Ponieważ w całych Stanach Zjednoczonych badania genomiczne stają się coraz bardziej powszechne w leczeniu nowotworów, niektórzy pacjenci ponoszą znaczne koszty własne ze względu na swoje ubezpieczenie. Jak wynika z analizy retrospektywnej opublikowanej w czasopiśmie: koszty te mogą mieć wpływ na decyzję onkologów o przeprowadzeniu badań genetycznych Praktyka Onkologiczna JCO.¹

Wśród onkologów, którzy w badaniu National Survey of Precision Medicine in Cancer Treatment z 2017 r. (n = 1049) zgłosili stosowanie wielomarkerowych paneli nowotworów, 47,3% odpowiedziało, że ubezpieczenie pacjenta jest bardzo ważne w kontekście decyzji lekarza o leczeniu w związku z zalecanymi badaniami genomicznymi; 32,7% odpowiedziało, że jest to raczej ważne, a pozostałe 20% stwierdziło, że ma małe lub żadne znaczenie. Ponadto 56,9% stwierdziło, że koszty bieżące były bardzo ważne przy podejmowaniu decyzji o zaleceniu badań genomowych, przy czym 28,0% i 15,2% odpowiedziało, że są one odpowiednio ważne i niewielkie lub nie mają żadnego znaczenia.

Warto zauważyć, że 14,3% klinicystów, którzy wzięli udział w ankiecie, stwierdziło, że często nie zamawiało wielomarkerowego testu panelowego ze względu na brak ubezpieczenia zdrowotnego pacjenta, dodatkowe 36,5% stwierdziło, że czasami tego nie robi, a 49,2% twierdzi, że robi to rzadko lub nigdy nie rób tego. Podobnie 16,5% klinicystów odpowiedziało, że często nie zlecają badań genomu ze względu na wydatki własne pacjenta, przy czym 37,6% stwierdziło, że czasami tego nie robi, a 45,9% odpowiedziało, że rzadko lub nigdy nie zlecają tego ze względu na brak środków -koszty własne.

„W przypadku raka badania genetyczne często polegają na wykryciu specyficznych wariantów genetycznych patogenów we krwi pacjenta, często odziedziczonych od rodzica” – Susan D. Klugman, lekarz medycyny, dyrektor ds. genetyki reprodukcyjnej i medycznej, dyrektor programowy genetyki medycznej i genomiki w Montefiore Einstein oraz profesor położnictwa i ginekologii oraz zdrowia kobiet w Albert Einstein College of Medicine w Bronksie w stanie Nowy Jork, powiedział w e-mailu do: Onkologia na żywo. „Badania genomowe zazwyczaj stosuje się w odniesieniu do składu molekularnego nowotworu pacjenta. Wszystkie nowotwory mają zmiany genetyczne, które pozwalają im rosnąć. Zarówno badania linii zarodkowej, jak i badania somatyczne można wykorzystać do personalizacji opieki nad indywidualnym pacjentem, obejmującej nadzór, przyjmowanie leków i leczenie chirurgiczne”.

Aby przeprowadzić badanie, badacze zidentyfikowali praktykujących klinicystów, którzy wzięli udział w badaniu National Survey of Precision Medicine in Cancer Treatment w 2017 r., sponsorowanym przez Narodowy Instytut Raka, Narodowy Instytut Badań nad Genomem Ludzkim i Amerykańskie Towarzystwo Raka. Badanie było reprezentatywne dla całego kraju, a testy genomiczne zdefiniowano jako testy pojedynczego genu pod kątem mutacji chromosomowych i wielomarkerowe badanie panelowe nowotworu pod kątem wielu genów ocenianych pod kątem mutacji, zmian lub ekspresji, które mogą dostarczyć informacji przydatnych klinicznie. Brano pod uwagę jedynie testy na tkankę nowotworową, a nie te stosowane do oceny linii zarodkowej lub dziedzicznej predyspozycji do raka.

Ogółem wskaźnik współpracy w ramach badania wyniósł 38%, a do analizy retrospektywnej włączono jedynie klinicystów, którzy zgłosili stosowanie wielomarkerowych testów panelowych nowotworów w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Głównymi wynikami badania były oceny klinicysty dotyczące znaczenia ubezpieczenia zdrowotnego pacjenta oraz wydatków bieżących na badania genomiczne w zaleceniach dotyczących leczenia. Drugorzędnym wynikiem była ocena klinicysty dotycząca znaczenia ubezpieczenia i kosztów bieżących przy podejmowaniu decyzji o niezamawianiu panelu nowotworów wielomarkerowych.

