Aktualności

Przez Katherine Donlevy

15 czerwca 2023 | 12:51

Turecki właściciel domu, goniąc swoje kurczaki przez dziurę w swojej piwnicy podczas remontu, natknął się na opuszczone podziemne tureckie miasto, które kiedyś zamieszkiwało 20 000 ludzi.

Próbując odzyskać uciekający drób, niezidentyfikowany mężczyzna zburzył ścianę w latach 60., odsłaniając ciemny tunel prowadzący do starożytnego miasta Elengubu, znanego dziś jako Derinkuyu.

Derinkuyu, zakopane ponad 280 stóp pod regionem Kapadocji w środkowej Anatolii, jest największym wykopanym podziemnym miastem na świecie i uważa się, że łączy się z ponad 200 mniejszymi, oddzielnymi podziemnymi miastami, które odkryto w ostatnich dziesięcioleciach, tureccy przewodnicy powiedzieli BBC .

Wewnątrz podziemnego miasta – którego wejścia łączą się z ponad 600 prywatnymi domami w nowoczesnym regionie Kapadocji – naukowcy odkryli 18 poziomów tuneli zawierających mieszkania, magazyny suchej żywności, stajnie dla bydła, szkoły, winiarnie, a nawet kaplicę.

Miasto wyposażono także w system wentylacji, który zapewniał mieszkańcom stały dopływ świeżego powietrza i wody.

„Życie pod ziemią było prawdopodobnie bardzo trudne” – powiedział przewodnik, zidentyfikowany jako Suleman.

„Mieszkańcy załatwiali się w zapieczętowanych glinianych dzbanach, żyli przy świetle pochodni i pozbywali się zwłok [designated] obszary”.

Dokładna data zbudowania imponującego miasta pozostaje kwestionowana, ale starożytne pisma datowane na 370 pne wskazują, że Derinkuyu istniało.

Miasto było prawdopodobnie pierwotnie używane do przechowywania towarów, ale potem było wykorzystywane jako bunkier do ucieczki przed obcymi najeźdźcami — słabo oświetlone korytarze zostały celowo zbudowane wąskie i niskie, aby intruzi byli zmuszeni schylić się i wejść w jednej linii.

Drzwi łączące każdy poziom były zablokowane półtonowymi głazami, które można było przesuwać tylko od wewnątrz, które zawierały mały otwór, który pozwalał mieszkańcom przebić włócznią uwięzionych intruzów.

Chociaż pozostaje tajemnicą, kim byli architekci, badacze uważają, że Hetyci – lud anatolijski z epoki brązu – „mógł wykopać kilka pierwszych poziomów w skale, kiedy zostali zaatakowani przez Frygijczyków około 1200 roku p.n.e.”, A Bertini, ekspert w śródziemnomorskich mieszkaniach jaskiniowych, napisał w swoim eseju z 2010 roku na temat regionalnej architektury jaskiniowej.

Najeźdźcom frygijskim, indoeuropejskojęzycznemu imperium, które rządziło Anatolią przez 600 lat, przypisuje się zbudowanie większości miasta na wieki, zanim Derinkuyu jeszcze kilka razy przechodziło z rąk do rąk, w tym między Persami, chrześcijanami i Grekami z Kapadocji.

Według BBC miasto prawdopodobnie osiągnęło szczytową liczbę 20 000 mieszkańców podczas najazdów islamskich w VII wieku na chrześcijańskie Cesarstwo Bizantyjskie.

Po 2000 latach użytkowania Derinkuyu zostało ostatecznie opuszczone w 1923 roku przez Kapadockich Greków, którzy ponieśli klęskę w wojnie grecko-tureckiej i uciekli do Grecji.

Sto lat po ponownym odkryciu, starożytne miasto jest otwarte dla zwiedzających, którzy chcą doświadczyć życia pod ziemią w Derinkuyu, które zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa Unesco w 1985 roku.