Patricia Pelufo Silveira, doktor nauk medycznych, profesor nadzwyczajny na Wydziale Psychiatrii Uniwersytetu McGill w Montrealu w Kanadzie, omawia wyniki swoich ostatnich badań, które wykazały, że zmienność genetyczna związana z fenotypami depresyjnymi jest różna u mężczyzn i kobiet.

„Badanie asocjacyjne fenotypów depresji w całym genomie specyficzne dla płci w brytyjskim Biobanku” zostało niedawno opublikowane w czasopiśmie Psychiatria molekularna.

W części 1 tego wywiadu dr Silveira omawia inspiracje do badania, metody i najważniejsze odkrycia.

Bądź na bieżąco z częścią 2.

Uwaga redaktora: Odpowiedzi zostały lekko zredagowane dla jasności.

Patricia Pelufo Silveira, doktor nauk medycznych, jest profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Psychiatrii Uniwersytetu McGill w Montrealu w Kanadzie. Dr Silveira uzyskał tytuł lekarza medycyny (2001) i specjalizację z pediatrii (2002-2006). Uzyskała tytuł magistra (2004) i doktora (2007) w dziedzinie neuronauki na Universidade Federal do Rio Grande do Sul (UFRGS) w Brazylii. Odbyła również staż podoktorski (2007-2009) w Dr Meaney´s Lab w Douglas Institute. Przed dołączeniem do McGill i powrotem do Douglas Institute w 2016 r. dr Silveira była adiunktem na Wydziale Pediatrii UFRGS (2009-2016) i kierowała finansowanym zewnętrznie laboratorium, grupą DOHaD Porto Alegre.

Dr Silveira, pediatra i neurobiolog z bogatym doświadczeniem badawczym, dydaktycznym i klinicznym, wykazała się również znaczącym przywództwem w przygotowywaniu przyszłych liderów badawczych, nadzorując ponad 30 doktorantów i magistrantów oraz mentoring kilku stypendystów podoktoranckich.

Badania dr Silveiry koncentrują się na tym, w jaki sposób środowiska okołoporodowe i wczesnodziecięce mogą kształtować i modulować zarówno zdrowie, jak i choroby przez całe życie, aż do starości. Jej celem jest identyfikacja markerów genetycznych/epigenetycznych, które wchodzą w interakcję z przeciwnościami środowiskowymi w dzieciństwie, modyfikując endofenotypy (impulsywność, wrażliwość na nagrodę, wybory żywieniowe), które ostatecznie wpływają na zdrowy wzrost i rozwój neurologiczny, zwiększając indywidualne ryzyko rozwoju chorób przewlekłych i psychicznych w całym ich wieku. długość życia.

Przeczytaj transkrypcję:

Patricia Silveira, doktor nauk medycznych: Nazywam się Patricia Pelufo Silveira. Jestem profesorem nadzwyczajnym na wydziale psychiatrii na Uniwersytecie McGill w Montrealu w Kanadzie. A moje laboratorium koncentruje się na interakcjach gen-środowisko oraz na tym, jak przeciwności losu lub stres we wczesnym okresie życia wpływają na ryzyko choroby w dłuższej perspektywie. Dużo pracujemy z danymi genetycznymi, genomiką funkcjonalną, ale także ze środowiskiem i niekorzystnym wpływem na wczesne życie.

Ewi Artur, Opieka nad Depresją 360: Co skłoniło ciebie i twoich kolegów do zbadania fenotypów depresji?

dr Silveira: Depresja jest chorobą bardzo rozpowszechnioną w populacji. Charakteryzuje się wysoką zachorowalnością i związaną z nią śmiertelnością. Depresja jest również stanem, któremu trudno jest zapobiegać i leczyć. Dlatego jest wiele do zbadania, zrozumienia i nauczenia się na temat depresji.

Arthur: Dlaczego uważałeś, że ważne jest określenie według płci?

dr Silveira: Motywacją były dla nas te duże różnice między mężczyznami i kobietami dotyczące częstości występowania depresji, ale także obraz kliniczny objawów depresyjnych, które mogą się znacznie różnić między mężczyznami i kobietami. Istnieją nawet różnice w zakresie odpowiedzi na leczenie przeciwdepresyjne między mężczyznami i kobietami. Nasz pomysł polegał na tym, że gdybyśmy mieli lepsze zrozumienie mechanizmów biologicznych związanych z tymi różnicami, które obserwujemy w klinice, mogłoby to pomóc nam lepiej radzić sobie z chorobą zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Taki był zamysł tego badania. Naprawdę chodziło o to, aby konkretnie poszukać tam różnic między płciami.

Arthur: Czy mógłbyś pokrótce opisać metodę badania?

dr Silveira: Przeprowadziliśmy badanie asocjacyjne całego genomu, zwane również GWAS. A w tym badaniu tło genetyczne osób, które mają i nie mają objawów depresyjnych, i które nie mają choroby ani cechy. Porównujemy więc tło genetyczne między tymi dwiema grupami iw ten sposób możemy zidentyfikować, które warianty są bardziej rozpowszechnione w grupie osób dotkniętych chorobą, a zatem możemy scharakteryzować podłoże genetyczne związane z ryzykiem wystąpienia fenotypów depresyjnych. Różnica w obecnym badaniu polega na tym, że przeprowadziliśmy analizę oddzielnie według płci. A więc oddzielnie dla mężczyzn i kobiet, podczas gdy zwykle analizy te są przeprowadzane z udziałem obu płci łącznie.

Arthur: Jakie były twoje najważniejsze odkrycia z tego badania?

dr Silveira: Jak się spodziewaliśmy, wariancja genetyczna związana z fenotypami depresyjnymi jest różna u mężczyzn i kobiet. Istnieją również pewne cechy wspólne. Na przykład tło genetyczne związane z objawami depresyjnymi jest skorelowane z podłożem genetycznym związanym z innymi psychopatologiami, takimi jak schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa, neurotyzm i bezsenność zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet z GWAS. Jednak podłoże genetyczne związane z depresją było skorelowane z cechami metabolicznymi, takimi jak obwód talii i poziom trójglicerydów, tylko u kobiet. Jest to zgodne z klinicznymi cechami depresji, gdzie obserwujemy więcej problemów metabolicznych u pacjentek z depresją, które są kobietami, a więc u kobiet z objawami depresji.