Poniższy tekst zawiera spoilery dotyczące Star Trek: Picard, sezon trzeci, odcinek drugi: „Disengage”.

Star Trek II: Gniew Khana to film z 1982 roku, który prawdopodobnie uratował Star Trek jako kontynuację działalności. To był tani film, ale scenarzysta i reżyser Nicholas Meyer uczynił z oszczędności cnotę, budując paranoiczny thriller o łodzi podwodnej ze stalowych spojrzeń i potyczek telefonicznych. Pomimo tego, że nie kochał Treka, Meyer namalował szeroki obraz starszego Jima Kirka, jego życia, śmierci i odrodzenia z pomocą syna, o którym nigdy nie wiedział. To wspaniały film, pełen inteligentnych dialogów i charakteryzacji, z napiętą fabułą i świetną grą aktorską, nie tylko świetny film Star Trek, ale świetny film, kropka. I czasami mam wrażenie, że jego krytyczny i komercyjny sukces był tak duży, że był z ogólną szkodą dla Star Trek.

Ilekroć twórcza studnia wysycha, Trek wraca do starych wygód i Następne pokolenie filmy nieustannie szukały własnych Chan. Pierwszy kontakt odwrócił narrację Moby Dicka, czyniąc Picarda Ahabem przeciwko białemu wielorybowi Borga. Insurekcja zapożyczył oprawę klimatycznego finału Khana Nemezys pożyczył swoje rytmy fabularne; ranny statek uratowany tylko dzięki heroicznemu poświęceniu postaci Tin Mana z każdej serii. W ciemność następnie mrugając, odwrócił te same rytmy fabuły, a Kirk szlachetnie „umierał” zamiast swojego najlepszego przyjaciela.

Picarda telegrafował swoje intencje od samego początku, za każdym razem kiwając głową fanom, gdzie skończymy. Wywołania zwrotne z filmów z epoki Bennetta pozostają tutaj modne i, o ile pamiętam, jest to pierwsze użycie Blaster Beam lub podobnego dźwięku w ścieżce dźwiękowej z ery przesyłania strumieniowego. Podobnie jak wszyscy inni kiwając głową, obserwujemy gromadzenie się kultu cargo w czasie rzeczywistym, odważnie serwującego nam coś, co widzieliśmy tylko cztery lub pięć razy w tym momencie. A więc: ranny statek bohatera walczący z potężniejszym wrogiem? Sprawdzać. Wewnątrz mgławicy, która zakłóca normalne funkcjonowanie statku kosmicznego? Sprawdzać. Kiedy nasz trop nagle otrzymał wiadomość, że ma syna, o którym nigdy nie wiedział? Sprawdź sprawdź sprawdź.

W tym tygodniu Picard i Riker docierają do Helios, aby znaleźć Beverley w jej kapsule zastojowej, strzeżonej przez jej syna, Jacka. To zawadiacki Anglik, który już mówił dwa całe słowa po francusku podczas negocjacji ze skorumpowanym strażnikiem Fenris. Po uratowaniu przez Tytana Riker zaczyna mówić o pochodzeniu młodszego Crushera, jakby bycie najbardziej angielskim Francuzem na świecie było cechą genetyczną. Wkrótce Crusher zostaje zdemaskowany jako międzygalaktyczny oszust i zbieg, a Shaw wysyła go na areszt. On również, po kilku godzinach pozwalania jej pozostać na moście, wydając ludziom rozkazy, odprawia Seven za pobłażanie dwóm ludziom, o których wciąż mówi się, że są „legendami” i „bohaterami”.

Jest mnóstwo zmarszczonych brwi, ponieważ Picard początkowo odmawia wzięcia pod uwagę, że może mieć syna, iw żadnym momencie nikt nie sugeruje przeprowadzenia testu na ojcostwo. Można by się spodziewać, że dość łatwo będzie wydobyć trikorder lub hypospray, a nawet zapisy transportera i znaleźć prawdę. Ale wiesz, to byłoby zbyt efektywne, więc zostajemy z Picardem i Jackiem walczącymi w brygu. Teraz, należny kredyt, Patrick Stewart i Ed Speelers sprzedają piekło tej sceny, pierwszej, która jak dotąd wydaje się w jakikolwiek sposób prawdziwa.

Przez cały czas Tytan jest zagrożony przez złoczyńcę Amandy Plummer, o którym wiemy, że jest zły, ponieważ pali na mostku swojego statku, Chyżwara, w pomieszczeniu! Zastanawiam się, czy to też jest kolejnym ukłonem w stronę starszych filmów, biorąc pod uwagę, że ojciec Plummera zmierzył się z Kirkiem w Nieodkryty kraj. Może dlatego tak bardzo nie nadążam za tak dużą (pozytywną) krytyczną konsensusem wokół tego biegu. Uważam, że ten nalot na własny tekst i paratekst Star Trek jest zaściankowy i powtarzalny, bardziej zainteresowany udobruchaniem niezadowolonych fanboyów niż opowiadaniem historii z punktu widzenia. Jeśli chcesz poznać nowe, dziwne światy, nowe formy życia i nowe cywilizacje, musisz obejrzeć serial, którego akcja toczy się 142 lata wcześniej.

