BUFFALO, NY — Pierwsi ludzie mieszkający w obu Amerykach wyemigrowali z Syberii przez most lądowy Beringa ponad 20 000 lat temu. Niektórzy dotarli daleko na południe, aż do Ziemi Ognistej, na krańcu Ameryki Południowej. Inni osiedlili się na obszarach znacznie bliższych ich miejscu pochodzenia, gdzie ich potomkowie nadal prosperują.

W opublikowanym w piątek w czasopiśmie iScience biologu ewolucyjnym z Buffalo Charlotte Lindqvist i jej współpracownicy, wykorzystując starożytne analizy danych genetycznych, niektórzy współcześni rdzenni mieszkańcy Alaski nadal żyją niemal dokładnie tam, gdzie żyją. ich przodkowie jakieś 3000 lat temu.

Dr Lindqvist, profesor nadzwyczajny nauk biologicznych w UB College of Arts and Sciences, jest starszym autorem artykułu. W trakcie szeroko zakrojonych badań na Alasce badała szczątki ssaków znalezione w jaskini na południowo-wschodnim wybrzeżu stanu. Początkowo zidentyfikowano jedną kość jako pochodzącą od niedźwiedzia. Jednak analiza genetyczna wykazała, że ​​są to szczątki ludzkiej kobiety.

„Zdaliśmy sobie sprawę, że współczesne ludy tubylcze na Alasce, gdyby pozostały w regionie od najwcześniejszych migracji, mogłyby być spokrewnione z tym prehistorycznym osobnikiem” – mówi Alber Aqil, doktorant nauk biologicznych UB i pierwszy autor artykułu. To odkrycie doprowadziło do podjęcia wysiłków w celu rozwiązania tej tajemnicy, którą analizy DNA dobrze nadają się do rozwiązania, gdy pozostałości archeologiczne są tak rzadkie jak te.

Uczenie się od przodka

Najwcześniejsze ludy już zaczęły przemieszczać się na południe wzdłuż północno-zachodniego wybrzeża Pacyfiku, zanim droga śródlądowa między pokrywami lodowymi stała się opłacalna. Niektóre, w tym samica z jaskini, osiedliły się w rejonie Zatoki Alaskiej. Obszar ten jest teraz domem dla narodu Tlingit i trzech innych grup: Haida, Tsimshian i Nisga’a.

Kiedy Aqil i współpracownicy analizowali genom tej 3000-letniej osoby – „badania, które nie były możliwe zaledwie 20 lat temu” – zauważył Lindqvist – ustalili, że jest ona najbliżej spokrewniona z rdzennymi mieszkańcami Alaski żyjącymi obecnie na tym obszarze. Fakt ten pokazał, że konieczne było staranne udokumentowanie, tak jasno, jak to możliwe, wszelkich genetycznych powiązań starożytnej kobiety ze współczesnymi rdzennymi Amerykanami.

W takich przedsięwzięciach ważna jest ścisła współpraca z mieszkańcami terenów, na których znajdują się pozostałości archeologiczne. Dlatego współpraca między rdzennymi mieszkańcami Alaski a społecznością naukową była istotnym elementem eksploracji jaskiń, które miały miejsce w regionie. Stowarzyszenie Spółdzielcze Wrangell nazwało starożytną osobę analizowaną w tym badaniu jako „Tatóok yík yées sháawat” (Młoda dama w jaskini).

Ciągłość genetyczna na południowo-wschodniej Alasce trwa od tysięcy lat

Rzeczywiście, badania Aqila i Lindqvista wykazały, że Tatóok yík yées sháawat jest w rzeczywistości najbliżej spokrewniony z obecnymi ludami Tlingit i plemionami z pobliskich plemion wzdłuż wybrzeża. Dlatego ich badania wzmacniają pogląd, że ciągłość genetyczna na południowo-wschodniej Alasce trwa od tysięcy lat.

Migracja ludzi do Ameryki Północnej, chociaż rozpoczęła się około 24 000 lat temu, przebiegała falami — jedna z nich, około 6000 lat temu — obejmowała Paleo-Inuitów, dawniej znanych jako Paleo-Eskimosi. Co ważne dla zrozumienia migracji ludów tubylczych z Azji, DNA Tatóok yík yées sháawat nie ujawniło pochodzenia drugiej fali osadników, Paleo-Inuitów. Rzeczywiście, analizy przeprowadzone przez Aqila i Lindqvista pomogły rzucić światło na toczącą się dyskusję na temat szlaków migracyjnych, mieszanek między ludźmi z tych różnych fal, a także na współczesne wzorce terytorialne ludności śródlądowej i przybrzeżnej północno-zachodniego Pacyfiku w epoce przedkolonialnej.

Historia mówiona łączy starożytną kobietę z ludźmi mieszkającymi obecnie na południowo-wschodniej Alasce

Ustne opowieści o pochodzeniu ludu Tlingit obejmują historię ostatniej erupcji Mount Edgecumbe, która umieściłaby ich dokładnie w tym regionie 4500 lat temu. Tatóok yík yées sháawat, ich krewny, informuje zatem nie tylko współczesnych badaczy antropologicznych, ale także samych mieszkańców Tlingit.

Z szacunku dla prawa ludu Tlingit do kontrolowania i ochrony ich dziedzictwa kulturowego i zasobów genetycznych, dane z badania Tatóok yík yées sháawat będą dostępne dopiero po sprawdzeniu jego wykorzystania przez Radę Plemienną Stowarzyszenia Spółdzielczego Wrangla.

„Wniesienie wkładu w naszą wiedzę o prehistorii południowo-wschodniej Alaski jest bardzo ekscytujące” — powiedział Aqil.

Badania sfinansowała Narodowa Fundacja Nauki. Oprócz Lindqvista i Aqila, autorami nowego artykułu w iScience są Stephanie Gill, Omer Gokcumen, Ripan S. Malhi, Esther Aaltséen Reese, Jane L. Smith i Timothy T. Heaton.