W niedawnym badaniu opublikowanym w Cukrzyca i endokrynologia Lancetduży zespół naukowców zbadał czynniki związane ze zwiększonym ryzykiem cukrzycy w wyniku stosowania statyn, takie jak rodzaje osób lub populacji o większym ryzyku cukrzycy w wyniku leczenia statynami, w którym momencie po rozpoczęciu leczenia statynami zwiększenie ryzyka i czy stosowanie statyn ma wpływ na kontrolę glikemii u pacjentów ze stwierdzoną cukrzycą.

Badanie: Wpływ terapii statynami na rozpoznanie nowo rozpoznanej cukrzycy i pogorszenie glikemii w dużych, randomizowanych, zaślepionych badaniach nad statynami: metaanaliza danych poszczególnych uczestników. Źródło obrazu: Fahroni / Shutterstock

Tło

Jedną z głównych przyczyn śmiertelności na świecie są choroby układu krążenia, przy czym cholesterol o niskiej gęstości lipoprotein (LDL) jest głównym czynnikiem ryzyka miażdżycowej choroby układu krążenia. Ryzyko wystąpienia miażdżycy znacznie wzrasta także u chorych na cukrzycę. Uważa się, że leczenie statynami, takimi jak inhibitor reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A, zmniejsza częstość występowania udaru niedokrwiennego i zawału mięśnia sercowego o jedną czwartą, co przekłada się na redukcję cholesterolu LDL o 1 mmol/L.

Jednakże wyniki ostatnich metaanaliz wskazują, że standardowe schematy leczenia statynami wiążą się z 10% wzrostem ryzyka wystąpienia nowej cukrzycy w porównaniu ze zwykłym leczeniem w przypadku hipercholesteremii lub placebo. Stwierdzono również, że ryzyko wystąpienia nowej cukrzycy jest wyższe w przypadku bardziej intensywnych schematów leczenia statynami. Jednakże aspekty związku między stosowaniem statyn a ryzykiem cukrzycy, takie jak populacje o większym ryzyku i wpływ stosowania statyn na osoby, u których już zdiagnozowano cukrzycę, pozostają niejasne.

O badaniu

W niniejszym badaniu naukowcy uzyskali informacje na temat zdarzeń niepożądanych związanych z cukrzycą, leczeniem cukrzycy oraz zapisy pomiarów glikemii od uczestników zarejestrowanych w ramach współpracy Cholesterol Treatment Trialists’ Collaboration, która składała się z podwójnie zaślepionych, długoterminowych, randomizowanych, kontrolowanych badań oceniających terapię statynami.

Badanie to obejmowało próby leczenia statynami, jeśli obejmowały co najmniej tysiąc uczestników, a średni okres obserwacji wynosił dwa lata. Co więcej, jedyne różnice wskazane w protokole tych badań dotyczyły podawania terapii statynami lub placebo lub intensywności terapii statynami. Do metaanalizy wykorzystano dane poszczególnych uczestników, które obejmowały również informacje o chorobach współistniejących, pomiarach antropometrycznych i wynikach laboratoryjnych badań poziomu glukozy we krwi.

Do zdarzeń niepożądanych związanych z cukrzycą, które wzięto pod uwagę w analizie, zaliczano rozpoznanie cukrzycy, powikłania związane z cukrzycą, takie jak kontrola glikemii i ketoza, a także wszelkie inne powikłania specyficzne dla cukrzycy. Leki obniżające poziom glukozy zidentyfikowano na podstawie informacji na receptę, korzystając ze standardowego słownika leków, a do kategoryzacji stężeń glukozy wykorzystano stan na czczo.

Do oceny wykorzystano historię cukrzycy, wystąpienie jakichkolwiek zdarzeń niepożądanych związanych z cukrzycą, poziom glukozy we krwi na czczo wynoszący 7 mmol/l lub więcej lub stosowanie leków obniżających poziom glukozy we krwi przed rejestracją lub przypisaniem uczestnika do badania. zdefiniuj wyjściową cukrzycę. U osób bez cukrzycy na początku badania wystąpienie jakiegokolwiek zdarzenia niepożądanego związanego z cukrzycą, wyższe niż standardowe stężenie glukozy we krwi lub zastosowanie jakiegokolwiek leku obniżającego poziom glukozy we krwi po rozpoczęciu badania uznawano za nowe. rozpoznanie cukrzycy na początku.

Wyniki

Badanie wykazało, że stosowanie statyn rzeczywiście było powiązane ze wzrostem liczby nowych przypadków cukrzycy, chociaż związek ten był umiarkowany i zależny od dawki. Co więcej, chociaż po leczeniu statynami zaobserwowano niewielki wzrost glikemii, większość rozpoznań cukrzycy o nowym początku dotyczyła osób, u których wyjściowe markery glikemii były już dość blisko progu umożliwiającego rozpoznanie cukrzycy.

Potencjalny wzrost ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, który mógł wystąpić w wyniku marginalnego wzrostu glikemii, został wyjaśniony znacznym zmniejszeniem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych spowodowanym obniżeniem poziomu cholesterolu LDL w wyniku leczenia statynami. Ponadto wpływ leczenia statynami na kontrolę glikemii u osób chorych na cukrzycę nie różnił się od obserwowanego w przypadku nowo rozpoznanej cukrzycy.

Wyniki sugerują również, że częstość występowania nowo rozpoznanej cukrzycy była istotnie wyższa w badaniach obejmujących schematy leczenia statynami o wysokiej intensywności zarówno w grupie interwencyjnej, jak i w grupie placebo, w porównaniu z badaniami oceniającymi schematy leczenia statynami o umiarkowanej lub małej intensywności. Naukowcy są przekonani, że ta znacząca różnica w częstości zdarzeń może wynikać z większej częstotliwości kontroli w badaniach oceniających schematy leczenia o wysokiej intensywności, w tym częstszych badań poziomu glukozy we krwi.

Wnioski

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki sugerują, że chociaż leczenie statynami wiązało się ze wzrostem częstości nowych rozpoznań cukrzycy, związek ten był umiarkowany i zależny od dawki. Co więcej, ryzyko wystąpienia nowej cukrzycy było wyższe u osób, których markery glikemii były już dość blisko progu rozpoznania cukrzycy. Jakikolwiek potencjalny wzrost ryzyka chorób sercowo-naczyniowych wynikający z hiperglikemicznego działania statyn został złagodzony przez ogólne zmniejszenie ryzyka chorób sercowo-naczyniowych w wyniku leczenia statynami.