Potem jest Raffi. W zeszłym tygodniu odkryła, że ​​jakiś nikczemny typ ukradł jakąś głęboką technologię Nauka o aperturze Gwiezdna Flota. Pod koniec tego odcinka budynek rekrutacyjny Gwiezdnej Floty wystarczająco duży, aby wypełnić dziurę po pączku w Apple Park, zamienia się w portal w pył, zabijając (tylko) 117 osób. Teraz, chcąc zadośćuczynić za jej porażkę? Przygląda się lokalnym przestępcom, aby dowiedzieć się, kto dokładnie był odpowiedzialny za pozornie nieuzasadniony atak.

To jest rytm fabuły, o którym wspomniałem w mojej zapowiedzi, kiedy Raffi, która jest na rekonwalescencji, jest zmuszona brać narkotyki, aby udowodnić, że nie jest tajną agentką. Złowroga muzyka i aktorstwo Michelle Hurd przekonują, że to nie jest dobry pomysł, ale Raffi jest oddany sprawie. Ale kiedy jest ubezwłasnowolniona, jej przewodnik przychodzi, by uratować wszystkich dobrą, staromodną rzezią Mek’leth. Nie mogłem nic poradzić na to, że poczułem uderzenie w powietrze, gdy Worf pojawił się w całej swojej chwale, ale skok tonalny nie pasuje do mnie.

Być może zastanawiasz się, dlaczego ambasador Federacji w Imperium Klingońskim wykonuje tajną pracę wywiadowczą. Ale pod koniec ub Następne pokolenie filmów, było jasne, że Worf po prostu pojawi się z wizytą, ilekroć wymaga tego fabuła. I nawet ja nie zamierzam o tym za bardzo rozwodzić się, ponieważ obserwowanie, jak Michael Dorn wykonuje swoją pracę, nigdy nie jest obowiązkiem. Jak EW Darren Franich powiedział w swojej ostatecznej serii esejów Star Trek: „Michael Dorn wiedział, że Worf stał się fajniejszy tylko wtedy, gdy serial sprawiał, że wyglądał głupkowato”. Tak głupi jak on tutaj, wciąż jest Worfem, a ty po prostu żałujesz, że Paramount nie zapalił zielonego światła na pokaz Worfa trzy lata temu.

Miałem nadzieję, że ten odcinek, ze względu na opóźnione układanie stołu, może szukać sposobu na zaatakowanie dobrze zużytego, ale zasadniczo mocnego tropu Star Trek. To znaczy, jeśli przekazanie potencjalnie niewinnego człowieka w ręce wymiaru sprawiedliwości jest słuszne i właściwe, a jeśli nie, to dlaczego? Argument ma wiele kątów, biorąc pod uwagę wiele odcieni szarości, które większość ludzi może teraz zrozumieć. W końcu Tytan znajduje się poza przestrzenią Federacji, więc nie możesz lub nie powinieneś narzucać swoich wartości tym, którzy są poza twoim światopoglądem. Można temu przeciwstawić, mówiąc, że naturalna sprawiedliwość jest lub powinna być cnotą uniwersalną. I że te debaty muszą iść w parze z poglądem, że potrzeby wielu (ponad 500 dusz na USS Titan) przeważają nad potrzebami nielicznych lub jednego (Jack Crusher). Możesz nawet mieć rzekomo „właściwy” argument, ten, który naśladuje słynny aforyzm Spocka, za którym opowiada się również postać najczęściej postrzegana jako dupek. Ale nie.

Niestety, Picard pozostaje zły z tych samych powodów, co prawie każdy inny Chan kopia jest zła: nie ma prawie nic do powiedzenia. W rzeczywistości ten odcinek wydaje się zależeć od tego, że każda osoba w narracji nagle staje się niezdolna do wykonywania nawet podstawowych części swojej pracy. Od kiedy to funkcjonariusz ochrony nie przeszukiwał więźnia w poszukiwaniu ukrytej technologii przed umieszczeniem go w areszcie? Od kiedy statek w Red Alert byłby zaskoczony, gdy wrogi statek przed nim zaczął atakować? I dlaczego nikt nie miał na tyle przytomności umysłu, aby przeprowadzić test na ojcostwo, który z pewnością w tym momencie historii można było przeprowadzić za pomocą wewnętrznych czujników statku? Nie wspominając o tym, dlaczego Jack po prostu nie powiedział ochroniarzowi, że wolałby się oddać, zamiast go znokautować? Może więc moglibyśmy mieć jeszcze kilka chwil napięcia, zanim Tytan zdecyduje się zrobić sobie przerwę w mgławicy i rzucimy napisy końcowe.

Możesz pomyśleć, że niepotrzebnie gadam Gniew Khana ale myślę, że tutaj jest to uzasadnione. Jeśli zespół produkcyjny nie chciał zapraszać porównań do znacznie lepszego projektu, nierozsądnie byłoby brać tak wiele jego wątków fabularnych jako własne. Mam na myśli, w Gniew Khana, Kirk ma sześćdziesiąt sekund na znalezienie sposobu na wyrównanie sytuacji między rannym Enterprise a Reliantem. I robi to z odrobiną teatralności, odrobiną pomysłowości i pokazując, że jest trochę sprytniejszy niż ktokolwiek, co przypisuje mu bycie. Gdy ta wersja Picarda znajduje się w tej samej sytuacji, ale podanej całą godzinę, żeby coś wymyślić, co on robi? Odmierza czas na moście, podczas gdy młodsi aktorzy z wiarygodnie wyglądającymi kaskaderami mogą stoczyć obowiązkową już walkę na pięści, aby widzowie w domu nie zaczęli się nudzić.