W niedawnym badaniu opublikowanym w Medycyna Naturybadacze wykorzystali dane z funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) dotyczące funkcjonowania obwodów mózgowych, aby uzyskać możliwe do interpretacji, spersonalizowane wyniki dysfunkcji obwodów mózgowych u pacjentów z lękiem i depresją. Wyniki te wykorzystano do ilościowego zdefiniowania biotypów w oparciu o podobieństwa w dysfunkcjach neurobiologicznych, co mogłoby pomóc w poprawie odpowiedzi na farmakoterapię i terapię behawioralną.

Tło

Wraz z rosnącą wiedzą na temat zaburzeń zdrowia psychicznego staje się oczywiste, że zaburzenia lękowe i depresyjne stanowią znaczną część obciążeń zdrowia publicznego na całym świecie. Co więcej, niejednorodność fenotypu i etiologii lęku i depresji stwarza liczne wyzwania w skutecznym leczeniu tych zaburzeń.

Jedną z możliwych przyczyn, dla których leczenie pierwszego rzutu nie jest zbyt skuteczne u wielu pacjentów, u których zdiagnozowano albo duże zaburzenie depresyjne, albo uogólnione zaburzenie lękowe, jest przypisywanie przez obecny system diagnostyczny pojedynczych etykiet różnym zespołom, które mają nakładające się objawy i procesy neurobiologiczne.

System ilościowej klasyfikacji dysfunkcji neurobiologicznych z wykorzystaniem ram teoretycznych pomógłby ulepszyć diagnostykę kliniczną zaburzeń związanych z lękiem i depresją oraz potencjalnie zwiększyć skuteczność farmakoterapii i terapii behawioralnej.

O badaniu

W niniejszym badaniu naukowcy zaprezentowali nowatorskie podejście do określania i definiowania biotypów lęku i depresji przy użyciu danych uzyskanych z fMRI funkcji obwodów mózgowych, które były albo wolne od zadań, albo wywołane zadaniami. Dane te zostały określone ilościowo dla każdego pacjenta i ocenione na podstawie zachowań, objawów transdiagnostycznych i różnych wyników leczenia.

Naukowcy wykorzystali ustandaryzowany system do ilościowego określenia funkcji obwodów mózgowych, który opiera się na ramach teoretycznych zbudowanych na podstawie różnych badań dotyczących obrazowania funkcjonalnego mózgu, które korelują dysfunkcje dużych obwodów mózgowych z klinicznymi cechami lęku i depresji.

Do badania włączono około 800 pacjentów z zaburzeniami lękowymi i depresją, z których 95% w momencie włączenia do badania nie było leczonych. Naukowcy wykorzystali te same sekwencje fMRI i zmierzyli zachowania oraz objawy wszystkich uczestników, co zapewniło im podstawę kliniczną do walidacji biotypów.

Proces pozwolił im także zademonstrować, w jaki sposób pacjenci należący do różnych biotypów wykazywali zróżnicowane profile objawów i wyniki w komputerowych testach poznawczo-behawioralnych, zarówno ogólnych, jak i emocjonalnych. Co więcej, ponieważ znaczna część uczestników brała udział w terapii behawioralnej lub badaniach klinicznych leków przeciwdepresyjnych, badacze byli w stanie zaobserwować i przedstawić różnice w wynikach leczenia dla każdego biotypu.

Podczas pozyskiwania danych fMRI sondowano sześć obwodów mózgowych, obejmujących obwody istotności, uwagi, negatywnego afektu, pozytywnego afektu i kontroli poznawczej, poza obwodem trybu domyślnego. Do wyodrębnienia interesujących obszarów z obrazów tych sześciu obwodów wykorzystano platformy metaanalityczne.

Do uzyskania informacji na temat objawów, takich jak rozpamiętywanie ruminacyjne, zamartwianie się ruminacją, rozregulowanie zagrożenia, negatywne nastawienie, pobudzenie lękowe, brak kontroli poznawczej, napięcie, bezsenność i tendencje samobójcze, wykorzystano kilka kwestionariuszy samodzielnie zgłaszanych.

Kryteria rozpoznania zaburzenia lękowego, dużego zaburzenia depresyjnego, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego i zespołu stresu pourazowego zostały ustalone przez lekarza pierwszego kontaktu lub psychiatrę. Oceniono także wyniki behawioralne w obszarach funkcji wykonawczych, ciągłej uwagi, wyraźnej identyfikacji emocji, kontroli poznawczej i torowania na podstawie emocji.

Wyniki

Wyniki pokazały, że sześć biotypów zdefiniowanych za pomocą taksonomii teoretycznej można było również rozróżnić na podstawie objawów, wyników w komputerowych testach poznawczych i reakcji na metody leczenia. Te sześć biotypów zdefiniowano za pomocą profili dysfunkcji obwodów funkcji mózgu wywołanych i niezadaniowych.

Naukowcy zaobserwowali, że sześć biotypów nie mieści się w granicach lęku, depresji lub powiązanych zaburzeń współistniejących, takich jak zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, fobia społeczna, zespół lęku napadowego i zespół stresu pourazowego.

Co ważniejsze, biotypy skutecznie przewidywały reakcję na terapię behawioralną lub farmakoterapię. W badaniu porównano reakcję każdego biotypu na jedną interwencję behawioralną i trzy leki przeciwdepresyjne.

Wyniki pokazały, że biotyp charakteryzujący się hiperłącznością z obwodami bez zadań, w tym z obwodem trybu domyślnego, lepiej reagował na terapię behawioralną, podczas gdy biotyp, który wykazywał zmniejszoną łączność z obwodem uwagi, nie reagował dobrze na terapię behawioralną. Biotyp wykazujący nadmierną aktywację obwodu kontroli poznawczej dobrze zareagował na lek przeciwdepresyjny wenlafaksynę.

Wnioski

Ogólnie rzecz biorąc, odkrycia wykazały, że sześć biotypów lęku i depresji zdefiniowanych w tym badaniu przy użyciu teoretycznych ram taksonomicznych zostało poparte różnicami w objawach, wynikach testów poznawczych i reakcji na leczenie. Wyniki te sugerują, że ta nowatorska metoda biotypowania lęku i depresji może zwiększyć precyzję diagnoz klinicznych i potencjalnie pomóc w poprawie wyników leczenia poprzez dostosowanie terapii do biotypów.