W 2019 roku, kiedy BLACKPINK mieli zagrać w namiocie tanecznym na Coachella Valley Music & Arts Festival, początkowo wątpiący uznali ich za nowość. Ale ten zestaw – pierwszy pełny występ k-popowej grupy żeńskiej w Stanach Zjednoczonych, a także pierwszy raz, kiedy jakikolwiek program Coachelli był jednocześnie transmitowany na nowojorskim Times Square – okazał się the wydarzenie tegorocznego składu. W tym roku, gdy Jennie, Jisoo, Rosé i Lisa triumfalnie powróciły jako prawdziwe światowe supergwiazdy crossoverów, by zagrać na sobotniej scenie głównej — powszechnie uważanej za najbardziej pożądane i prestiżowe miejsce trzydniowego pustynnego festiwalu — ich jeszcze bardziej podekscytowany występ oznaczał kontynuację Coachelli zmiana kulturowa z głównie białego, męskiego, wypaczonego alternatywnego rocka Gen X. I nadal tworzyli historię Coachelli, nie tylko jako pierwszy K-popowy headliner festiwalu, ale także jako pierwszy azjatycki headliner każdy gatunku, a także pierwszą w historii dziewczęcą grupę, która otrzymała tak dużą czcionkę.

„Cztery lata temu zostaliśmy zaproszeni do występu dla was tutaj, na Coachelli, tam, w namiocie Sahara, i to odcisnęło piętno na naszych sercach i sprawiło, że przypomnieliśmy sobie pasję grania dla was. Bardzo dziękuję. Czuję, że powodem, dla którego cała nasza czwórka jest tutaj, są wy wszyscy” – powiedziała oszołomiona Rosé zagorzałym fanom kwartetu w zsynchronizowanych różowych bransoletkach LED, czyli The Blinks, podczas sobotniej 18-utworowej, 90-minutowej rewii. (Uwaga dodatkowa: Jared Leto, być może honorowy i nowo zrekrutowany Blink, również obserwował z odgrodzonej sekcji VIP.)

„Jesteśmy bardzo, bardzo szczęśliwi, że możemy tu wrócić” — wykrzyknęła równie podekscytowana Jennie. „To szalone, że w ciągu czterech lat przeszliśmy z Sahary na główną scenę”.

Ogólnie rzecz biorąc, niewiele aktorek kobiecych otrzymało najwyższe oceny na Coachelli: jedynymi innymi, którzy dzielą ten herstoryczny zaszczyt od 1999 roku, są Beyoncé, Björk, Billie Eilish, Ariana Grande i Lady Gaga. Tak więc BLACKPINK, tupiąc po wybiegu w wojskowej precyzji na rozległą scenę z modnym półgodzinnym opóźnieniem, miał wiele do udowodnienia. I zrobili to z rodzajem nieskazitelnej, pirotechnicznej popowej produkcji i zawiłej choreografii / fryzury, której nie widziano na maksymalistycznej scenie głównej od czasu Beyoncé, który pięć lat temu ustawił bar, dzwonki i gwizdki „Beychella”.

Kontynuacja historii

Podczas gdy brak gości specjalnych BLACKPINK był lekkim rozczarowaniem — ostatnimi współpracownikami grupy byli Gaga, Cardi B, Dua Lipa i Selena Gomez, więc potencjał na gwiazdorską, napędzaną przez dziewczyny recenzję był ogromny — takie występy z supergwiazdami były prawdopodobnie niepotrzebne, biorąc pod uwagę, że każdy członek BLACKPINK ma swoją własną supergwiazdę. Wśród tych solówek z ich poszczególnych albumów (diamentowo-perłowy remiks „You & Me” Jennie z nową rapową zwrotką; „Flower” Jisoo w czerwonej damie w stylu Busby’ego Berkeleya; pokryty kolczugą i posypany konfetti „Gone” Rosé ”/„On the Ground” składanka oraz wybuchowa, dosadna wersja „Money” raperki Lisy), występ Lisy na rurze striptizerki był prawdopodobnie najbardziej żywy i emocjonalny. Jednak wszystkie cztery panie były właścicielami sceny, co wskazuje, że gdyby kiedykolwiek chciały zrobić sobie przerwę w grupie, aby skupić się na swoich solowych karierach, podobnie jak ich koledzy z BTS, poradziliby sobie dobrze.

Mimo to, podobnie jak wszystkie klasyczne dziewczęce grupy popowe przed nimi (Spice Girls, TLC, En Vogue, Bananarama, Girls Aloud), BLACKPINK naprawdę błyszczała w sytuacji sumy swoich części. Wśród najważniejszych elementów czwórki znalazły się hip-popowe bombastyczne hity „Pink Venom”, „How You Like That” oraz śpiewany przez syreny „Kill This Love”; taniec na krześle „Pretty Savage”; laserowa, gotowa do rave wersja „Boombayah”; pierzasta wersja rozszerzonej „Typa Girl” w wersji Vegas-follies; oraz fuksjowo-fajerwerkowy finał hymnu pokolenia Z „Forever Young”, którego z pewnością nikt nie pomyli z balladami promowymi Alphaville czy Roda Stewarta pod tym samym tytułem.

