Podczas zdjęć do ostatniego sezonu „Sukcesji”, który zakończył się tej zimy, aktor Jeremy Strong poleciał do duńskiej wioski rybackiej, gdzie on i jego żona mają dom. Sam wybrał się na spacer po plaży.

„Obserwowałem zachód słońca i próbowałem pożegnać się z postacią, która na pewno zawsze będzie ze mną, zawsze będzie częścią mnie” – powiedział.

Dla Stronga, który zaczął kręcić dramat HBO siedem lat temu i zdobył nagrodę Emmy za rolę Kendalla Roya, było to szczęśliwe zakończenie. Aktor o niezwykłym zaangażowaniu, pracuje nad całkowitym oddaniem się roli. A z Kendallem, rannym synem Logana Roya (Brian Cox), magnata medialnego, który odniósł brutalny sukces, czuł, że tak.

Ale dla postaci „Succession”, stworzonej przez Jessego Armstronga, zakończyła się na bardziej ponurych warunkach. Kendall rozpoczął ostatni odcinek niedzielnego wieczoru, wierząc, że pojawi się jako dyrektor naczelny gigantycznego konglomeratu. Ale ostatnia scena, która również miała miejsce nad brzegiem wody, również o zachodzie słońca, pozostawiła Kendall odrętwiałą, pozbawioną przyjaciół, opuszczoną.

„Ktoś kiedyś powiedział, że aktorzy są emocjonalnymi sportowcami” – powiedział Strong w poniedziałek. „A ten program był dla mnie jak dziesięciobój”.

Od tego czasu wyzdrowiał. A z krzykliwego pokoju hotelowego na Manhattanie, Strong, ubrany w bardzo nie Kendallową czapkę, T-shirt i łańcuszek, i obdarzony spokojem bardzo nie typowym dla Kendalla, dołączył do rozmowy wideo, aby omówić tragedię, bezbronność i smutne memy Kendalla . To zredagowane fragmenty rozmowy.

Czy Kendall powinien zostać dyrektorem naczelnym?

Na pewno był wyposażony. Oglądałem to zeszłej nocy i desperacko chciałem, żeby potoczyło się to inaczej. Czy myślę, że byłby dobry dla firmy i kraju? To znaczy, widzieliśmy, jak przekraczał wszelkie granice moralne i etyczne. Zademonstrował bezwzględny pragmatyzm. Stał się tym, czego chciał jego ojciec, czyli zdolnością dominacji i moralną bezdusznością i elastycznością, by robić wszystko, co trzeba. Czuję, że jest gotowy, by zostać dyrektorem generalnym, w tej tragicznej matematyce.

Czy jego wielką tragedią był syn Logana Roya? Czy byłoby lepiej, gdyby był w stanie wykuć własną ścieżkę?

W pewnym sensie to wszystkie tragedie Royów, że się w tym urodzili. Jesse i ja stworzyliśmy wspomnienie chwili, w której mój ojciec powiedział: „Pewnego dnia to będziesz ty, będziesz miał tę pracę, którą mam ja”. Złożenie takiej obietnicy 7-latkowi jest jak wyrok śmierci. To stawia Kendalla na tej trajektorii, nigdy z poczuciem, że sam na to zasłużył.

Te postacie mają wszelkie oznaki władzy, ale nic w ich życiu ani wychowaniu nie dawało im poczucia osobistej siły. Jeśli już, ich ojciec i matka zabrali to od nich i pozostawili w poczuciu bezsilności, co wyjaśnia potrzebę nadmiernej rekompensaty dla Kendalla i zbytniego starania się i przekroczenia celu. Potrzebuje tego, aby jego życie było w porządku lub miało jakikolwiek sens. I uznałem, że to po prostu nieznośnie rozdzierające, sposób, w jaki to się potem dzieje. Stracił swój moralny kompas. Stracił integralność. Stracił wszystko. Moje siedem lat pracy nad tym było powolną, nieubłaganą śmiercią Kendalla Roya.

Czy to właśnie sugeruje końcowa scena na skraju East River?

Tak się złożyło, że kręciliśmy tę scenę w Battery Park w lutym. Nigdy w życiu nie było mi tak zimno. To, co się działo, przypominało dziewiąty krąg piekła, który jest zamarznięty. Nic nie czułem. Spróbowałem wejść do wody. Widzieliśmy, jak Kendall przegrywa raz za razem, ale to wydaje się katastrofalne.

Myślę, że nie ma z tego powrotu. Jesse czuł, że kiedy uda mu się przetrwać ten moment, może jest dla niego przyszłość. Poczułem utratę wszelkiej nadziei. Wstałem więc, przeszedłem przez tę barierę i wyszedłem na pal. Aktor grający Colina [Kendall’s bodyguard, played by Scott Nicholson] pobiegł i zatrzymał mnie. Nie wiem, czy Kendall chciał umrzeć, czy chciał być ocalony.

Woda zawsze miała takie znaczenie dla Kendalla.

Zawsze znajduje się w miejscu, z którego może się wynurzyć, albo może się w nim zanurzyć i utonąć. On stąpa po wodzie dla swojego życia.

Kendall jest ulubionym synem bardzo potężnego człowieka. Dlaczego zawsze postrzegał siebie jako słabszego, outsidera?

