Tajpej, Tajwan
CNN
—

Dla żonatych Tajwańczyków Alana Hunga i Danny’ego Huanga proces posiadania biologicznego dziecka nigdy nie był łatwy.

Para marzyła o założeniu rodziny wkrótce po ślubie w 2019 r., mniej więcej w czasie, gdy Tajwan stał się pierwszą azjatycką jurysdykcją, która zalegalizowała małżeństwa osób tej samej płci.

„Wielu naszych przyjaciół miało już własne dzieci i mieliśmy nadzieję, że uda nam się okazać naszą rodzicielską miłość” – powiedziała Huang.

Jednak homoseksualiści na Tajwanie nie mają dostępu do narzędzi sztucznej reprodukcji, więc para – obaj profesorowie uniwersyteccy po czterdziestce – musiała szukać pracy za granicą.

Najpierw spędzili ponad tydzień w klinice leczenia niepłodności w Rosji, by dowiedzieć się, że ze względu na zmiany w przepisach nie można dokończyć zabiegu. Później udało im się pozyskać surogatkę w Stanach Zjednoczonych, ale kosztowało to znacznie ponad 160 000 dolarów.

Takie przypadki niepokoją Chen Ching-hui, która w zeszłym miesiącu została pierwszą specjalistką ds. płodności, która zdobyła mandat w tajwańskim parlamencie.

„Technologia medyczna Tajwanu znacznie wyprzedza wiele innych krajów, więc dlaczego zmuszamy ludzi do wydawania dużych sum pieniędzy na podróże zagraniczne?” – powiedziała w wywiadzie dla CNN.

Parom tej samej płci i samotnym kobietom na Tajwanie zakazuje się dostępu do procedur takich jak zapłodnienie in vitro (IVF) czy zamrażanie komórek jajowych, natomiast macierzyństwo zastępcze jest całkowicie zakazane.

Teraz Chen i inni nawołują do rozluźnienia ograniczeń w obliczu zmniejszającej się populacji, która zagraża nie tylko gospodarce, ale także zdolności wyspy do obrony przed coraz bardziej asertywnymi Chinami.

Choć spadająca dzietność jest problemem rozwiniętych gospodarek Azji Wschodniej, problem ten jest szczególnie dotkliwy w przypadku demokratycznie rządzonej wyspy liczącej 24 miliony mieszkańców.

Kraj ten charakteryzuje się jednym z najniższych wskaźników urodzeń na świecie, a liczba noworodków spada z roku na rok. W 2022 r. współczynnik dzietności całkowitej – liczba urodzeń przez kobietę w ciągu jej życia – wyniósł zaledwie 0,87, znacznie mniej niż w Japonii (1,26) i Singapurze (1,05) i tylko nieznacznie więcej niż w Korei Południowej (0,78).

Aby utrzymać stabilną populację przy braku imigracji, potrzebny jest współczynnik urodzeń na poziomie 2,1.

Inne rządy w regionie wypróbowały programy nagród pieniężnych, aby zachęcić rodziców do rodzenia dzieci. W Hongkongu rodzice otrzymują 2550 dolarów na każde nowo narodzone dziecko, natomiast w Korei Południowej dotacja waha się od 1500 dolarów na pierwsze dziecko do 2260 dolarów na drugie lub więcej dzieci. W zeszłym roku rząd Japonii ogłosił, że podwoi budżet na wydatki na opiekę nad dziećmi.

Odnosząc się do, jak to określiła, „palącego problemu” spadku liczby ludności na Tajwanie, Chen stwierdziła, że ​​jednym z jej głównych priorytetów jako prawodawcy będzie przewodzenie wysiłkom na rzecz poszerzenia dostępu do wspomaganego rozrodu.

Znana lekarka reprezentująca opozycyjną partię Kuomintang (KMT) – tradycyjnie bardziej konserwatywną – stwierdziła, że ​​w jej propozycji priorytetem będzie dostęp do zapłodnienia in vitro dla samotnych kobiet, par lesbijek i niezamężnych par heteroseksualnych, co jej zdaniem byłoby mniej kontrowersyjne niż macierzyństwo zastępcze w tajwańskim społeczeństwie.

„Jeśli chodzi o macierzyństwo zastępcze, ważne jest, aby kontynuować dyskusje w naszym społeczeństwie” – stwierdziła. „Naprawdę mam nadzieję, że uda się to uchwalić za mojej (czteroletniej) kadencji”.

Chen powiedział, że około 17% ze 135 571 urodzeń na Tajwanie w 2023 r. odbyło się w wyniku rozrodu wspomaganego, i dodał, że w przypadku dalszego złagodzenia przepisów Tajwan może spodziewać się wzrostu wskaźnika urodzeń o 20–30%.

Kwestia ta jest szczególnie paląca dla Tajwanu, ponieważ wraz ze spadkiem liczby ludności zmniejszają się także stopnie wojskowe.

