Sprośny film drogi z dzielącą partyturą Rotten Tomatoes wyznacza nową, queerową erę w komedii, składając hołd kultowym klasykom z przeszłości
Zapnij pasy: Ethan Coen, połowa obsypanych Oscarami braci Coen, po raz pierwszy zasiada na fotelu reżyserskim bez swojego brata Joela. W Drive-Away Dolls współpracuje z żoną, wieloletnią redaktorką braci Coen, Tricią Cooke, nad napisaniem scenariusza, ale podczas gdy jego brat Joel zdecydował się na czarno-białą adaptację Szekspira w swoim pierwszym solowym przedsięwzięciu reżyserskim („Tragedia” z 2021 r. Makbeta), Ethan zdecydował się na sprośny lesbijski film drogi, w którym występuje zarówno kunnilingus, jak i ścięcie głowy.
Drive-Away Dolls nawiązuje do filmów o północy sprzed kilkudziesięciu lat, z wycieraniem ekranu i przejściami scen w stylu programu Windows Movie Maker. Film ma swój tandetny charakter, gdy dziwaczne wątki fabularne zbiegają się z ekscytującymi scenami seksu i głupimi dowcipami, nawiązując do żywej scenografii i obozowego melodramatu komedii Jamiego Babbita z lat 90. „But I’m A Cheerleader” Jamiego Babbita.
Po trudnym rozstaniu Jamie (Margaret Qualley) zaprasza się na podróż przyjaciółki Marian (Geraldine Viswanathan) z Filadelfii na Florydę, aby odwiedzić ciotkę. Podczas gdy Marian chętnie spędzałaby postoje na czytaniu powieści Henry’ego Jamesa, towarzyska, uwodzicielska Jamie upewnia się, że zaglądają do każdego baru dla lesbijek po drodze, próbując przespać się z jej strzeżonym, poważniejszym przyjacielem . Nie zdają sobie jednak sprawy, że wynajęty samochód miał zostać przydzielony innemu, znacznie bardziej niebezpiecznemu klientowi, a teraz niechcący niosą w bagażniku tajemniczą i cenną teczkę aż do Tallahassee.
W centrum uwagi na dużym ekranie
Rzucamy światło na ukryte premiery kinowe, o których warto wiedzieć, dzięki nowemu artykułowi w każdy piątek
Każdy, kto wybiera się na ten film, spodziewając się solidnej dawki kryminalnej intrygi związanej z reżyserią Coena, pomyśl jeszcze raz; ten film wykorzystuje najgłupsze elementy twórczości Coenów i zwiększa liczbę do 11. Fabuła filmu o zbójniku, w którym kierowca wynajętego samochodu dziewcząt wysyła podwójny akt bezużytecznego poplecznika w pościg, jest marny i absurdalny w równej mierze przestępcy wcielają się w prowokacyjne i dwuwymiarowe karykatury często przypisywane kobietom i osobom queer w komediach głównego nurtu.
Film ma wspólnego operatora (Ari Wegner) i członka obsady (Colman Domingo) z Zolą, kolejnym bombastycznym filmem drogi, ale inna niedawna produkcja stanowiłaby bardziej odpowiedni podwójny rachunek: premiera Emmy Seligman z 2023 r. „Bottos”, kolejna głupia, awanturnicza i brutalna lesbijka komedia. Obie przedstawiają dwie przyjaciółki o niedopasowanych osobowościach – przywódczynię PJ (Rachel Sennott) i niezręczną społecznie Josie (Ayo Edebiri) w „Dołkach” – oraz dziwaczne wątki (PJ i Josie fabrykują kryminalną przeszłość i zakładają pozalekcyjny klub walki w swojej szkole, aby zaimponować dziewczynom, którym wymyślny). Obydwa filmy zagłębiają się także w brudną, czasem obrzydliwą, czasem przerażającą rzeczywistość bycia młodą kobietą zmagającą się ze sprawami serca (i, hm, genitaliami) w sposób często niezbyt współczujący, ale zawsze zabawny.
„Tandetne, głupie historie gejowskie”
Zwariowana, sprośna komedia historycznie należała do kategorii filmów bardzo męskich – pomyślmy o filmografiach Setha Rogena, Michaela Cery i Willa Ferrella z początku XXI wieku – ale filmy takie jak Drive-Away Dolls i Bottoms torują drogę queerowej, kobiecej odsłonie na gatunku. Ironią jest to, że Dolls-Away Dolls nie jest „nowym” filmem – akcja filmu z 1999 roku rozgrywała się współcześnie, kiedy Coen i Cooke po raz pierwszy wymyślali ten film, ale zanim trafił na duży ekran, minęło 20 lat. „W tamtym czasie przemysł mógł wymyślać poważne historie o gejach, ale nie tandetne, głupie historie o gejach. To po prostu się nie liczyło” – powiedział Coen Magazyn MovieMaker wcześniej w tym roku.
Chociaż teraz tworzenie „głupich” historii o gejach może być łatwiejsze, trendy wciąż są bardziej ponure. Pomimo papkowatych korzeni kina queer, niedawna fala (choć często doskonałych) dramatów lesbijskich wybrała scenerię z epoki i nieszczęśliwe zakończenia zamiast kampu i prostactwa. Jednak Drive-Away Dolls odzwierciedla obskurność i zabawę bardziej w zgodzie z twórcami filmowymi z minionych dziesięcioleci, takimi jak John Waters, tak zwany papież śmieci.
Drive-Away Dolls to pierwsza część proponowanej przez Coena i Cooke „lesbijskiej trylogii filmu klasy B”, w której Qualley wystąpi także w drugiej części, zatytułowanej Honey Don’t!, obok Aubrey Plaza i Chrisa Evansa. Obecnie trwają zdjęcia do filmu, który opowiada historię prywatnego detektywa i przywódcy sekty, a prace nad trzecim filmem, zatytułowanym Go Beavers, są w przygotowaniu.
Innymi słowy, w najbliższej przyszłości nie zabraknie queerowych kaparów. A jeśli masz ochotę na szaloną zabawę w lalki Drive-Away Dolls, chętnie dołączymy autostopem na resztę podróży.
„Dolls-Away Dolls” już w kinach. Aby dowiedzieć się więcej o tym, co jeszcze warto obejrzeć w kinie, zapoznaj się z resztą naszej serii Spotlight na dużym ekranie.