Znam wielu ludzi, którzy pochodzą ze skrajnie uprzywilejowanych pozycji i którzy nie zinternalizowali jakiegoś współmiernego poczucia siebie, które mogłoby temu towarzyszyć. Ta postać nigdy nie czuła się dobrze we własnej skórze. Ten niepokój i ten brak były częścią jego uzależnienia i ambicji.

Finał zawierał także sceny z Barbadosu, które podkreślały więzi i uczucia między młodszym rodzeństwem Roy. Jak ty i inni aktorzy pracowaliście, aby poczuć się jak rodzina?

To tylko ilość dróg, które przebyliśmy, 40 godzin historii w ciągu siedmiu lat. Relacje, które wszyscy mamy ze sobą — łatwo jest uzyskać dostęp do wszystkich stron. Jest głęboka miłość, przywiązanie i więź, a także tarcia i wrogość. Wszystko. Kocham tych ludzi. Pisanie zwykle wymagało, abyśmy spotkali się w miejscu niezgody i wrogości, ale uwielbiałem chwile, w których mogliśmy poniżać naszych książąt i cieszyć się swoim towarzystwem. To była ostatnia scena, którą nakręciliśmy w całej serii, „posiłek godny króla”. To był naprawdę wspaniały sposób na zakończenie.

I wypiłeś ten koktajl „posiłek godny króla”?

Tak, musiałem. Dla mnie, jeśli nie piję tego koktajlu, nie jestem wystarczająco zaangażowany w to, jak bardzo Kendall chce być dyrektorem generalnym. Więc wypiłem to i wyszedłem na zewnątrz, zwymiotowałem, wskoczyłem do oceanu i wróciłem po kolejną porcję. Na szczęście musieliśmy zrobić tylko kilka.

Ludzie często mylą aktorów z ich postaciami. Jakie były punkty zbieżności między tobą a Kendallem, a jakie były różnice?

Miałem osobliwość pragnienia podobną do Kendalla; Zawsze chciałem być tylko aktorem. Czuję dość mocno, że jestem trybikiem zbudowanym tak, aby pasował do jednej konkretnej maszyny: moje życie ma dla mnie sens tylko wtedy, gdy wykonuję tę pracę. W przeciwieństwie do Kendalla, ja to robię.

Ale zrozumiałem, jaka to jest dla niego stawka. Naprawdę nie mogę sobie wyobrazić, gdybym nie miał szansy ćwiczyć i wykonywać tej pracy, jak wyglądałoby moje życie bez życia. Kendall jest postrzegana jako osoba, która bardzo się stara. Myślę, że to coś, co można osądzać lub wyśmiewać, ale zawsze musiałem bardzo się starać i ciężko pracować. Myślę, że jest w tym wartość i nie wiedziałbym, jak to zrobić w inny sposób.

Różnic jest jednak wiele. Mam trójkę małych dzieci i większość mojego życia to czytanie „Pokoju na miotle” i bycie tatą, mężem i przyjacielem, po prostu egzystencja całkowicie inna niż Kendall.

Kendall szybko stał się ulubieńcem fanów i zainspirował potok memów — smutny Kendal, córeczka Kendall. Czy fani źle zrozumieli postać?

Udało mi się tego wszystkiego uniknąć, ponieważ tak naprawdę nie jestem online i nie ma mnie w mediach społecznościowych. Widzę teraz ludzi chodzących z torbami na zakupy i T-shirtami i to jest szalone, sposób, w jaki ludzie projektują różne rzeczy na postać. Postać jest trochę papierkiem lakmusowym. Niektórzy ludzie używają słowa „kulić się”, a inni uważają go za niezwykle sympatycznego. Czy uważam, że coś z tego jest źle zrozumiane? Nie wiem. Jest coś w tej postaci, w tego rodzaju chłopcu-mężczyźnie – jest dużo męskiej wrażliwości, co zawsze wpływało na mnie, gdy dorastałem, kiedy widziałem to w opowiadaniu historii. W tej chwili w naszej kulturze ludzie reagują na to w szyderczy sposób lub w sposób empatyczny. Nie jest moim zadaniem mówić komukolwiek, jak na to reagować, ale jest coś w wrażliwości, która polaryzuje.

Powiedziałeś, że twoim celem jako artysty jest pozostawienie wszystkiego na boisku. Zrobiłeś to tutaj?

Tak, zrobiłem. Tak. Tak. Tak. Mój przyjaciel napisał do mnie SMS-a, mówiąc, że równie dobrze możesz wyprowadzić się na pustynię i umrzeć.

To zabawny sposób na gratulacje.

Ten raz w życiu i mam nadzieję, że jeszcze wiele razy — chcę to robić aż do śmierci — poczułem się w pełni wyrażony przez dzieło.

Czy zrobiłeś coś, aby pożegnać się z tą postacią i tym światem? Jakiś rytuał?

To było oczywiście monolityczne doświadczenie dla mnie na tak wiele sposobów, jako artysty i jako osoby. Podczas występu w tym programie urodziłam troje dzieci, które zmieniło moje życie na wiele sposobów. Rytuał, jak sądzę, polegał na całkowitym zainwestowaniu. Kiedy to się działo, liczyło się dla mnie wszystko na świecie. Kiedy to się skończy, naprawdę zniknie. Dałem temu tyle, ile mogłem, ale nie mogę tego zatrzymać, nie mogę tego posiąść. Nie czuję, że należy do mnie.