Wyobraź sobie, że badasz starożytną kość niedźwiedzia znalezioną w jaskini na Alasce tylko po to, by zdać sobie sprawę, że to, co masz w rękach, rzuci więcej światła na historię ludzkości. Takie doświadczenie miał ostatnio zespół naukowców z University of Buffalo.

Charlotte Lindqvist, profesor nadzwyczajny nauk biologicznych w College of Arts and Science na Uniwersytecie w Buffalo, wraz z kolegami badała szczątki ssaków w jaskini położonej na południowo-wschodnim wybrzeżu Alaski. Podczas swojej pracy znaleźli coś, co początkowo uważali za kość niedźwiedzia, ale późniejsza analiza genetyczna wykazała, że ​​należy ona do kobiety, która żyła w okolicy około 3000 lat temu. Co więcej, te dane genetyczne sugerują, że potomkowie tej starożytnej osoby nadal żyją prawie dokładnie tam, gdzie ich potomkowie osiedlili się tysiące lat temu.

„Zdaliśmy sobie sprawę, że współczesne ludy tubylcze na Alasce, gdyby pozostały w regionie od najwcześniejszych migracji, mogłyby być spokrewnione z tym prehistorycznym osobnikiem” – powiedział Alber Aqil, doktorant nauk biologicznych na Uniwersytecie w Buffalo i pierwszy autor artykułu. powiedział w oświadczeniu.

Analiza DNA szczątków, takich jak kość znaleziona w jaskini, jest szczególnie przydatna, aby pomóc archeologom w badaniu takich kwestii, zwłaszcza gdy mają do czynienia z bardzo małą liczbą próbek.

Pierwsi ludzie, którzy wyemigrowali do obu Ameryk, zrobili to około 24 000 lat temu, kiedy podróżowali przez Bering Land Bridge, który kiedyś łączył kontynenty Azji i Ameryki Północnej. Podczas swoich podróży niektórzy z tych wczesnych ludzi podróżowali daleko na południe, aż do Ziemi Ognistej, najbardziej wysuniętego na południe krańca Ameryki Południowej, ale inni, jak kobieta z jaskini na Alasce, pozostawali znacznie bliżej miejsca pochodzenia.

Analiza DNA kości pomogła naukowcom ustalić, że samica z jaskini była blisko spokrewniona z rdzennymi mieszkańcami Alaski, którzy wciąż mieszkają na tym obszarze – należą do nich Tlingit Nation i trzy inne grupy – Haida, Tsimshian i Nisga’a. W szczególności osobnik – nazwany „Tatóok yík yées sháawat” (Młoda dama w jaskini) przez Stowarzyszenie Spółdzielcze Wrangla – wydaje się być blisko spokrewniony z ludami Tlingit i pobliskimi plemionami wzdłuż wybrzeża. Dowody te pokazują, że ciągłość genetyczna na południowo-wschodniej Alasce trwa od tysięcy lat i trwa do dziś.

Co najciekawsze, szczątki Tatóok yík yées sháawat pomagają nam zrozumieć pierwsze migracje na kontynent. Kiedy ludzie po raz pierwszy przenieśli się na Alaskę, robili to falami – jedna fala miała miejsce około 6000 lat temu i obejmowała Paleo-Inuitów, których kiedyś nazywano Paleo-Eskimosami. Według badań Aqila i Lindqvista DNA Tatóok yík yées sháawat nie wykazuje pochodzenia od drugiej fali osadników – Paleo-Inuitów. To, jak mówią, pomaga nam zrozumieć szlaki migracyjne i interakcje między ludźmi z różnych fal migrantów, którzy osiedlili się na północno-zachodnim Pacyfiku w epoce przedkolonialnej, oraz ich związek ze współczesnymi wzorcami terytorialnymi.

Podczas tych badań rdzenni mieszkańcy Alaski odgrywali istotną rolę we współpracy z naukowcami, zwłaszcza w odniesieniu do eksploracji jaskiń, w których znaleziono Tatóok yík yées sháawat. Ustne narracje pochodzenia ludzi Tlingit obejmują odniesienia do ostatniej erupcji Mount Edgecumbe, która miała miejsce około 4500 lat temu. Oznacza to, że znajdowali się w okolicy mniej więcej w podobnym czasie, więc badania młodej damy w jaskini i jej krewnych mają implikacje, które wykraczają poza antropologię i faktycznie informują samych współczesnych Tlingitów.

„Wniesienie wkładu w naszą wiedzę o prehistorii południowo-wschodniej Alaski jest bardzo ekscytujące” — powiedział Aqil.

Badanie zostało opublikowane w iScience.