• Naukowcy zaproponowali nowe wyjaśnienie ogromnych kraterów, które wciąż pojawiają się na Syberii.
• Kratery te, po raz pierwszy dostrzeżone w 2012 roku, mogą mieć ponad 50 stóp głębokości i ponad 65 stóp szerokości.
• Mogą być spowodowane przez gorące bomby zegarowe wykonane z gazu ziemnego gromadzące się pod zamarzniętą ziemią.

Naukowcy proponują nowe wyjaśnienie gigantycznych eksplodujących kraterów, które wydają się losowo pojawiać w wiecznej zmarzlinie Syberii.

Te kratery, dostrzeżone po raz pierwszy w 2012 roku, pojawiają się w opuszczonej wiecznej zmarzlinie Syberii, co zaskakuje naukowców.

Mogą być znaczne, osiągać ponad 50 stóp głębokości i 65 stóp szerokości i wyrzucać kawałki gruzu na setki stóp.

Niektóre raporty sugerują, że wybuchy można usłyszeć w promieniu 60 mil.

Teraz naukowcy sugerują, że za wybuchem może stać gorący gaz ziemny wyciekający z podziemnych złóż.

Odkrycie może wyjaśnić, dlaczego kratery pojawiają się tylko w określonych obszarach Syberii.

Obszar ten znany jest z ogromnych podziemnych zasobów gazu ziemnego, powiedział Business Insiderowi główny autor badania Helge Hellevang, profesor nauk o środowisku na Uniwersytecie w Oslo w Norwegii.

„Kiedy zmiany klimatyczne lub ocieplenie atmosfery osłabiają drugą część wiecznej zmarzliny, wtedy dochodzi do takich wybuchów – tylko na Syberii” – powiedział.

Gaz robi dziurę, ale pochodzi z głębokich złóż

Wieczna zmarzlina zatrzymuje dużo materiału organicznego. Wraz ze wzrostem temperatury topnieje, umożliwiając rozkład ściółki. W procesie tym uwalnia się metan.

Dlatego naukowcy naturalnie zasugerowali, że metan wyciekający z wiecznej zmarzliny znajduje się za kraterami.

To nie jest szalona myśl. Uważa się, że jest to w szczególności proces prowadzący do powstawania termokrasów – jezior pojawiających się na obszarach, gdzie topnieje wieczna zmarzlina, które pęcherzykują metanem i mogą zostać podpalone.

Ale to nie wyjaśnia, dlaczego tak zwane eksplodujące kratery są tak zlokalizowane.

Do tej pory zidentyfikowano tylko osiem z tych kraterów, wszystkie na bardzo konkretnym obszarze: zachodniosyberyjski półwysep Jamał i Gydan w północnej Rosji.

Z kolei eksplodujące jeziora można zaobserwować na wielu różnych obszarach, na których występuje wieczna zmarzlina, w tym w Kanadzie.

Hellevang i jego współpracownicy sugerują, że działa tu inny mechanizm: gorący gaz ziemny przedostający się przez jakiś uskok geologiczny gromadzi się pod zamarzniętą warstwą gleby i podgrzewa wieczną zmarzlinę od dołu.

Te smugi gorącego gazu pomogłyby rozmrozić wieczną zmarzlinę na dnie, czyniąc ją słabszą i bardziej podatną na zapadnięcie się.

„Do tej eksplozji może dojść tylko wtedy, gdy wieczna zmarzlina jest wystarczająco cienka i słaba, aby pęknąć” – powiedział Hellenvang.

Rosnące temperatury topią jednocześnie górną warstwę wiecznej zmarzliny. Stwarza to idealne warunki do nagłego uwolnienia gazu, co powoduje eksplozję lub „zapadnięcie mechaniczne” spowodowane przez gaz znajdujący się pod ciśnieniem.

To tworzy krater, sugerują Hellevang i współpracownicy.

Z badania wynika, że ​​obszar ten obfituje w zasoby gazu ziemnego, co jest zgodne z teorią Hellevanga i jego współpracowników.

„Obszar ten jest jedną z największych prowincji naftowych na świecie” – powiedział.

Według modelu naukowca mogło powstać więcej takich kraterów, które zniknęły, gdy pobliska woda i gleba wypełniły lukę.

„To bardzo odległy obszar, więc tak naprawdę nie znamy prawdziwej liczby” – powiedział.

„Jeśli spojrzysz na zdjęcie satelitarne Półwyspu Jamalskiego, zobaczysz tysiące takich okrągłych zagłębień przypominających płyty. Większość lub wszystkie z nich mogły być termokrasami, ale potencjalnie mogły to być również wcześniejsze kratery, które powstały” – powiedział.

Hipoteza została opublikowana na serwerze internetowym EarthArXiv w zeszłym miesiącu. Artykuł nie został jeszcze potwierdzony recenzją przeprowadzoną przez naukowców.

Niebezpieczna hipoteza kryzysu klimatycznego

Chociaż pomysł jest uzasadniony, potrzeba więcej dowodów, aby wykazać, że rezerwy gazu gromadzą się pod wieczną zmarzliną, powiedziała New Scientist Lauren Schurmeier, naukowiec zajmujący się Ziemią na Uniwersytecie Hawai’i, która bada ten temat.

Jeśli jednak hipoteza okaże się poprawna, może to oznaczać problemy dla modeli klimatycznych.

Gaz ziemny jest pełen metanu, silnego gazu cieplarnianego. Może to oznaczać, że kratery zachowują się jak ogromne kominy, przez które szkodliwa substancja chemiczna może zostać nagle uwolniona do atmosfery, powiedział New Scientist Thomas Birchall z Centrum Uniwersyteckiego na Svalbardzie w Norwegii.

„Jeśli w ten sposób zawodzą duże akumulacje, w bardzo krótkim czasie wyrzucane są duże ilości metanu” – powiedział New Scientist.

Hellenvang zachował jednak ostrożność. Jeżeli zjawisko to występuje tylko na tym bardzo ograniczonym obszarze, może się zdarzyć, że jego wpływ będzie znikomy w skali globalnej. Chociaż w podziemnych złożach prawdopodobnie znajduje się duża ilość metanu, nie jest jasne, ile z niego mogłoby się wydostać.

„Myślę, że musimy przede wszystkim zrozumieć, ile metanu w sposób naturalny wycieka z tego rodzaju systemów, a następnie porównać to z ilością metanu faktycznie zawartego w wiecznej zmarzlinie w postaci materii organicznej” – powiedział Hellenvang.

„Wtedy będziemy mogli ustalić bardziej realistyczny budżet określający ilość emisji, jaką można uwolnić w wyniku ogrzewania atmosferycznego lub zmiany klimatu” – powiedział.