Nieczęsto zatwardziali fotoreporterzy i ekipy filmowe są zaskoczeni, ale kiedy książę Sussex wysiadł z czarnej taksówki w Royal Courts of Justice w poniedziałek rano, ich wymamrotane przekleństwa opowiedziały własną historię.

Książę Harry zaoferował paczce „dzień dobry chłopaki” i wparował na dwór. Po cichu poleciał z powrotem do Wielkiej Brytanii, aby zrobić to, co wyraźnie zaplanowano jako dramatyczne wejście.

Nikt nie spodziewał się, że pojawi się osobiście przez tydzień, zapowiadając złożone spory prawne dotyczące tego, czy siedem znanych osób powinno pozwać Associated Newspapers, wydawcę tytułów Mail.

Manifest księcia jest jasny. Jak pisze w swojej książce Spare, „chodzi o to, by ludziom nie uchodziło na sucho znęcanie się i kłamstwa. Zwłaszcza takie kłamstwa, które mogą zniszczyć niewinnych”.

Przez kilka dni siedział na wyściełanych siedzeniach sądu 76, słuchając tego, co zostało powiedziane, pisząc w czarnym zeszycie i od czasu do czasu przekazując notatki swoim prawnikom. Aktorka Sadie Frost siedziała obok niego, kolejna z siódemki.

Dziennikarze, rasa, której książę wydaje się nienawidzić, siedzieli kilka jardów dalej, a rutynowe stało się wychodzenie z sądu na przerwy obiadowe z księciem Harrym i jego bliską ochroną, ustawiającymi się w wygłodniałej kolejce do wyjścia.

Czasami byli tam również Sir Elton John, jego mąż David Furnish i baronowa Doreen Lawrence, którzy wraz z Sir Simonem Hughesem i Elizabeth Hurley również twierdzą, że gazety naruszyły prywatność. Wydawało się, że są gotowi znieść bardziej niewygodne plastikowe siedzenia kortu – chociaż pan Furnish wydawał się mieć więcej wytrzymałości niż sir Elton.

Zarzuty są porażające. Podejrzewa się, że dziewiętnastu prywatnych detektywów umieszczało podsłuchy telefoniczne na telefonach stacjonarnych, przyklejało taśmą mikrofony do okien, podsłuchiwało samochody, przechwytywało pocztę głosową, fałszowało informacje, od wyciągów bankowych po szczegóły lotów, i umieszczało swoje cele pod obserwacją. Mówi się, że pracowali dla około 80 dziennikarzy nad dwoma tytułami Associated Newspapers.

Wydawca zaprzecza zarzutom, nazywając twierdzenia „niedorzecznymi oszczerstwami”.

Miejsce było odpowiednie. Jedenaście lat temu, w identycznym sądzie 73 piętro niżej, Lord Justice Leveson wysłuchał miesięcy zeznań podczas publicznego dochodzenia w sprawie standardów prasowych, istotnych dla obecnej sprawy z dwóch ważnych powodów.

Po pierwsze, przed Lordem Justice Levesonem, Associated Newspapers wielokrotnie zaprzeczało pod przysięgą, że zleciło nielegalne metody zbierania prywatnych informacji. Po drugie, dochodzenie otrzymało zapisy płatności dokonanych przez Daily Mail i Mail on Sunday na rzecz prywatnych detektywów.

Podczas trwających w tym tygodniu rozpraw sędzia zastanawiał się, czy ewidencja płatności, przechowywana w tajemnicy przez Leveson Inquiry, może zostać wykorzystana w tej sprawie i czy całą sprawę należy odrzucić ze względu na ustawowy termin.

Adwokaci tej siódemki powiedzieli, że zostali odsunięci od podjęcia kroków prawnych z powodu gwałtownych zaprzeczeń ze strony gazet podczas publicznego dochodzenia. Argumentowali, że dopiero niedawno pojawiły się prawdziwe dowody.

Ta sprawa jest niezwykle ważna, ponieważ Associated Newspapers zawsze stanowczo zaprzeczała płaceniu za tego rodzaju nielegalne zbieranie wiadomości. Dziesięć lat po tym, jak firmy prawnicze zaczęły pozywać rywalizujące tytuły The Sun, News of the World i Mirror o milionowe szkody wynikające z włamań do telefonów, Associated Newspapers pozostało nietknięte.

Stawką jest reputacja wydawcy – i jego wyniki finansowe. News UK, która jest właścicielem The Sun, zapłaciła szacunkowo 1 miliard funtów odszkodowania i kosztów prawnych podczas spraw hakerskich. Gdyby Associated Newspapers przegrało tę sprawę, źródła zbliżone do firm prawniczych podejmujących wyzwanie prawne mówią, że są dziesiątki innych znanych osób czekających na pozew.

Associated Newspapers, reprezentowane podczas przesłuchań przez dwóch „jedwabów”, czyli starszych adwokatów, oraz rząd prawników gorączkowo bazgrających w notatnikach lub stukających w tablety, nie wstydził się ogłaszać swojej niewinności.

Wydawca opisał roszczenia jako „wcześniej zaplanowaną i zorganizowaną próbę” wciągnięcia tytułów Mail do skandalu związanego z włamaniem do telefonu przez koalicję dziennikarzy i działaczy antyprasowych. „Bezpodstawne”, „wysoce zniesławiające” i „wyprawa na ryby”, mówi firma o potencjalnych dowodach.

Rozstrzygnięcie może zająć lata. Sędzia Nicklin, uważany za jednego z wiodących sędziów medialnych w sądownictwie, obiecał w czwartek, że jak najszybciej zdecyduje, czy ta sprawa może być kontynuowana, ale w prawie szybko prawie na pewno oznacza tygodnie.

A to dopiero początek. Jeśli sędzia utrzyma sprawę, wnioskodawcy będą mogli uzyskać ujawnienie kluczowych dokumentów. Będą bitwy o ten proces.

Niewykluczone, że dojdzie do potyczek o to, które dowody powinny zostać przesłuchane w sprawie. Pewien prywatny detektyw, Gavin Burrows, złożył w 2021 roku zeznanie jako świadek, dokonując w imieniu gazet przerażających zeznań o swoich „niezgodnych z prawem” działaniach.

Wydaje się, że do 2023 roku jego historia uległa zmianie. Nigdy nie pracował dla Mail and Mail on Sunday, powiedział w nowym oświadczeniu.

Słuchając niektórych potencjalnych dowodów w tym tygodniu, miałem wrażenie, że spoglądam wstecz na inną epokę – gdzie numer telefonu stacjonarnego celebryty był dziennikarskim złotym pyłem dla reportera showbiznesu. Czas, w którym rzekomo magnetofony kasetowe były używane do potajemnego nagrywania rozmów telefonicznych, przyklejonych taśmą do wnętrza skrzynki przyłączeniowej. Czasy, kiedy skandale z tabloidów były przekazywane w gazecie.

Świat się zmienił. Wiele informacji, o które gazety desperacko zabiegały, jest teraz swobodnie dostępnych w mediach społecznościowych – publikowanych przez samych celebrytów.