– Kapil Dev (opowiedziane Rasesh Mandani)

Często żartuję z Sunilem, że grał przez 20 lat, ale od 40 lat mówi o krykiecie. I powiedziałbym, że nawet mając 75 lat, jest to wszystko, tylko nie łatwe. To mówi wiele o jego wiedzy i miłości do gry, a jako młody krykiecista wciąż jest się od niego wiele nauczyć.

Aby zdobyć duże runy przeciwko najlepszym szybkim rzucającym; nie tylko z tamtej epoki, ale niektórym z najlepszych szybkich rzucających wszech czasów, musisz mieć wyjątkowy talent. Teraz może się wydawać trudno uwierzyć, że to była epoka, w której Indie nie miały odpowiednich zasobów do planowania i przygotowywania, ale on i tak znalazł sposób, aby się wyróżniać. A to mówi o nim o wiele więcej niż same liczby.

Przewodnik

Jako ktoś starszy ode mnie, często patrzyłem na niego jak na Boga. Myślałem sobie: „Wow, ktoś, kogo tak podziwiałem jako dziecko, a teraz dzielę z nim szatnię”. To było wspaniałe uczucie.

Wciąż pamiętam pierwszą radę, jaką mi dał, gdy graliśmy w Wills Trophy. Mimo że byliśmy przeciwnikami w tym meczu, podszedł do mnie i powiedział: „Kapil, gdy rzucasz blisko wicket, trudno mi wyczuć twój outswing. Gdy rzucasz z dala od linii, widzę, jak piłka nadlatuje i się porusza”.

Otrzymanie komplementu od świetnego gracza, kiedy dopiero zaczynałem, było wielkim impulsem. Wiedziałeś, że to ma znaczenie, ponieważ było to coś, czego nawet trenerzy nie byliby w stanie zauważyć.

Samotny tropiciel

Wczesne lata nie były dla niego łatwe. Mieliśmy zwycięstwa w 1971 r. (Indie Zachodnie i Anglia), ale niestety, gdy Sunil zaczynał, czułem, że nie mieliśmy drużyny, która regularnie wygrywałaby mecze. Oznaczało to również, że musiał priorytetowo traktować nieprzegrywanie i często miał największy wkład w takie sprawy. Zajęło to trochę czasu, ale stopniowo wszystko zaczęło się zmieniać.

Przeczytaj także: Sunil Gavaskar w wieku 75 lat – prawdziwy Mały Mistrz, który nie znał strachu

Miarą jego wielkości było to, jak przeciwnicy planowali dla niego. Dziewięćdziesiąt procent czasu spędzili na opracowywaniu strategii, aby pozbyć się Gavaskara. Czuli, „Zdobądź Gavaskara, a dostaniesz drużynę”. I to jest presja i odpowiedzialność, z którymi grał. Ale mały geniusz zawsze wiedział, jak radzić sobie z wielkimi facetami.

To był czas, kiedy każda drużyna miała naprawdę szybkich rzucających. Malcolm Marshall, Michael Holding, Richard Hadlee, Imran Khan, Dennis Lillee, Bob Willis… wymień ich, on był tym, który stawiał im czoła i mimo to zdobywał punkty.

Przeczytaj także: „Jestem tym, kim jestem, dzięki krykietowi” – ​​mówi Sunil Gavaskar w dniu swoich 75. urodzin

Nikt nie mógł, a raczej nie może, się z nim równać. To on dał indyjskiemu krykietowi pewność siebie; dał nam pewność siebie co do tego, jak grać. Był naprawdę jednym z najlepszych profesjonalnych krykiecistów z Indii i w tamtej epoce był wspaniałym wzorem do naśladowania. Nauczył nas, jak być profesjonalistą, jak być szczerym w swojej grze i jak podchodzić do gry.

Relacje osobiste

Osobiście uważam, że Sunil powinien być kapitanem na Mistrzostwach Świata w 1983 roku. Był bardziej dojrzały i starszy. Później równie źle się stało, że wyrzucili mnie z funkcji kapitana. To było, gdy uczyłem się więcej o grze i byłem kapitanem drużyny. Sposób, w jaki sprawy były prowadzone z zewnątrz, był smutny.

Nigdy nie stanęło to na drodze do naszego występu dla drużyny. Nie ma znaczenia, kto prowadzi. Reprezentujesz swój kraj. Kiedy grałem pod wodzą Sunila, nadal reprezentowałem Indie i to samo dotyczyło jego. Drużyna zawsze była na pierwszym miejscu.

Wszystko, co powiedziałbym Sunilowi ​​dzisiaj, to: „Przyjacielu, ciesz się swoimi 75. urodzinami w gronie rodziny i przyjaciół. Zrobiłeś dla naszego kraju więcej, niż zrobiłby to jakikolwiek inny krykiecista”.