świetnego miejsca na ramen – ale przekona Cię, abyś sam spróbował przygotować idealne danie z ramenem. —Pete’a Volka

Platforma

Obraz: Netflix

Gdzie obejrzeć: Netflixa

Cały sens ponurego hiszpańskiego koszmaru science-fiction Platforma to metafora jedzenia: więźniom w pionowym więzieniu organizuje się wielką ucztę, schodząc z poziomu na poziom, którą więźniowie na najwyższych poziomach łapczywie plądrują, zostawiając zebrane resztki (lub nic) dla ludzi poniżej. Aby jednak metafora o nierówności majątkowej oraz ludzkiej chciwości i złośliwości naprawdę się sprawdziła, jedzenie musi być wystawne i obfite, odzwierciedlać całą obfitość, jaką może zaoferować świat. Początkowe sekwencje uczty przygotowywanej, nakładanej na talerz i układanej w nieskazitelnej kuchni są apetyczne i fascynujące, podobnie jak sekwencje zrabowania uczty są obrzydliwe i nieco przygnębiające. To prawie sprawia, że ​​pójście do tego okropnego więzienia wydaje się kuszące, tylko po to, by spróbować tego posiłku. —Tashę Robinson

Widmowy wątek

Obraz: Funkcje ostrości

Gdzie obejrzeć: Netflix lub do wypożyczania/zakupu cyfrowego na Amazon i Apple TV

Portret słynnej krawcowej autorstwa Paula Thomasa Andersona zachwyca szczegółami, czystymi liniami i ostrymi cięciami. To pyszny film, ale bardziej zainteresowany tkaniną niż jedzeniem. Kiedy jednak zatrzymuje się na posiłek – hałaśliwy tost, ostentacyjne zamówienie w pubie dla „głodnego chłopca” – jest wyśmienite. Nie chcę okazywać braku szacunku moim przyjaciołom i współpracownikom po drugiej stronie stawu, ale nigdy nie widziałem, żeby kuchnia brytyjska wyglądała tak atrakcyjnie. —Joshua Rivera

Wielka Noc

Zdjęcie: Samuel Goldwyn Films/Everett Collection

Gdzie obejrzeć: Za darmo z kartą biblioteczną w Hoopla, za darmo z reklamami w Pluto TV

Jeden z najwspanialszych filmów o smakoszach wszech czasów, dramat Campbella Scotta i Stanleya Tucci z 1996 roku Wielka Noc koncentruje się na wystawnym posiłku złożonym z równych warstw miłości, ambicji i sera. Dwóch braci włoskich imigrantów (w tej roli Tucci i Tony Shaloub) kłócą się o to, jak wycisnąć sukces z ich amerykańskiej restauracji, ale w końcu spotykają się, aby przygotować sławny posiłek dla muzyka Louisa Primy. Przygotowanie i spożycie tej uczty stanowią centralny punkt filmu, a wszystko to ma pokazać, ile zmysłowej przyjemności i wspólnej energii wkłada się w dobre gotowanie i towarzyszące mu uroczystości. Ostrzegam tylko, że nie jest to film poprawiający nastrój, pomimo tego, że warto się w nim delektować. —TR

Bonus: Studio Ghibli

Zdjęcie: Studio Ghibli

Gdzie obejrzeć: Większość jest dostępna na Max

Nawet przypadkowe pobranie próbki tego medium pokaże, że wszelkiego rodzaju historie anime absolutnie rozkoszują się jedzeniem, a niewielu robi to lepiej niż Studio Ghibli. Jeśli chcesz udowodnić, że wprawni animatorzy potrafią nawiązać bezpośredni kontakt z publicznością, nie szukaj dalej niż te pełne miłości przedstawienia jedzenia, które są tak samo apetyczne jak prawdziwe jedzenie. —JR