Zanim Chris Pratt wziął swojego Walkmana i nazwał się Star-Lord w MCU, grał Andy’ego Dwyera w Parks and Recreation i nauczył się cennych lekcji na temat zakończeń, które pomogły mu uporać się z dobiegającą końca trylogią Guardians of the Galaxy.

Przemawiając podczas Guardians of the Galaxy Vol. Pratt 3, Nathan Fillion zapytał Pratta, jak wyglądał ostatni dzień na planie, ponieważ, jak nam wszystkim powiedziano, będzie to koniec podróży, która rozpoczęła się w 2014 roku. Zastanawiał się również, czy spodziewają się, że dostanie wstać i wygłosić wielkie przemówienie, aby uczcić ten moment.

„Nie wiem, czy chcieli, żebym to zrobił, ale nie zamierzali mnie powstrzymać. Myślę, że… wiesz, rzeczą, której chcesz uniknąć, jest żal, prawda? Pewnego dnia patrząc wstecz i myśląc„ ugh, dlaczego czy po prostu pozwoliłem temu przeminąć, nie próbując cieszyć się każdą chwilą? Dlaczego tego nie delektowałem? I wiedziałem o tym, wchodząc w to” – powiedział Pratt. „Więc nigdy nie będę miał w głowie tej myśli, że„ Człowieku, po prostu nie byłem przy tym obecny ”. Byłem obecny i nadal czułem się jak trąba powietrzna i przez większą część, wiesz, uczucia, które spisywałem w głębi umysłu na temat tego doświadczenia, były — brzmią banalnie — ale to było po prostu wdzięczność i po prostu bycie wdzięcznym Jamesowi.

„Chciałem być facetem, który przypomina wszystkim, jak daleko zaszliśmy i wszystkie rzeczy, które pokonaliśmy. Przeczytałem więc kilka recenzji ludzi, którzy powiedzieli, że Strażnicy będą pierwszą wielką klapą Pomyślałem: „Oto, co powiedział ten facet, ten facet i ten facet. Nie wiem, jak to się stało, że trafiły do ​​​​moich notatek z ostatnich dziewięciu lat!”

Kontynuując, Pratt omówił, w jaki sposób Parks and Recreation, emitowany w latach 2009-2015 w NBC, przygotował go na to, co miało nadejść.

„Ale to było dla mnie po prostu ważne – wiedziałem, jak ważne jest dla mnie bycie obecnym w tym momencie, a także wiedziałem, ponieważ miałem doświadczenie bycia częścią rzeczy, które przychodziły i odchodziły” – powiedział Pratt . „Pamiętam, że w Parks & Rec czułem, że po siedmiu latach w programach telewizyjnych, które zrobiłem, to było jak ostatni dzień szkoły przed latem i nie zamierzacie razem wracać do szkoły. Chodzi o to klimat obozu letniego: „Czy jeszcze kiedyś zobaczę tych ludzi?” To uczucie emocjonalne i po tym, jak przez to przeszedłem, ważne było, aby IA) była obecna, ale także, żebym zmuszał innych ludzi do bycia obecnymi. Więc to był rodzaj odpowiedzialności, którą czułem, jakbym miał, po prostu sprawdzając ze wszystkimi”.