Główny wynik skupiał się wokół pytania w ankiecie, w którym pytano klinicystów, jak ważne jest, aby badanie było objęte ubezpieczeniem pacjenta i jak ważne są wydatki pacjenta z własnej kieszeni na badania w kontekście decyzji o zastosowaniu wielomarkerowych paneli nowotworów w leczeniu. decyzji z ostatnich 12 miesięcy. Drugorzędny wynik opierał się na pytaniu ankietowym, w którym pytano klinicystów, jak często w ciągu ostatnich 12 miesięcy decydowali się nie zlecać panelu wielomarkerowego pacjentowi choremu na nowotwór ze względu na brak ubezpieczenia pacjenta lub brak koszty kieszonkowe, które były zbyt wysokie dla pacjenta.

Na początku badania retrospektywnego klinicyści włączeni byli w większości rasy białej (62,3%), mężczyźni (66,6%), specjalizujący się w leczeniu nowotworów hematologicznych i litych (64,8%), ponad 75% czasu spędzali na opiece nad pacjentem (69,1%), przeszło formalne przeszkolenie w zakresie testów genomicznych (59,3%) i stosowało testy panelowe genów sekwencjonowania nowej generacji (NGS) (90,4%). Pod względem charakterystyki praktyki w badaniu wzięto pod uwagę jedną specjalizację (43,5%), wielospecjalizację (43,9%) oraz pozostałe (12,6%); u 50,5% liczba pacjentów wynosiła od 1 do 99 miesięcznie; a pozostałe 49,5% miało wolumen co najmniej 100 sztuk miesięcznie. Wewnętrzne zasady lub protokoły dotyczące badań genomicznych (48,8%), powiadomienia w elektronicznej dokumentacji medycznej dotyczące badań genomicznych (17,9%), komisje ds. nowotworów genomowych i/lub molekularnych na potrzeby badań genomicznych (38,1%) oraz co najmniej 10% pacjentów ubezpieczonych w Medicaid lub osoby samofinansujące się/nieubezpieczone (73,9%) zgłaszano w różnym stopniu.

Dodatkowe ustalenia z badania wykazały, że klinicyści, którzy stosowali testy panelowe genów NGS, częściej odpowiadali, że status ubezpieczenia pacjenta (OR, 2,00; 95% CI, 1,16-3,45) i koszty bieżące (OR, 2,12; 95% CI, 1,22-3,68) były istotne przy podejmowaniu decyzji terapeutycznych związanych z badaniami genomicznymi w porównaniu z tymi, którzy nie stosowali testów NGS. Co więcej, klinicyści, którzy pracowali w gabinetach, w których uczestniczyło co najmniej 10% pacjentów ubezpieczonych w Medicaid lub płacących samodzielnie/nieubezpieczonych, częściej zgłaszali status ubezpieczenia (OR, 1,43; 95% CI, 1,09-1,89) i koszty własne (OR, 1,51; 95% CI, 1,13-2,01) jako ważne czynniki przy zalecaniu badań genomicznych w porównaniu z tymi, którzy uczęszczali do gabinetów z mniej niż 10% pacjentów o tym statusie ubezpieczenia. Lekarze pracujący w gabinetach z komisjami ds. nowotworów molekularnych do celów badań genomicznych rzadziej zgłaszali status ubezpieczenia (OR, 0,63; 95% CI, 0,47–0,85) i wydatki własne (OR, 0,72; 95% CI, 0,53–0,97 ) jako ważne czynniki przy zalecaniu badań genomicznych w porównaniu z badaniami wykonywanymi w praktykach bez tablic nowotworowych.

Autorzy badania doszli do wniosku, że „zrozumienie postrzegania przez onkologów znaczenia ubezpieczenia zdrowotnego pacjenta oraz kosztów bieżących i powiązanych czynników ma kluczowe znaczenie dla opracowania i ukierunkowania interwencji, aby zapewnić w pełni świadome podejmowanie decyzji dotyczących leczenia raka”. Zauważyli, że interwencje na poziomie klinicysty i praktyki, które mogłyby zaradzić negatywnemu wpływowi statusu ubezpieczenia i kosztów bieżących na częstość wykonywania badań genomicznych, obejmują ciągłe gromadzenie ogólnego doświadczenia przez klinicystów, programy szkół medycznych, w tym szkolenia związane z przystępnością cenową opieki onkologicznej oraz zwiększoną różnorodność personelu onkologicznego.

„Sprawa Sądu Najwyższego z 2013 r., AMP przeciwko Myriad Genetics, otworzyła drzwi innym laboratoriom, które były w stanie zaoferować BRCA1/2 testów, w związku z czym ceny drastycznie spadły” – podsumował Klugman. „[Additionally]wiele laboratoriów prowadzi programy opieki opartej na współczuciu [aimed at mitigating high prices].”

Odniesienie

Yabroff KR, Sylvia Shi K, Zhao J i in. Znaczenie ubezpieczenia zdrowotnego pacjenta i kosztów bieżących badań genomicznych w decyzjach terapeutycznych onkologów. JCO Oncol Pract. Opublikowano w Internecie 9 stycznia 2024 r. doi:10.1200/OP.23.00153