The Euforia gwiazda gra informatora Reality Winner w filmie HBO, który zmienia transkrypcję przesłuchania FBI w thriller.
Zdjęcie: HBO

Rzeczywistość jest zbudowany na podstawie transkrypcji rzeczywistego przesłuchania, które miało miejsce 3 czerwca 2017 r. — podczas którego dwóch agentów FBI poddało 25-letniego kontraktora wojskowego o nazwisku Reality Winner w swoim domu w Augusta w stanie Georgia na krótko przed aresztowaniem. Bycie regularnym widzem filmów i telewizji oznacza bycie bombardowanym tyloma fikcyjnymi wersjami podobnych scenariuszy, że oglądanie odtworzenia prawdziwego scenariusza jest dezorientujące. W pewnym sensie film ma dogodne zarysy dramatu proceduralnego, ponieważ Winner nie wymaga adwokata w sposób, w jaki zaczynasz naprawdę tego pragnąć, i ostatecznie przyznaje się do ujawnienia tajnego raportu NSA na temat rosyjskiej ingerencji w wyborów w 2016 r. dla mediów. Ale rozmowa, która powoli zaciska szczęki wokół Zwycięzcy, jest również tak banalna, wypełniona drobnymi rozmowami o CrossFicie i psach ratowniczych pomiędzy intensywnymi pytaniami o bezpieczeństwo narodowe. Patrzysz, jak czyjeś życie zostaje zmiażdżone, ale podobnie jak sama Winner, zrozumienie tego zajmuje trochę czasu, ponieważ to spotkanie jest swoim własnym przedstawieniem, w którym wszyscy próbują, z kalkulacji lub nadziei, udawać, że to, co się dzieje, nie jest Wielka rzecz.

Rzeczywistość jest nokautem debiutu filmowego scenarzystki i reżyserki Tiny Satter, ale najpierw była sztuką eksperymentalną, taką, której Satter miał premierę na Broadwayu w 2019 roku, a potem, cudem, w 2021 roku. Podczas gdy wersja teatralna, zatytułowana Czy to jest pokój po linii agenta drugoplanowego, która miała miejsce na prawie pustej scenie, film nasycony jest szczegółami pracy Winner jako tłumacza i jej pobytu w nędznym wynajmowanym domu z psem-ratownikiem i kotem. Wymaga intymności z demaskatorem, który jest odgrywany przez Euforia gwiazda Sydney Sweeney w piekielnie dobrym występie, często uchwycona z bliska, aby lepiej uchwycić drobne migotanie ekspresji, które dają nam znać, kiedy jej Rzeczywistość kłamie i kiedy zdaje sobie sprawę, że została złapana. Sweeney, z odkrytą twarzą iw obciętych szpilkach, wygląda boleśnie młodo i gra Reality z mieszanką dziewczęcości i zmysłu zawodowego, próbując znaleźć drogę do wdrożenia. Jest idealistką i jednym z powodów, dla których wydaje się być tak nieostrożna wobec Garricka (Josh Hamilton) i Taylora (Marchánt Davis), dwóch agentów, którzy ją przesłuchują, jest to, że naprawdę nie uważa, że ​​to, co zrobiła, wyrządziło jakąkolwiek krzywdę. Nadal wierzy, że państwo działa w służbie społeczeństwu, chociaż zamiast tego dała przykład swojej domniemanej nielojalności wobec tego pierwszego w imieniu tego drugiego.

Film Satter również można zaklasyfikować jako eksperymentalny, choć jego śmiałość wynika głównie z rygorystycznej wierności materiałowi źródłowemu. Transkrypcja znaleziona przez Sattera została odtajniona, ale nadal zawierała fragmenty, które zostały zredagowane, w tym nazwę — The Intercept — punktu sprzedaży, do którego Winner wysłał raport. W Rzeczywistość, postacie znikają w tych brakujących momentach, jak usterka w systemie. Imię zwycięzcy, zbyt dobre, by nie było prawdziwe, staje się kluczem do odblokowania tego, co się dzieje. „Czułam się beznadziejnie, widząc, jak informacje są kwestionowane w domenie publicznej” — wyznaje, ale jakie naprawdę miała szanse na stworzenie poczucia wspólnej prawdy za pomocą wewnętrznych dokumentów, skoro nawet oficjalny protokół jej własnego aresztowania, jeden który zostanie użyty przeciwko niej, zawiera rażące luki? „Ona nie wie, co się dzieje” — mamrocze Taylor do Garricka na początku, ale wydaje się, że nie chce tego zaakceptować. Jeden z nielicznych razy Rzeczywistość wychodzi, że dom Augusta dopiero się rozkręca, kiedy widzimy Reality przy pracy w boksie, zgarbionego nad biurkiem, podczas gdy Fox News ryczy na ekranach zdobiących ściany. Na podstawie samego tego obrazu łatwo zrozumieć, dlaczego ktoś próbowałby przebić się przez mury między alternatywnymi wszechświatami, do których włamał się nasz kraj, i mógłby pomyśleć, że ma środki, aby to zrobić.

Ponieważ transkrypcja, której używa Satter, jest dosłowna, aktorzy muszą odtworzyć rąbki, hawy, napady i początki niewyćwiczonej mowy. Hamilton, grający łagodnego, tatusia Garricka, jąka się przez zdania, których niechlujstwo jest renderowane na ekranie, tylko po to, by nabrać precyzji, gdy nadejdzie czas. Jako Taylor, Davis jest muskularny w koszulce polo Under Armour i jest zaskoczony akcjami, które grają jak zerwanie w swobodnym podejściu, którego początkowo próbują agenci. Kiedy Rzeczywistość spieszy się, by zamknąć drzwi, zanim jej kot wyjdzie, Taylor rzuca się, by ją przechwycić, a kiedy prosi ją o pomoc w uzyskaniu dostępu do jej telefonu, wciąż odciąga urządzenie, gdy próbuje go dotknąć – sygnały protokół, którego przestrzega FBI. Wszystkie rzeczy związane z życiem Rzeczywistości, od jej celów, które ma zostać rozmieszczone, przez zwierzaki, które uwielbia, po zajęcia jogi, które miała uczyć, po zakupy spożywcze, które wkłada do lodówki, są rzeczami, które już zniknęły, chociaż ona nie wie To. Rzeczywistość jest wypełniony obrzydliwym napięciem thrillera, ale naprawdę gra się jak tragedia, biorąc pod uwagę, że już wiemy, co stało się z jego tematem.