Nie patrz w dół. Nie patrz w dół. Nie patrz w dół.

Fale wielkości wieżowców eksplodują pode mną, gdy czołgam się po rozbitej metalowej belce na środku Morza Północnego, zawieszonej u podstawy platformy wiertniczej, która właśnie się zawala. Pełznę szybko, ale ostrożnie, kolana ślizgają się po mokrym metalu, a oczy wpatrzone w platformę przede mną. Nie patrz w dół.

Spoglądam w dół. Zimne morze wrze zaledwie kilka cali od mojej belki, biała mgiełka sięga w górę, grożąc wciągnięciem mnie pod mile duszącej ciemności i ciśnienia. Pierdolić.

W Nadal budzi głębięhorror przybiera wiele form. Gwałtowne stworzenia przechadzają się po kładkach na cienkich, zbyt długich kończynach, które wyskakują z ich ciał niczym pękające liny bungee. Na korytarzach rosną krosty wielkości człowieka i krwawe wstążki, emitując chorobliwie kosmiczny blask. Ocean jest nieustającym zagrożeniem, wyjącym pod każdym krokiem. A potem jest sama platforma wiertnicza Beira D, masywna i przypominająca labirynt platforma przemysłowa podtrzymywana przez smukłe nogi napinające pośrodku szalejącego morza, jęcząca i przechylająca się, gdy rozrywa się od środka. Każdy z tych elementów jest zabójczy; każdy z nich manifestuje unikalny rodzaj terroru.

Nadal budzi głębię to pierwszoosobowa gra grozy od studia The Chinese Room, które ją stworzyło Amnezja: Maszyna dla świń, Droga Estero I Wszyscy poszli na porwanie. Akcja gry rozgrywa się zimą 1975 roku, a jej akcja ogranicza się do Beira D, ogromnego metalowego labiryntu, który oferuje tajemnicę, rosnącą znajomość i śmierć na każdym kroku. Platforma jest wypełniona bogatą obsadą postaci z Wysp Brytyjskich, z których większość to Szkoci. Gracze wcielają się w rolę Caza, elektryka na platformie, którego najlepszym przyjacielem jest Roy, kucharz.

Nadal budzi głębię wydaje się być hitem z ery PS3 i Xbox 360, pozbawionym nowoczesnego rozdęcia AAA. Jest powściągliwy jak oryginał Martwa przestrzeńz rdzeniową pętlą, która służy narracji i odwrotnie. Mechanika stale ewoluuje, nie stając się powtarzalną lub uciążliwą. Jej potwory są mordercze, ale nie przesadzone. W Nadal budzi głębięgroza jest nieustająca, ale jej źródło ciągle się zmienia — okrutne, nieziemskie bestie, rozpadająca się platforma, wściekłe Morze Północne — a ta różnorodność sprawia, że ​​gra emanuje niepokojącym napięciem aż do zapierającej dech w piersiach sceny finałowej.

Gra jest w pełni udźwiękowiona, a członkowie załogi są niesamowicie czarujący. Podtekst dobrodusznych żartów zaprzecza każdej interakcji, a dialogi są szczere i naprawdę zabawne, nawet w sytuacjach życia lub śmierci. To umiejętne poczucie rozwoju postaci sprawia, że ​​rzeź staje się jeszcze bardziej niepokojąca, gdy potwory wchodzą na pokład Beira D.

Po tym, jak platforma wiertnicza przewierca się przez tajemniczą substancję głęboko w Morzu Północnym, gigantyczny, dziwaczny organizm przejmuje kontrolę nad konstrukcją, miażdżąc jej metalowe korytarze i zarażając ciała niektórych członków załogi. Caz jest na misji, aby przetrwać stwory i uciec z platformy — i pomóc uratować Roya, którego ciało szybko zanika, ponieważ nie może dostać się do swojej insuliny.

Rozgrywka w Nadal budzi głębię to tradycyjny horror z perspektywy pierwszej osoby, wykonany z elegancją i kunsztem. Akcja obejmuje skakanie po zepsutych platformach, balansowanie na cienkich półkach, bieganie korytarzami, wspinanie się po drabinach, pływanie przez klaustrofobiczne dziury i chowanie się przed potworami w otworach wentylacyjnych i szafkach. Na Beira D nie ma broni, a Caz ma tylko śrubokręt, który pomaga mu otwierać zamki i odkręcać metalowe panele, kładąc nacisk na czyste przetrwanie, a nie walkę. Materiały interaktywne są zazwyczaj podświetlane na żółto, więc nigdy nie jest to kwestia tego, co robić lub dokąd iść, ale raczej tego, jak się tam dostać, nie padając ofiarą potworów, morza lub platformy wiertniczej.

Każdy sygnał wejściowy wydaje się idealnie precyzyjny i responsywny. Na przykład, wspinanie się po drabinie wymaga przytrzymania RT i naciśnięcia drążka analogowego we właściwym kierunku — ale jeśli Caz ​​się poślizgnie, gracze muszą nagle nacisnąć i przytrzymać również LT, aby mógł odzyskać kontrolę w wydarzeniu quicktime. W tych momentach nagłej paniki, ściskanie obu spustów wydaje się czymś naturalnym. To głęboko satysfakcjonujące, ściskać gamepad tak mocno, jak Caz trzyma szczeble drabiny, gracz i postać są całkowicie zsynchronizowani po nagłym przerażeniu. Nadal budzi głębię jest doskonałym przykładem intuicyjnego projektowania gier.

To także po prostu wspaniała gra. Kilka razy zatrzymywałem się podczas gry Nadal budzi głębię po prostu, by podziwiać ostre linie, złożone oświetlenie i fotorealizm konkretnych scen, ale każda klatka jest gęsta od przemyślanych i dobrze oddanych szczegółów. Nieziemskie struktury zaśmiecające platformę sprawiają, że wzrok Caza bulgocze jak roztapiająca się taśma filmowa, a wielokolorowe okręgi zalewają ekran za każdym razem, gdy przechodzi zbyt blisko ropnia — to dezorientujące i niepokojąco ładne, podobnie jak reszta gry.

Nadal budzi głębię jest natychmiastowym klasykiem horroru. Jest pełen przerażającego przerażenia i wywołujących salwy śmiechu dialogów, a wszystko to dzieje się w scenerii rzadko eksplorowanej w mediach interaktywnych. Pośród skradania się, pływania, biegania i wspinaczki na Beira D, Nadal budzi głębię udaje się opowiedzieć szczerą i potężną historię o związkach i poświęceniu. Caz i Roy mają szczególną przyjaźń, ale mają też rodzinę na lądzie, a powrót do tych ludzi — najlepiej żywych — jest nieustanną siłą napędową.

Nadal budzi głębię jest już dostępna na PC, PS5 i Xbox Series X/S i jest dostępna w Game Pass. Została opracowana przez The Chinese Room i wydana przez Secret Mode.