Według raportu parlamentu jego zawodowe siły wojskowe w czerwcu 2023 r. liczyły 155 000 członków, co oznacza znaczny spadek w porównaniu ze 165 000 zaledwie dwa lata temu i najniższym stanem od 2018 r.

A to zła wiadomość w czasie, gdy Tajwan próbuje wzmocnić swoje siły, aby powstrzymać jakiekolwiek posunięcia militarne Chin, gdzie rządząca Partia Komunistyczna uważa wyspiarską demokrację za część swojego terytorium i przysięga „zjednoczyć” ją siłą, jeśli to konieczne – mimo że nigdy tego nie kontrolowałem.

Niektórzy analitycy uważają, że spadający wskaźnik urodzeń stanowi większe zagrożenie dla Tajwanu niż dla innych gospodarek regionalnych, takich jak Japonia czy Korea Południowa, ponieważ baza ludności Tajwanu jest znacznie mniejsza i brakuje mu konkretnych gwarancji bezpieczeństwa ze strony innych krajów na wypadek konfliktu zbrojnego.

Tajwański Instytut Badań nad Obroną Narodową i Bezpieczeństwem nazwał spadek liczby ludności „kwestią bezpieczeństwa narodowego”.

Demokracja na Tajwanie, podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, była w przeszłości zdominowana przez dwie główne partie, które rzadko zgadzały się ze sobą, ale spadek liczby ludności na wyspie jest rzadkością kwestią ponadpartyjnego konsensusu.

Rządząca Demokratyczna Partia Postępowa zgadza się co do konieczności podjęcia działań.

W styczniu minister zdrowia Hsueh Jui-yuan stwierdził, że zmiana zasad reprodukcji jest priorytetem, a jego ministerstwo ma również przeprowadzić w ciągu najbliższych dwóch miesięcy przesłuchania publiczne na temat tego, jak należy poluzować istniejące przepisy.

Oprócz wojska spadek liczby ludności czynnej zawodowo na Tajwanie zagraża także długoterminowym wynikom gospodarki wyspy. Obecnie 21. co do wielkości gospodarka świata, jest niekwestionowanym liderem w dostawie chipów półprzewodnikowych, które odgrywają niezastąpioną rolę we wszystkim, od smartfonów po komputery.

Kraj boryka się jednak z rosnącym niedoborem siły roboczej i jest coraz bardziej zależny od pracowników migrujących z Azji Południowo-Wschodniej, którzy zajmują stanowiska w wielu branżach, takich jak produkcja, budownictwo i rolnictwo.

Chang Hsun-ming, dyrektor oddziału ginekologii w China Medical University Hospital z siedzibą na Tajwanie, stwierdziła, że ​​„stopniowe rozluźnianie ograniczeń” dotyczących reprodukcji ma sens.

„Jesteśmy w pełni zdolni do przeprowadzenia tych procedur przy użyciu naszej istniejącej technologii” – powiedział Chang, który ma ponad trzydzieści lat doświadczenia w tej dziedzinie.

Chen, nowa prawodawczyni, zgodziła się, ale przyznała, że ​​w jednej dziedzinie Tajwan być może nadal nie osiągnął jasnego konsensusu: legalizacja macierzyństwa zastępczego.

W miarę jak dyskusje na temat rozluźnienia narzędzi wspomaganego rozrodu nabrały tempa na Tajwanie, grupy opozycyjne zorganizowały konferencje prasowe i wezwały do ​​odroczenia poprawek legislacyjnych, powołując się na obawy o dobro dzieci urodzonych w „rodzinach niepełnych”.

Niektórzy wyrazili także obawy, że macierzyństwo zastępcze może „prowadzić do komercjalizacji macicy” – twierdzenie Chen zdaniem Chen można złagodzić poprzez wprowadzenie kompleksowych ram prawnych chroniących prawa matek zastępczych w czasie ciąży.

Prawdopodobne wykluczenie macierzyństwa zastępczego w pierwszej rundzie dyskusji oznacza, że ​​pary homoseksualne, takie jak Hung i Huang – których synek Aiden właśnie skończył dziewięć miesięcy – będą w dalszym ciągu uniemożliwiane na Tajwanie dostęp do technologii wspomaganego rozrodu, przynajmniej na razie istnienie.

Od czasu legalizacji małżeństw osób tej samej płci w 2019 r. Tajwan stopniowo w pełni uznaje transnarodowe małżeństwa osób tej samej płci i równe prawa do adopcji, pozostawiając dostęp do wspomaganego rozrodu jako ostatnią przeszkodę na drodze do pełnej równości małżeństw.

„Myślę, że każda para, która włożyła prawdziwy wysiłek w założenie rodziny – niezależnie od tego, czy jest heteroseksualna, czy homoseksualna – jest równie podekscytowana powitaniem nowego członka rodziny i podziela taką samą miłość do swoich dzieci” – powiedziała Huang.

„Mamy nadzieję, że po długich dyskusjach nowe prawo zapewni równe traktowanie każdej osoby pragnącej założyć rodzinę”.