„Muszę powiedzieć, że to spełnienie marzeń” — powiedziała Rosé publiczności, która obejmowała prawie 3 miliony Blinków oglądanych na całym świecie za pośrednictwem transmisji na żywo w YouTube.

Przyszłością muzyki może być K-pop, ale sądząc po drugim dniu Coachelli, przyszłość należy również do kobiet. Sobota była całkowicie zdominowana przez zaciekłe kobiety ze wszystkich gatunków — zwłaszcza indie-rockową supergrupę boygenius (Phoebe Bridgers, Julien Baker i Lucy Dacus, ubrani w dopasowane, obcisłe garnitury Knack), których oszałamiająca muzyka na wejście, „The Boys Are Back” Thin Lizzy in Town” nadał ton żywemu zestawowi Laurel Canyon, niezbyt łagodnego złota, na scenie Outdoor Theatre. Wspaniale harmonijny występ tria był przerywany przemówieniem Dacusa opowiadającym się za prawami osób trans („Nie wiem, czy sprawdzałeś wiadomości i widziałeś, co się dzieje na Florydzie i w Missouri oraz w niektórych innych miejscach, ale życie trans ma znaczenie , dzieci transpłciowe mają znaczenie. Będziemy z tym walczyć. Kochamy cię!”) oraz dobrze przyjętą proklamację Bridgers: „Aborcja jest skałą. I pieprzyć Rona DeSantisa!

W rozkołysanym garażu Sonora Tent, Linda Lindas wygłosili własne pro-trans polityczne oświadczenie, gdy gitarzystka Lucia de Garza po prostu powiedziała: „Cała ta ustawa anty-trans to nie to. To po prostu nie jest zabawne!” Potem nastąpił swego rodzaju moment przekazania pochodni, kiedy wirusowy rodzinny zespół popowo-punkowy dla nastolatków skutecznie otworzył dla pionierów The Breeders, których 120 minut klasycznego „Cannonball”, chaotycznego coveru „Happiness Is a Warm Gun” Beatlesów i zachwycającego publiczność niespodziewanego finału „Gigantic” (wykonanego przez 61-letnią liderkę Breeders, Kim Deal, przełomową starą grupę The Pixies) przyniosły wszystkie czuć lata 90.

Mówiąc o latach 90., na głównej scenie popowa prowokatorka Charli XCX z dumą ogłosiła się „suką lat 90.” podczas swojego coveru „I Love It” Icony Pop (którego była współautorką) i dołączył do niej Troye Sivan za „ 1999” (nie hit Prince’a, ale jej własny nostalgiczny singiel). W międzyczasie brytyjska bogini synthpopu, La Roux, była niespodziewanym gościem podczas setu Chromeo, odradzającego się electrofunku, a ulubienica Coachelli, Billie Eilish, pojawiła się nawet z Labrinthem w ich niedawnym kolaboracji „Never Felt So Alone”.

Ale oprócz tour de force BLACKPINK, największa sobotnia chwila niewątpliwie należała do przełomowej i przełomowej hiszpańskiej supergwiazdy Rosalíi, której zachód słońca na głównej scenie miał (Stefon-z-SNL głos) e-er-y-thing: godny Oscara wideografia z obiektywem typu „rybie oko”; powiewające jedwabne szale prosto z teledysku Kim Carnes; Sprockets-meets-Obsession-commercial-meets-Rhythm-Nation rezerwowi tancerze w choreografii autorstwa rodzaju Charm La’Donna; oraz dwu-utworowy występ power-couple z udziałem narzeczonego Rosalíi, sensacji reggaeton Rauw Alejandro. Podobnie jak szalony występ Sii z Coachelli 2016, cały set wyglądał bardziej jak artystyczna instalacja o wysokim poziomie koncepcyjnym niż typowy koncert i prawdopodobnie wyglądał nawet lepiej na transmisji na żywo „Couchella” niż na boisku Indio.

Coachella Valley Music & Arts Festival kończy niedzielę samotnym wizjonerem rapu, Frankiem Oceanem (który miał zagrać na Coachelli 2020, zanim została odwołana z powodu pandemii COVID-19, i nie występował publicznie od marca 2019 r. ani w południowej Kalifornii od 2017 r.) , wraz z z pewnością oszałamiającym występem wspomnianej wyżej legendy Coachelli, Björk. Do zobaczenia na pustyni.

Przeczytaj więcej z Yahoo Entertainment:

Podążaj za Lyndsey Facebook, Świergot, Instagram, Amazonka